Στην επιστολή της η WWF, αφού επικαλείται τις πρόσφατες εξελίξεις και επιτεύγματα στην κλιματική διπλωματία, το Ευρωπαϊκό Green Deal και την επιστροφή των ΗΠΑ στην Συμφωνία των Παρισίων - λες και η Ελλάδα είναι αντίθετη με αυτά- υπογραμμίζει ότι για πρώτη φορά στην ιστορία των διεθνών διαπραγματεύσεων για το Κλίμα, οι «τρεις μεγαλύτεροι ρυπαντές του πλανήτη εμφανίζονται ευθυγραμμισμένοι για να χτίσουν ένα μέλλον μακριά από τα ορυκτά καύσιμα, υποκινούμενοι όχι μόνο από την απειλή της κλιματικής κρίσης, αλλά και τις νέες οικονομικές ευκαιρίες που η αντιμετώπιση της γεννά». Παραλείποντας ασφαλώς να αναφέρει η WWF στην επιστολή της ότι οι ΗΠΑ είναι και σχεδιάζουν να παραμείνουν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο (και προφανώς δεν έχουν ουδεμία διάθεση να αυτοκτονήσουν οικονομικά τερματίζοντας τις έρευνες και την παραγωγή), η ενεργειακή οικονομία της Κίνας στηρίζεται, και θα εξακολουθήσει για πολλά χρόνια ακόμα, να εξαρτάται κυρίως από τον άνθρακα, το φυσικό αέριο και την πυρηνική ενέργεια, ενώ η Γερμανία (η τόσο πολιτικά και περιβαλλοντικά ορθή αυτή χώρα) δεν πρόκειται να αποχωριστεί τους λιγνίτες πριν το 2040.
«Υπό αυτό το πρίσμα», συμπληρώνει η γεμάτη υποδείξεις επιστολή της WWF, «οι υδρογονάνθρακες, όπως και ο λιγνίτης, είναι ασύμβατοι με τα εθνικά συμφέροντα και τις οικονομικές και κλιματικές μας προτεραιότητες». Και ολοκληρώνοντας καταλήγει ζητώντας από τον Έλληνα πρωθυπουργό να ακυρώσει οριστικά και αμετάκλητα «τα δικαιώματα εκμετάλλευσης από τα οποία έχουν παραιτηθεί, ή αναμένεται να παραιτηθούν οι συμβεβλημένες εταιρείες, να μην προκηρύξετε νέους διαγωνισμούς και να επανεξετάσετε τη βιωσιμότητα του εθνικού προγράμματος ανάπτυξης υδρογονανθράκων από μηδενική βάση υπό τα σημερινά, νέα δεδομένα».
Πέρα του ότι η ανωτέρω επιστολή ψεύδεται ασύστολα με το να υποστηρίζει ότι έχουν ήδη αποχωρήσει ή πρόκειται πολύ σύντομα να αποχωρήσουν όλες οι συμβαλλόμενες εταιρείες, παρουσιάζοντας μια τελείως στρεβλή εικόνα για την σημερινή κατάσταση - όπου υπάρχουν παραχωρισιούχοι σε 13 περιοχές της χώρας- η WWF παραπλανά επικίνδυνα αναφερόμενη στην περίπτωση της Ισπανικής πετρελαϊκής REPSOL, η οποία είναι μια μεγάλη παραγωγός πετρελαίου και φ.αερίου με ενδιαφέροντα σε όλο τον κόσμο, υποστηρίζοντας ψευδώς ότι η εν λόγω εταιρεία έχει αποφασίσει να τερματίσει την παραγωγή υδρογονανθράκων ώστε να περιορίσει τις εκπομπές προκειμένου να προφυλάξει το περιβάλλον από τις επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής.
Η WWF είναι ένας διεθνής περιβαλλοντικός οργανισμός που έχει να επιδείξει ένα πολύ αξιόλογο έργο σε ό, τι έχει να κάνει με την προστασία της άγριας πανίδας. Γι’ αυτό και το σύμβολο της είναι η περιβαλλοντικά απειλούμενη αρκούδα. Η συμβουλή του πόρταλ είναι όπως το «Ταμείο» παραμείνει σε αυτόν τον σημαντικό ρόλο και επικεντρώσει τις καμπάνιες του στον χώρο της βιοποικιλότητας και της προστασίας της φύσης από έκνομες περιβαλλοντικά ενέργειες. Η έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων κάθε άλλο παρά έκνομη είναι και μάλιστα διέπεται από πολύ αυστηρή νομοθεσία σε ό, τι έχει σχέση με τη προστασία του περιβάλλοντος. Ενδεικτικά αναφέρουμε την περίπτωση της πετρελαιοπηγής του Πρίνου, η οποία στα 30 και πλέον χρόνια συνεχούς παραγωγής δεν έχει μολύνει την θάλασσα ούτε μια ημέρα με διαρροές υγρών ή αερίων.
Τέλος, θα πρέπει να παρατηρήσουμε στην WWF ότι επιστολές σαν και αυτή που έστειλαν αφελώς οι Έλληνες και Ισπανοί εκπρόσωποί της προς την Ελληνική κυβέρνηση μόνο ως προσπάθεια επέμβασης στα εσωτερικά της χώρας μπορεί να χαρακτηρισθεί, αφού οι έρευνες υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο σχετίζονται άμεσα με την προστασία του εθνικού θαλάσσιου χώρου, την ΑΟΖ, τα χωρικά ύδατα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Γι’ αυτό καλό θα ήταν η αξιέπαινη, κατά τ’ άλλα, περιβαλλοντική αυτή οργάνωση να περιορίσει τα ενδιαφέροντα της σε αυτά που γνωρίζει καλύτερα και ορίζει το καταστατικό της και να παύσει να ασχολείται με θέματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής μιας χώρας όπως η Ελλάδα, που εδώ και χρόνια αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές εθνικής ασφάλειας και εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Και ασφαλώς ούτε η Ισπανία (που ως γνωστό αποτελεί στενό σύμμαχο και προμηθευτή πολεμικού υλικού της Τουρκίας) και πολλώ μάλλον η WWF, θα προστρέξουν να υπερασπίσουν τα εθνικά μας δίκαια ή να μάς εξασφαλίσουν τις απαραίτητες ενεργειακές πρώτες ύλες που είναι τόσο απαραίτητες για την λειτουργία της οικονομίας μας.