- Είπαν τότε οι Ανατολικογερμανοί: «αν δεν έλθει η ελευθερία για τον λαό της Λαϊκής-Δημοκρατίας ανατολικής Γερμανίας, θα μεταβεί όλος (ο λαός της) στην δυτική».
Το ίδιο ισχύει και στην Κύπρο. Το διεδήλωσαν οι Τουρκοκύπριοι, κατά φιέστα στα Κατεχόμενα την περασμένη εβδομάδα, απορρίψαντες την διχοτομική λύση Ερντογάν που θα απέκλειε οριστικώς την ένταξη τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία λυτρωτικώς επιθυμούν.
Το ίδιο θα μπορούσαν να πάθουν όσοι Ελληνοκύπριοι επανέλθουν στα «Βαρώσια» υπό Τουρκική διοίκηση – αν δεν τους σφάξουν όλους κάποιο βράδυ οι έποικοι ως οι βαζιβουζούκοι τους Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως το 1955.
Διάλογος με την Τουρκία επεχειρήθη κατ’ επανάληψη από το 1954 κι απέτυχε. Δεν έχει πλέον νόημα κι ν το Πακιστάν ή το Αζερμπαϊτζάν (;) αναγνωρίσουν το θνησιγενές Τουρκοκρατίδιο, ακόμη κι αν η νέα απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) τον συστήσει – όπως εγένετο τελικώς.
Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει τρει εγγυήσεις και μία επιλογή: Της Ελλάδος, της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της Αμερικής. Συνεπώς δεν έχει να φοβείται τίποτε. Αρκεί η «μητέρα-πατρίδα», η Ελλάς να πράξει το καθήκον της: Να προασπίσει αμυντικώς την Μεγαλόνησο, να συνενώσει τις δύο ΑΟΖ (Καστελλορίζου και Πάφου) και να συνειδητοποιήσει ότι για το μέλλον του Ελληνισμού, η Κύπρος «κείται εγγύς» . Επιλογή μετά την ματαίωση του «διαλόγου» είναι ο εξοπλισμός της με σύγχρονα όπλα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ούσα «μακράν» η Κύπρος, κατά την ολεθρία ρήση του «εθνάρχου», ο Ελληνισμός υπέστη μετά το 1974 τα γνωστά αποτελέσματα στο Αιγαίον, στο Λυβικό Πέλαγος και στη Θράκη. Άλλη Τουρκική εισβολή δεν αντέχει.