Το 2007 ήταν μια χρονιά που επεφύλαξε σημαντικές ανακατατάξεις στα ενεργειακά δρώμενα της χώρας μας. Η εξέλιξη αυτή ήταν λίγο-πολύ αναπόφευκτη. Αναμφισβήτητα, όλες αυτές οι αλλαγές συνάδουν στο εξής συμπέρασμα: ότι η χώρα μας δεν μπορεί να παραμένει απομονωμένη είτε από φόβο είτε προσκολλημένη στις παλιές πολιτικές, οι οποίες μπορεί να είχαν και κάποια πολιτικά οφέλη. Νέες πρωτοβουλίες στον ενερεγιακό τομέα την συμπαρασύρουν και το ζητούμενο είναι να εναρμονίσει το βηματισμό της μ' αυτές.
Η υπογραφή του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και η συμφωνία για τον αγωγό South Stream(έστω και σε προκαταρκτικό στάδιο) βάζουν άμεσα την Ελλάδα στο ενεργειακό και όχι μόνο παιχνίδι της ευρύτερης περιοχής.
Από την άλλη η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας το καλοκαίρι δημιουργεί τις συνθήκες προσέλκυσης μεγάλων ευρωπαϊκών ονομάτων στο χώρο.
Οι συμφωνίες μεταξύ ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων που πήραν σάρκα και οστά το 2007, δεν ήταν ευκαταφρόνητα. Με άλλα λόγια οι ελληνικές ενεργειακές εταιρείες αποφάσισαν - και πολύ καλά έκαναν- να πάρουν την τύχη στα χέρια τους και να αφήσουν πίσω το κράτος. Να θυμηθούμε το παράδειγμα του Μυτιληναίου ο οποίος μαζί με την Endesa αποφάσισαν από κοινού να προχωρήσουν στην κατασκευή σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, έξω και πέρα από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες του ΔΕΣΜΗΕ.
Μπορεί μέχρι σήμερα να μην έχουμε δει θεαματικά αποτελέσματα σε κάτι, αλλά είναι κοινή πεποίθηση ότι σιγοβράζει. Το γεγονός είναι ότι διαμορφώνονται θέσεις.
Η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει τα επόμενα χρόνια τα τιμολόγια της ΔΕΗ ανοίγει το δρόμο και για περισσότερες επενδύσεις όχι μόνο από την ίδια την Επιχείρηση αλλά και από άλλες εταιρείες.
Η ενεργειακή ζήτηση της Ελλάδας αυξάνεται σταθερά. Και η ΔΕΗ από μόνη της δεν μπορεί να την καλύψει. Το καλοκαίρι του 2007 το απέδειξε περίτρανα και οι προβλέψεις δυστυχώς δεν είναι ευοίωνες- το πιο πιθανό είναι ότι θα υπάρξουν αρκετά ακόμα παρόμοια καλοκαίρια.
Από την άλλη, οι φτηνές εισαγωγές από τους "φτωχούς" γείτονες μας πρέπει να ξεχαστούν για τα καλά. Το βιοτικό επίπεδο αυξάνεται στις χώρες των Βαλκανίων και χρειάζονται την ενέργεια τους. Και βέβαια το μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επιτρέπει πλέον παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ακατάλληλους σταθμούς- βλέπε Κοζλοντού,ι ή από ρυπογόνες εστίες- βλέπε λιγνίτη.
Οι αλλαγές αυτές μπορεί να είναι επώδυνες για εμάς αλλά δεν είναι άσχημες, αν τις δει κανείς κάτω από το σωστό πρίσμα.
Η ορθολογική παραγωγή και χρήση ενέργειας θα ωφελήσει τους πάντες. Διαβάζουμε ότι η ΔΕΗ προχωρά σε σημαντικές επενδύσεις στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Οι πρωτοβουλίες αυτές της ΔΕΗ μήπως συνδέονται και με την αύξηση των τιμολογίων της, οπότε η Επιχείρηση αποκτά σταδιακά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τα μελλοντικά οικονομικά της, τα οποία είχαν κυριολεκτικά πατώσει τα τελευταία χρόνια; Να μην ξεχνάμε ότι η ΔΕΗ πρέπει επίσης κατεπειγόντως να αναβαθμίσει και να αντικαταστήσει τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής της, για να μην της έρθουν απανταχούσες από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το συμπέρασμα είναι, ότι το κράτος πρέπει να περιορίσει το ρόλο του και στον ενεργειακό τομέα της χώρας. Το κράτος ήταν και είναι κακός manager-αυτό είναι γνωστό.
Η αγορά ξέρει και να βρίσκει από μόνη της τις ισορροπίες και να επιβιώνει. Απλά το κράτος πρέπει να χαλαρώσει το ρόλο του. Χρειαζόμαστε τις επενδύσεις. Βέβαια, όσο καλή διάθεση και να έχουν οι ξένες επιχειρήσεις να έρθουν εδώ και να δεσμεύσουν τα κεφάλαια τους, πρέπει να δουν και την πολιτική βούληση για διορθωτικές αλλαγές. Πώς άραγε μπορεί να ακούγεται στα αυτιά των Ευρωπαίων, ότι η ΡΑΕ ή ο ΔΕΣΜΗΕ είναι κάτω από τον κρατικό έλεγχο?