όλη μας την ευγνωμοσύνη στους ήρωες του ’21, άλλη τόση και περισσότερη θα έπρεπε να οφείλουμε στους αρχαίους ημών. Και τούτο, επειδή αν δεν υπήρχαν και δεν είχαν μεγαλουργήσει την εποχή της ακμής τους, κανένας δυτικοευρωπαϊκός λαός δεν θα προσέτρεχε εθελοντής για τη σωτηρία μας.
Το Ναυαρίνο θεωρείται το καθοριστικό γεγονός που μας οδήγησε στην εθνική ανεξαρτησία. Όμως η καταναυμάχηση του τουρκοαιγυπτιακού στόλου δεν ήταν ένα απλώς ένα καπρίτσο της καλής μας τύχης. Ουδόλως! Μπορεί πράγματι η επανάσταση να έμοιαζε ότι έχει καταπνιγεί, εξαιτίας του Ιμπραήμ αλλά και του παραδοσιακού αλληλοσπαραγμού μας, εν τω μέσω του ασύλληπτης έκτασης ασύμμετρου αγώνα που έδινε μια δράκα μαχητών, όμως τα ποτάμια του αίματος που είχαν χυθεί έως εκείνη τη στιγμή, αλλά και γεγονότα όπως οι σφαγές της Χίου και των Ψαρρών, και κυρίως, η Έξοδος του Μεσολογγίου, σήμαιναν πως σημαντικά τμήματα της κοινής γνώμης στην Ευρώπη είχαν κινητοποιηθεί ήδη πνευματικά και ψυχικά σε σημείο ώστε να υποχρεώσουν τους παγερούς στο ελληνικό ζήτημα εκπροσώπους της Ιεράς Συμμαχίας - πλην Μέτερνιχ- να αποφασίσουν το αδιανόητο: Να συγκρουσθούν με την Πύλη για λογαριασμό μας. Δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα το εάν στα χρόνια που ακολούθησαν οι προστάτες μας επεχείρησαν να ελέγξουν τα ελληνικά πράγματα. Ό,τι και αν συνέβη, δεν έχει πολύ σημασία. Σημασία έχει ότι είχαμε, πλέον, πατρίδα. Το πόσο κεφαλαιώδες είναι αυτό, ρωτήστε τους Παλαιστίνιους και τους Κούρδους.
Η ερήμωση του Μωριά ήταν, τελικά, ο αγρός όπου σπάρθηκε η επόμενη σοδειά των ελευθέρων, αυτή τη φορά, Ελλήνων. Το αν πράγματι ήταν οι προστάτες του Ναυαρίνου που έλυσαν τον Γόρδιο Δεσμό 400 χρόνων σκλαβιάς, μπορεί να το επαληθεύσει κανείς αν μετρήσει το πώς οι Έλληνες χρειάστηκε να πολεμήσουμε, κατά βάση ολομόναχοι, έως το 1947 όταν και μας επιστράφηκε η Δωδεκάνησσος, για να αποκτήσουμε τα σημερινά σύνορα.
Επίσης, είναι σημαντικό να μη ξεχνάμε πως η Επανάσταση του ‘21 δεν ήταν ένα μοναδιαίο γεγονός. Ένας διάττων αστέρας που συμπαρέσυρε στο διάβα του μια μεγάλη αυτοκρατορία. Το 1821 συνέβη επειδή είχαν ήδη προηγηθεί δεκάδες άλλων εξεγέρσεων που σχεδόν όλες τους είχαν ένα κοινό παρονομαστή. Ξέσπασαν στο όνομα ενός εξωτερικού σωτήρα. Γι’ αυτό και απέτυχαν οικτρά.
Η επανάσταση του ‘21 πέτυχε επειδή ήταν καλύτερα οργανωμένη, στηρίχτηκε σε πιο στέρεες ιδέες και έννοιες και το πιο σημαντικό, βασίστηκε αποκλειστικά στις ίδιες δυνάμεις του έθνους και όχι στα "ξανθά γένη". Μεγάλες προσωπικότητες του ελληνισμού όπως ο Κοραής και Ρήγας ενέπνευσαν τους τρείς μικρομεσαίους εμπόρους της Εταιρείας των Φιλικών, Σκουφά, Τσακάλοφ και Ξάνθο και αυτοί με τη σειρά τους ενέπνευσαν όσους τελικά ενστερνίστηκαν το άγγελμα της εθνικής παλιγγενεσίας.
Την ώρα που τα περισσότερα έθνη της Ευρώπης έχουν λύσει προ πολλού αυτού του είδους τα «προβλήματα», εμείς παλεύουμε ακόμη με τα σκοτάδια του παρελθόντος που μας έρχονται από την απέναντι όχθη του Αιγαίου. Σε ιδιαίτετα επίκαιρο άρθρο του energia.gr που δημοσιεύτηκε την παραμονή της επετείου της 25ης Μαρτίου (εδώ), ο κ. Κωστής Σταμπολής, Πρόεδρος και Εκτελεστικός Διευθυντής του ΙΕΝΕ, αναλύει πολύ διεξοδικά το γιατί πρέπει η χώρα να διασφαλίσει ότι για να μη μείνει εσαεί έρμαιο των ξένων «προστατών», πρέπει να αναγεννηθεί, αυτή τη φορά ενεργειακά και οικονομικά, έχοντας ως πυξίδα τον αγώνα που έδωσε το έθνος το 1821.