Ιδίως, η Πολωνία, για να περιοριστούμε στην Ευρώπη, το έχει παραξηλώσει. Δεν λέμε ότι κάνει κάτι κακό με το να προσπαθεί να προστατεύσει τα εθνικά συμφέροντά της – μακάρι να το έκαναν και άλλοι (ονόματα δεν λέμε...)- , εν τούτοις, η εκ των ων ουκ άνευ συμπορεία της με τα άλλα ευρωπαϊκά έθνη, θα έπρεπε να την έχουν υποχρεώσει να προβαίνει και σε ορισμένους συμβιβασμούς.
Πράγμα που δεν το βλέπουμε.
Αφού κατάφερε να εξασφαλίσει ότι θα πάψει να χρησιμοποιεί άνθρακα για να παράγει ηλεκτρισμό, τελευταία από όλες τις άλλες χώρες της ένωσης, βρήκε ακόμη ένα πεδίο ανάδειξης του «αντιδραστικού» χαρακτήρα της, όταν μπλόκαρε την έγκριση του προϋπολογισμού της Ε.Ε., παρέα με τον έτερο αντιδραστικό Καππαδόκη, Ουγγαρία, επειδή την ενοχλούσε το ότι οι Βρυξέλες συνέδεαν τις χρηματοδοτήσεις των χωρών-μελών με τη τήρηση των κανόνων του δεθνούς δικαίου!!!
Τώρα, έχει προκύψει ένα ακόμη αγκάθι από τον πολωνέζικο κήπο με τα (πολλά ζιζάνια).
Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θέλουν να καταστήσουν δεσμευτικό για κάθε χώρα-μέλος της Ε.Ε. το στόχο της επίτευξης συνθηκών κλιματικής οιδετερότητας έως το 2050, μόνο και μόνο επειδή αντιδρά- οποία έκπληξη- η Πολωνία, της οποίας η κυβέρνηση δεν συναινεί εδώ και ένα χρόνο, επειδή…χρειάζεται, λέει, περισσότερο χρόνο για να τον εκπληρώσει!
Ακόμη, μπορεί να επήλθε ο πολυπόθητος συμβιβασμός για τα νέα υψηλότερα όρια μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, στο 55%, έως το 2030, ωστόσο, Πολωνία, Ουγγαρία και Δημοκρατία της Τσεχίας έβγαλαν το λάδι στις υπόλοιπες, καθώς απαιτούσαν να τους δοθούν, πρώτα, εγγυήσεις και άλλα διπλωματικά ασαφή!
Με τούτα και με κείνα, μπορεί η Ευρώπη να μοιάζει σήμερα σαν πραγματικός φάρος στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, όπως επαίρεται ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αλλά συμπεριφορές όπως αυτές της Βαρσοβίας -και όχι μόνο- κινδυνεύουν να βγάλουν ψεύτες, τόσο τον Σαρλ Μισέλ, όσο και τον Φατίχ Μπιρόλ, Εκτελεστικό Διευθυντή του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας, ο οποίος διαβλέπει «βασιλικό» το μέλλον για τις ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή.
Είμαστε περίεργοι, για το κατά πόσο τα σαθρά εδάφη πάνω στα οποία εδράζεται το οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μπορούν να αντέξουν και για πόσο, μια πιθανή γενική καθίζηση της περιοχής εξαιτίας ορισμένων… ευαίσθητων, «γεωλογικά» χωρών.