Ο νυν Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε χθες την πρόθεση του να διεκδικήσει την πρωθυπουργία της χώρας του κάτω από τον "δικό" του υποψήφιο για την προεδρία Ντμίτρι Μεντβέγιεφ.
Η εκλογή Μεντβέγιεφ θεωρείται δεδομένη, γιατί απλά έχει τις ευλογίες και όλα τα εχέγγυα της πολιτικής του κ. Πούτιν. Έτσι ο κ. Πούτιν μπορεί να είναι πάλι ο Πρόεδρος της Ρωσίας το 2012. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, η προεδρική θητεία του ιδίου προσώπου δύναται να διαρκέσει μέχρι δυο συνεχόμενες τετραετίες.
Ακόμα και οι επικριτές του κ. Πούτιν δεν μπορούν να μην παραδεχτούν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας του -η οποία στηρίχτηκε κυρίως στην ενέργεια. Η Ρωσική οικονομία στηρίζεται στα φυσικά της αποθέματα-τα οποία ο κ. Πούτιν τα εκμεταλλεύτηκε καλύτερα από τον καθένα.
Ακόμα και αν υπάρχει η ενοχλητική τάξη των νεόπλουτων Ρώσων, οι οποίοι εισρέουν στις δυτικοευρωπαϊκές αγορές και βγάζουν όλα τα καταναλωτικά απωθημένα από τις κομμουνιστικές εποχές- τα στατιστικά στοιχεία ξεκαθαρίζουν την εικόνα.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας σχεδόν τριπλασιάστηκε, ενώ ο τρέχον ρυθμός ανάπτυξης αγγίζει το 7% από λιγότερο από 5% που ήταν πριν από τέσσερα χρόνια. Οι εξαγωγές έχουν τριπλασιαστεί στηριζόμενες στο φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και τα μέτάλλα. Το βασικότερο όμως είναι ότι η οικονομική ανάκαμψη έχει αρχίσει και αγγίζει και τα ευρύτερα στρώματα.
Δεν είναι, λοιπόν τυχαία, η δημοτικότητα του κ. Πούτιν, ο οποίος ανάστησε τη μεγάλη Ρωσία. Η ταπεινωμένη "αρκούδα" της προηγούμενης δεκαετίας σηκώθηκε για τα καλά στα πόδια της και βρυχάται.
Ο κ. Πούτιν άλλαξε με άλλα λόγια τον στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας του. Τον προηγούμενο αιώνα η Ρωσία χρησιμοποίησε τον καταπληκτικό στρατό της ως μέσο άσκησης της εξωτερικής της πολιτικής. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου τα πυρηνικά όπλα όπως και η τεχνολογία του διαστήματος ήταν τα ισχυρά χαρτιά του Κρεμλίνου.
Σήμερα το φυσικό αέριο είναι το όπλο της Ρωσίας. Η χώρα διαθέτει περίπου το 56% των παγκοσμίων αποθεμάτων σε φυσικό αέριο.
Βέβαια κάποιες πρόσφατες κινήσεις της Μόσχας να "πετάξει" έξω από μεγάλα project όπως το Sakhalin δυτικοευρωπαικές εταιρείες όπως τη Shell, έχουν αμφίσημη σημασία.
"Αν η Δύση ανησυχεί για την ασφάλεια των ενεργειακών προμηθειών από τη Μόσχα άλλα τόσο ανησυχεί και το Κρεμλίνο για την ασφάλεια της ζήτησης" επισημαίνουν διεθνείς αναλυτές.
Απλώς η Μόσχα θέλει και επιζητά τον έλεγχο του φυσικού της πλούτου αφήνοντας αρκετά περιθώρια και για ξένες επενδύσεις- τις οποίες χρειάζεται διακαώς. Με άλλα λόγια ο κ. Πούτιν δεν αρέσκεται στην ιδέα, ότι ο πλειοψηφικός έλεγχος των ενεργειακών αποθεμάτων της Ρωσίας βρίσκεται σε ξένα χέρια.
Από την άλλη πλευρά ο κ. Πουτιν απέδειξε- κάτι που έχουμε εμείς ως Έλληνες εμπειρία από πρώτο χέρι-τη σημασία του να προωθείς ο ίδιος αυτό που πουλάς με τη σεμνότητα αλλά και την επιμονή του εμπόρου του παλιού καιρού, που σέβεται τον πελάτη ανεξάρτητα αν είναι μικρός ή μεγάλος. Ας θυμηθούμε πόσες φορές ήρθε ο ίδιος ο κ. Πούτιν στη χώρα μας για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη μέχρι να ολοκληρωθεί η συμφωνία.
Η εκλογή του Μεντβέγιεφ θεωρείται σίγουρη, γιατί υπάρχει ο Πούτιν πίσω από τον ίδιο και οι λόγοι είναι περισσότερο από εύλογοι.