Μπορεί η τροχιά της διεθνούς πολιτικής και η παγκόσμια προσοχή να είναι στραμμένες, αυτή την περίοδο, στα ζητήματα της Ενεργειακής Μετάβασης και το πώς αυτή θα επιτευχθεί, όπως μαρτυρά και η τελευταία έκκληση του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (ΙΕΑ) προς τους διεθνείς ενεργειακούς ομίλους να διακόψουν τα νέα έργα πετρελαίου και φυσικού αερίου

προκειμένου να επιτευχθούν οι κλιματικoί στόχοι έως το 2050. Όπως υποστηρίζει ο ΙΕΑ, η ριζική αυτή κίνηση θα πρέπει να αντισταθμιστεί από τη διοχέτευση τεράστιας έκτασης επενδύσεων στην καθαρή ενέργεια.

Εν τούτοις, η περιρρέουσα εχθρική ατμόσφαιρα για τα ορυκτά καύσιμα, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ζωή μακριά από τις ΑΠΕ και τις συμπαρομαρτούντες τεχνολογίες. Ακόμη και η Ελλάδα που μοιάζει να εκτρέπεται από τη μαγνητική τροχιά της έρευνας και αξιοποίησης των εγχώριων υδρογονανθράκων, δεν μπορεί παρά να αναζητήσει τρόπους εμπλουτισμού του ενεργειακού μείγματός της με την καταφυγή σε «βρώμικες» λύσεις, ιδίως τη χρήση φυσικού αερίου. Ήδη, αυτό γίνεται πρόδηλο καθώς καταγράφεται σημαντική αύξηση της κατανάλωσης του καυσίμου σε ποσοστό που εγγίζει το 15%, χάρη στη βουτιά που καταγράφει η χρήση λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, σε συνδυασμό με την αύξηση της χρήσης φ. αερίου (βλέπε σημερινό άρθρο energia.gr εδώ).

Ταυτόχρονα η Ελλάδα που απεμπολεί, κατά δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της, τη δυνατότητά της να εκμεταλλευτεί τους δικούς της ενεργειακούς πόρους, δεν παύει να φιλοδοξεί να γίνει περιφερειακός κόμβος μεταφοράς αερίου από την Αίγυπτο και το Ισραήλ, προς την Ευρώπη, σε ένα project που έχει τεθεί υπό την υψηλή προστασία των ΗΠΑ δημιουργεί. Τούτο αποδεικνύεται σαφώς από μια σειρά ενεργειών όπως μεταξύ άλλων οι διασυνδετήριοι αγωγοί με τις γειτονικές Βουλγαρία και Βόρεια Μακεδονία που θα μεταφέρουν στις αγορές της Δυτικής Ευρώπης LNG με βάση την Αλεξανδρούπολη.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η Ευρώπη θα χρειαστεί επιπλέον, περί τα 100 δισ. κυβικά μέτρα  φυσικού αερίου έως το 2030 προκειμένου να καλύψει τις ολοένα και πιο διερυνόμενες ενεργειακές ανάγκες της, στον απόηχο της απανθρακοποίησης της παραγωγής κιαι εν όψει του πλήρους εξηλεκτρισμού των οικονομιών της περιοχής.

Υπ’ αυτή την έννοια, μεγαλεπήβολα έργα όπως ο πολιτικής, επί του παρόντος, διάστασης αγωγός EastMed που προβλέπεται να μεταφέρει αρχικά ποσότητες της τάξης των 10 δισ. κυβικών μέτρων αερίου από τα αιγυπτιακά και ισραηλινά κοιτάσματα στην Μεσόγειο καθώς και κυπριακό αέριο, ή ο αγωγός Nord Stream 2 που θα διακινεί 55 δισ. κυβικά μέτρα ρωσικό αέριο στην Γερμανία, εξυπηρετούν αυτό το σχεδιασμό, παρά τις γεωπολιτικές αναταράξεις που προκαλούν.

(διακύμανση τιμής φ. αερίου από το 2000. Πηγή: macrotrends.net)

(Henry Hub Natural Gas Spot Price. Πηγή: macrotrends.net)

Κι ενώ αυτά συμβαίνουν στο επίπεδο της πολιτικής, στο πιο πραγματικό πεδίο των τιμών, η τιμή αναφοράς φυσικού αερίου των ΗΠΑ κατέγραψε, χθες Δευτέρα, άνοδο της τάξης του άνω του 5%, καθώς οι ηλεκτροπαραγωγοί αναμένεται να χρησιμοποιήσουν περισσότερο αέριο για να καλύψουν τις αυξανόμενες ανάγκες κλιματισμού στις νοτιοανατολικές Πολιτείες. Η τιμή του φυσικού αερίου στο Henry Hub αυξήθηκε κατά 4,96% στα 3,108 δολάρια ανά MMBtu, έναντι τιμής εκκίνησης 2,961 δολάρια ανά MMBtu. Πρόκειται για την υψηλότερη ημερήσια αύξησή τους από την περίοδο που έμεινε γνωστή ως «Texas Freeze», τον περασμένο Φεβρουάριο.  

Σύμφωνα με στοιχεία της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφόροσης ενέργειας (ΕΙΑ) τα αποθέματα φυσικού αερίου των ΗΠΑ στο τέλος της εβδομάδας που έληξε στις 7 Μαΐου, ήταν κατά 378 Bcf λιγότερα από τα αντίστοιχα περσινά.