Έχει ενδιαφέρον ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων, δηλ. το 83%, δεν συμφωνεί καθόλου με την απόφαση της κυβέρνησης να εγκαταλείψει πλήρως και οριστικά τον λιγνίτη ως βασική ενεργειακή πηγή στην ηλεκτροπαραγωγή ήδη από το 2028, την στιγμή που άλλες χώρες όπως λχ. η Γερμανία και η Πολωνία έχουν δεσμευτεί για το 2038 και 2050 αντίστοιχα, έχοντας εξασφαλίσει γενναίες περιόδους χάριτος και άπλετη χρηματοδότηση. Την ίδια στιγμή, η δημοφιλέστερη επιλογή με ποσοστό 33,8% των συμμετεχόντων, αναδείχθηκε ο συνδυασμός της εγκατάλειψης του λιγνίτη με την παράλληλη ανάπτυξη των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και των ΑΠΕ, έτσι ώστε να περιορισθούν οι εισαγωγές στο ελάχιστο και να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή ενέργειας για λόγους οικονομικής ανάπτυξης, δημιουργίας απασχόλησης (που θα μειωθεί λόγω της απολιγνιτοποίησης) και ενίσχυσης της ενεργειακής ασφάλειας.
Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, και οι εξορύξεις των εγχώριων υδρογονανθράκων μετατίθενται όλο και πιο πολύ στις «ελληνικές καλένδες», εν μέσω γραφειοκρατικών αγκυλώσεων αλλά και της υποχωρητικότητας απέναντι στην προκλητικότητα του κ. Ερντογάν και των παράνομων χαρτών και NAVTEX για την ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ που κατά καιρούς εκδίδει συνοδεία ερευνητικών και πολεμικών σκαφών. Και σαν να μην έφτανε αυτό, παράλληλα, στην ΕΕ κερδίζουν έδαφος φωνές για πλήρη εγκατάλειψη ακόμη και του φυσικού αερίου ως «καύσιμου βάσης», με την εγχώρια παραγωγή ΑΠΕ να μην έχει ξεφύγει από την απειλή της θεσμικής αστάθειας εκ μέρους της Πολιτείας.
Παρά το γεγονός ότι η διεξαχθείσα δημοσκόπηση δεν διεκδικεί επιστημονική εγκυρότητα τα συμπεράσματα της αποτυπώνουν με επαρκή σαφήνεια τις ανησυχίες και τους φόβους της κοινής γνώμης απέναντι σε μία τόσο κρίσιμη για την ενεργειακή μας ανεξαρτησία και εθνική οικονομία διαδικασία. Αναντίρρητα, λοιπόν, τα ευρήματά της θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν από την πολιτική ηγεσία της χώρας, εν όψει, μάλιστα, και των πολύ μεγάλων δοκιμασιών που αναμένεται να υποστεί η εθνική μας οικονομία και παραγωγή σε συνθήκες επαναλαμβανόμενων lockdown.
Με δεδομένο ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης τάσσεται εναντίων των ενεργειακών επιλογών της κυβέρνησης αυτή θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει να παίζει με τις λέξεις προβάλλοντας συστηματικά διάφορα ασαφή αλλά εντυπωσιακά στην ακοή κλισέ, όπως η "Ενεργειακή Μετάβαση" και η "Πράσινη Ανάπτυξη", πιστεύοντας ότι το εκλογικό σώμα της έχει δώσει λευκή επιταγή να εφαρμόσει μια πολιτική που ωφελεί οικονομικά πολύ συγκεκριμένες επιχειρηματικές ομάδες. Το θέμα της ενέργειας είναι πολύ ευρύτερο και απείρως πιο σημαντικό από την άποψη επενδύσεων, οικονομικής ανάπτυξης και απασχόλησης, με σοβαρές προεκτάσεις στα θέματα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής. Ασφαλώς και δεν περιορίζεται στις ΑΠΕ και την ενεργειακή αποδοτικότητα όπως συστηματικά και τελείως αποπροσανατολιστικά επιχειρεί να προβάλλει με κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση.
Υπάρχουν και άλλες πηγές ενέργειας με κορυφαία επιλογή το ιδιαίτερα φιλικό (λόγω μειωμένων ρύπων) Φυσικό Αέριο χωρίς το οποίο δεν νοείται "Ενεργειακή Μετάβαση". Η κυβέρνηση όμως με απόλυτα ταχυδακτυλουργικό τρόπο και πολύ έντεχνα αποσιωπά την ύπαρξη του και την ανάγκη σοβαρών επενδύσεων σε αυτόν τον κλάδο, από το upstream μέχρι το downstream. Και ας μην μιλήσουμε καλύτερα για το πετρέλαιο (που το έχει δαιμονοποιήσει απόλυτα η κυβέρνηση προς όφελος της ακριβής και εισαγόμενης ηλεκτροκίνησης) και το σημαντικό διυλιστηριακό πλεονέκτημα που διαθέτει η Ελλάδα σήμερα και της επιτρέπει να ασκεί ενεργειακή πολιτική στην περιφέρεια. Με εξίσου σοβαρή υπόθεση την λειτουργία της ίδιας της αγοράς ενέργειας που μόλις τώρα αρχίσαμε να αντιμετωπίζουμε μέσω της εφαρμογής του target model από το Ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας.
Ας σοβαρευτούμε λίγο! Η υπόθεση της ενέργειας δεν αφορά μόνο μερικές ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά πάρκα και υπερμονωμένα κτίρια. Είναι πολύ ευρύτερη ως έννοια και λίαν απαιτητική σε επίπεδο εφαρμογής και απαιτεί συστράτευση δυνάμεων. Με το να σπρώχνει στην άκρη του ενεργειακού φάσματος το φυσικό αέριο, να χώνει κάτω από το χαλί το πετρέλαιο και να έχει αναγάγει τις "έρευνες" για εγχώρια κοιτάσματα σχεδόν σε απαγορευμένες λέξεις, η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεγελάσει το εαυτό της - στο βωμό μιας ευφάνταστης ευρωπαϊκής πολιτικής για την Κλιματική Αλλαγή και μιας κακώς νοούμενης πολιτικής ορθότητας - και τους ψηφοφόρους. Αυτοί, όμως, μάλλον πιο δύσκολα θα ξεγελαστούν.