προέρχεται από την εκπρόσωπο μιας χώρας η οποία προτίθεται, επίσημα, να απανθρακοποιηθεί 8 χρόνια αργότερα από το 2030 –έτος αναφοράς για την εκπλήρωση του νέου στόχου μείωσης εκπομπών- και τουλάχιστον 10 χρόνια αργότερα από την, βασιλικότερη του βασιλέως, Ελλάδα.
Και να ήταν μόνο η Γερμανία... Όλη η κοντινή αυλή της (Πολωνία-Ουγγαρία-Τσεχία) ανησυχεί για την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας της και αρνείται να απανθρακοποιηθεί εάν δεν λάβει σαφείς εγγυήσεις για αποζημιώσεις και άλλες μορφές επιδοτήσεων, ως αντάλλαγμα για τη λιγνιτική θυσία στην οποία θα προβεί.
Εάν όμως η κοντινή αυλή των Γερμανών κάνει, ας πούμε, του κεφαλιού της και "πατάει πόδι" στο θέμα της απολιγνιτοποίησης, εμείς, που είμαστε, ας ξαναπούμε, η "μακρυνή" αυλή τους, γιατί να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμα των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών;
Με βάση τα επίσημα στοιχεία που υπάρχουν, η Ελλάδα διαθέτει εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα λιγνίτη σχεδόν 3 δισ. τόννων που επαρκούν τουλάχιστον έως το 2060, με τους ισχύοντες ρυθμούς κατανάλωσης. Η δε χώρα μας κατατάσσεται έβδομη στον κόσμο και τρίτη στην Ε.Ε., σε εξόρυξη του ορυκτού μετά την Γερμανία και την Πολωνία (…) Γιατί, ως Ελλάδα, θα πρέπει να διακτινιστούμε –διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται- έκοντες άκοντες, στην πράσινη ενέργεια και να απεμπολήσουμε, τόσο οικολογικά εύκολα, τον ενεργειακό θησαυρό μας τον οποίο, μάλιστα, δεν εκμεταλλευτήκαμε στο βαθμό που μας αναλογούσε;
Είναι φανερό ότι ο αλγόριθμος, με τις εξηγήσεις που μας παρέχονται, δεν βγαίνει. Διότι άλλο η φιλόδοξη πρεμούρα να περάσουμε σε άλλες μορφές ηλεκτροπαραγωγής και μετακίνησης, για να καθαρίσουμε το περιβάλλον –που ειρήσθω εν παρόδω «εμείς», τουτέστιν οι επικυρίαρχοι, ξεπατώσαμε- και άλλο η πραγματικότητα. Δεν μπορεί η Ε.Ε. που εμφανίζεται συνήθως, ακριβή στα πίτουρα και φθηνή στ΄αλεύρι, να προτάσσει τη φιλοδοξία να καταστεί η πρώτη ουδέτερη κλιματικά, ήπειρος έως το 2050 κι από την άλλη να πετσοκόβει τις χρηματοδοτήσεις του Ταμείου Δίκαιης Ανάπτυξης…
Η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας κατά 0,85% σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα αποτελεί οπωσδήποτε ένα καμπανάκι που μας καλεί να συνεννοηθούμε για να λάβουμε τα ενδεικνυόμενα μέτρα ανάσχεσης μια περαιτέρω αύξησης. Όμως, καλό είναι να είμαστε συνετοί και κυρίως, να μην εκλαμβάνουμε ως θέσφατα τα όσα εκπορεύονται από τους ταγούς μας. Ποιος ξέρει; Μπορεί να κάνουν σφάλματα ή να έχουν άλλα κατά νου. Άλλωστε άνθρωποι είναι κι αυτοί…