Να σημειωθεί ότι ο στόχος για τους 1,5 βαθμούς C που αρχικά αποτυπώθηκε στην Συμφωνία των Παρισίων για το Κλίμα (2015) δεν τον συμμερίζονται απαραίτητα όλες οι χώρες ενώ μένει να αποδειχθεί (παρά το υποτιθέμενο επιστημονικό consensus) ότι οι εκπομπές CO2 οδηγούν αμετάκλητα σε αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Την τελευταία δεκαετία παρά την αύξηση των εκπομπών παρατηρούμε μια σταθερότητα της θερμοκρασίας ενώ στην γεωλογική ιστορία του πλανήτη υπήρξαν περίοδοι με αρκετά υψηλότερη θερμοκρασία χωρίς τις ανάλογες εκπομπές. Αλλά ας δεχθούμε ότι για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος και διαφύλαξης των φυσικών πόρων και της βιοποικιλότητας είναι αναγκαία η μετάβαση σε ένα περιβάλλον καθαρής ενέργειας. Μια θέση την οποία αποδέχεται το πόρταλ.
Το πως θα επιτευχθεί αυτό είναι ένα θέμα που απαιτεί ιδιαίτερη μελέτη και μεγάλη προσοχή γιατί προϋποθέτει σε μεγάλο βαθμό αλλαγή του οικονομικού μοντέλου και τρόπου λειτουργίας των αγορών πράγμα που δεν γίνεται εύκολα χωρίς σοβαρές κοινωνικές αναταράξεις. Όπως επίσης χρειάζεται μεγάλη προσοχή, επιστημονική επάρκεια και κυρίως ανοικτό μυαλό για το τι αποδεχόμαστε ως καθαρές τεχνολογίες και καθαρά καύσιμα. Γιατί δυστυχώς τείνει να επικρατήσει η ισοπεδωτική άποψη των περιβαλλοντικών Ταλιμπάν ότι ότι έχει να κάνει με ορυκτά καύσιμα, συμπεριλαμβανομένης και της πυρηνικής ενέργειας, εκ προοιμίου και χωρίς δεύτερη συζήτηση, αποκλείεται και μάλιστα με ποινή εξοστρακισμού για όποιον υποστηρίζει το αντίθετο.(βλέπε το ιδιαίτερα ταξικό και προβληματικό EU Taxonomy που έχει χωρίσει την Ευρώπη σε καθαρούς και μη, αναμάρτητους και κολασμένους)
Με το να αποκλείουμε τα μισά και παραπάνω από τα καύσιμα που χρησιμοποιούμε σήμερα ως περιβαλλοντικά απαράδεκτα και να προτείνουμε εκστρατεία για την κατάργηση τους- όπως ακριβώς εισηγείται τώρα ο ΙΕΑ με το να υποστηρίζει ότι απαιτείται η άμεση παύση κάθε είδους έρευνας υδρογονανθράκων προκειμένου να πετύχουμε μηδενικές εκπομπές το 2050- δείχνει ότι μεροληπτούμε υπέρ των πλουσίων χωρών του πλανήτη εις βάρος των φτωχότερων και αναδυόμενων οικονομιών. Και αυτό ενώ είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη δεν έχει εύκολη πρόσβαση στην ενέργεια ενώ ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων δεν έχει καθόλου.
Με το να προτρέπουμε την μείωση παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου εδώ και τώρα δεν λύνουμε το πρόβλημα της τεράστιας σε έκταση ενεργειακής φτώχειας του πλανήτη. Και αυτό είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας για τα οποία όμως δεν μας αρέσει να μιλάμε και προτιμούμε να ασχολούμεθα για το εάν ένα κράτος ή μια επιχείρηση μείωσε αρκετά ή όχι τις ετήσιες εκπομπές της. Συγνώμη αλλά αυτό συνιστά τον απόλυτο στρουθοκαμηλισμό.
Με την κατάργηση των ορυκτών καυσίμων που ουσιαστικά εισηγείται ο ΙΕΑ, και μάλιστα μέσα σε 30 χρόνια, μάλλον θα ενταθεί παρά θα αμβλυνθεί η ενεργειακή φτώχεια που απαντάται σε Αφρική, Ασία και Νότιο Αμερική αλλά και στις φτωχότερες περιοχές της ΝΑ Ευρώπης. Συμπερασματικά πιστεύουμε ότι υπάρχει μια εσκεμμένη σύγχυση από πλευράς αυτών που εισηγούνται πολιτικές βίαιης ανατροπής του υφιστάμενου οικονομικού μοντέλου- γιατί περί αυτού πρόκειται - με τη μετάβαση σε ένα περιβάλλον μηδενικών εκπομπών, στόχο που αποτελεί περισσότερο μεσσιανικό όραμα παρά εφαρμόσιμη πολιτική και μάλιστα σε παγκόσμια βάση. Όπως σχολίαζε (εδώ) γνωστή ξένη δημοσιογράφος του ενεργειακού ρεπορτάζ, «ο κατάλογος των υποθετικών προσδοκιών του ΙΕΑ είναι τόσο εκτενής όσο και η Έκθεση του».
Θα περιμέναμε κάτι καλύτερο και πλέον ρεαλιστικό από ένα οργανισμό με την εμπειρία και τις περγαμηνές του ΙΕΑ.