Πρέπει να θεωρείται βέβαιον ότι πάνω στο πρόβλημα αυτό, οι χώρες-μέλη της ΕΕ θα βρεθούν διαιρεμένες. Συγκεκριμένα, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι υπέρ της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, ενώ η Ισπανία, η Σλοβακία, η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Βουλγαρία είναι αντίθετες. Όσο για τις υπόλοιπες χώρες-μέλη, κρατούν επαμφοτερίζουσα στάση –κάτι το οποίο παρατηρείται συχνά στην ΕΕ. Επίσης, για μία ακόμη φορά η ΕΕ θα βρεθεί μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, με τις δεύτερες να είναι υπέρ της ανεξαρτητοποιήσεως και την πρώτη να υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο, στο μέτρο που οι Σέρβοι λένε όχι στην απόσχιση.
Έτσι, πολύ σύντομα θα πρέπει να αναμένεται το ξέσπασμα καταιγίδας, η οποία θα αποσταθεροποιήσει έτι περαιτέρω την πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης. Συνεπώς, το 2008 θα είναι μάλλον μία κακή γεωπολιτική χρονιά για την Γηραιά Ήπειρο, η οποία θα βρεθεί μπροστά και σε οικονομικούς πονοκεφάλους.
Ως γνωστόν, το 2008 είναι αφιερωμένο σε μία επίσημη συζήτηση σχετικά με την αναθεώρηση του ετησίου προϋπολογισμού της ΕΕ, ο οποίος τώρα πλησιάζει τα 120 δις ευρώ. Στο πλαίσιο αυτό, τα πλουσιότερα μέλη της ΕΕ δυσφορούν με την συμμετοχή τους στο ποσόν αυτό, ενώ άλλα δεν θέλουν να μειωθεί η συμμετοχή τους στα οφέλη τα οποία αντλούν από τον προϋπολογισμό. Όπως και να έχουν τα πράγματα, για το θέμα αυτό καθοριστικός αναμένεται να είναι ο ρόλος της Γαλλίας του προέδρου Νικολά Σαρκοζύ, που δείχνει προθυμία για μία εις βάθος συζήτηση για την μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) –η οποία απορροφά το 40% του κοινοτικού προϋπολογισμού, ενώ πριν από μία δεκαπενταετία απορροφούσε περίπου το 70%.
Διαμάχες θα προκληθούν και με τις κοινοτικές εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, για τις οποίες η γαλλική πλευρά ζητά περιοριστικά μέτρα στις περιπτώσεις που πρόκειται για προϊόντα τα οποία δεν παράγονται με υψηλά –και υψηλού κόστους– περιβαλλοντικά μέτρα. Ωστόσο, το κατά πόσον οι γαλλικές προθέσεις θα δικαιωθούν, την στιγμή που οι τιμές των ειδών διατροφής ανεβαίνουν, είναι θέμα το οποίο ανάγεται στον νόμο προσφοράς και ζητήσεως τον οποίο η Γαλλία δεν έχει περί πολλού.
Όμως, το γεγονός ότι η Γαλλία αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ το δεύτερο εξάμηνο του 2008, σίγουρα δεν θα διευκολύνει την μεταρρύθμιση της ΚΑΠ προς την κατεύθυνση την οποίαν επιδιώκουν οι μεταρρυθμιστές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δηλαδή αυτήν μιας περισσότερο ανταγωνιστικής και ελεύθερης ευρωπαϊκής γεωργίας.
Έντονες θα είναι το 2008 και οι διαμάχες για τις κλιματολογικές αλλαγές στην ΕΕ. Σύμφωνα με δεσμεύσεις των χωρών μελών της την άνοιξη του 2007, η ΕΕ πρέπει, μέχρι το 2020, να μειώσει τις εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου τουλάχιστον κατά 20% από το επίπεδο που ήταν το 1990 –και περισσότερο, αν χώρες όπως η Αμερική αποφασίσουν να συμπαραταχθούν στην προσπάθεια μείωσης των εκπομπών. Μέχρι την ίδια ημερομηνία, το 20% των αναγκών της ΕΕ σε ενέργεια θα πρέπει να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως η αιολική, η υδροηλεκτρική, ή η ηλιακή.
Επί πλέον, μέχρι το 2020, το 10% των καυσίμων για μεταφορικά μέσα θα πρέπει να είναι φυτικής προελεύσεως, αρκεί τα βιοκαύσιμα να είναι «περιβαλλοντικώς ορθά». Θα δοθεί δε μεγάλη προσοχή στο σημείο αυτό, μέσω ερωτήσεων για το πόσο τα βιοκαύσιμα είναι όντως «πράσινα». Έτσι, δεδομένης της διαφορετικότητας των ενεργειακών συμφερόντων στην ΕΕ, οι διαπραγματεύσεις για τα βιοκαύσιμα δεν θα είναι διόλου εύκολες. Σαφώς δε, τα νεότερα κράτη μέλη δεν θα στερηθούν εύκολα την ευκαιρία να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν κατά το πρότυπο της Δυτικής Ευρώπης, παρά τις επιπτώσεις του διοξειδίου του άνθρακα.