Εισαγωγικά
Η μετάβαση, μέχρι το 2050, σε μια οικονομία μηδενικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, αποτελεί κεντρική επιδίωξη της ευρωπαϊκής πολιτικής και φέρνει, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα, σημαντικές επιδράσεις επί του ενεργειακού κλάδου, ο οποίος εκτιμάται πως ευθύνεται για περισσότερο από το 75% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση[1]. Σε αυτό το πνεύμα, το θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώνεται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και διαμορφώνει στη συνέχεια το εθνικό πλαίσιο κάθε κράτους μέλους της Ένωσης, περιλαμβάνει νέες ρυθμίσεις που στοχεύουν τόσο στην ενίσχυση του ρόλου των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας πανευρωπαϊκά, όσο και στην παράλληλη ενίσχυση του ρόλου των καταναλωτών είτε σε ατομικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο κοινοτήτων.
Υπό αυτό το πρίσμα, σημαντική εξέλιξη αποτελεί η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2019/944 που περιλαμβάνει κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και τροποποιεί την προηγούμενη σχετική Οδηγία 2012/27/ΕΕ. Σκοπός της συγκεκριμένης οδηγίας, η οποία αναμένεται να ενταχθεί στην εθνική νομοθεσία μέσα στο σύντομο επόμενο χρονικό διάστημα, είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου κανόνων που θα διέπει την παραγωγή, μεταφορά, διανομή και παράλληλα την αποθήκευση και προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας, προστατεύοντας τους καταναλωτές και κάνοντας την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας δίκαιη, ανταγωνιστική, ολοκληρωμένη και πλήρως επικεντρωμένη στους καταναλωτές που δρουν στο πλαίσιο αυτής.
(η συνέχεια στη Στήλη "Ενεργειακό Δίκαιο")