να εκσυγχρονισθεί. Ο δυτικός κόσμος με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ προσδοκούσε οικονομικά και εμπορικά οφέλη, από την Κίνα, ενώ είχε και την πεποίθηση πως την ένταξή της στο διεθνές οικονομικό σύστημα θα ακολουθούσαν η απαγκίστρωσή της από τον σφιχτό εναγκαλισμό του κράτους και ο εκδημοκρατισμός της με δυτικά κριτήρια. Και έθετε τους όρους του στην οικονομία, που σε λίγα χρόνια θα καταλάμβανε τη δεύτερη θέση στον κόσμο και θα απειλούσε άμεσα την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ.
Είκοσι χρόνια αργότερα κι ενώ έχει μεσολαβήσει ο σινοαμερικανικός εμπορικός πόλεμος που κήρυξε ο Τραμπ, αλλά συνεχίζει έστω με χαμηλούς τόνους ο Μπάιντεν, ο διεθνής Τύπος αντανακλά εμφανώς τον προβληματισμό του δυτικού κόσμου και υπό μία έννοια, έχει, την ακριβώς αντίθετη αντιμετώπιση από εκείνη του 2001. Βρίθει δημοσιευμάτων για τους κινδύνους που εγκυμονούν οι επιλογές της Κίνας για τους ανταγωνιστές της. Δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως είναι αδικαιολόγητος ο προβληματισμός, καθώς συχνά προκύπτει πως οι επιλογές της Κίνας, ενίοτε στρατηγικής σημασίας, έχουν αντίκτυπο στην παγκόσμια οικονομία. Η εκστρατεία που εγκαινίασε το Πεκίνο στα τέλη του περασμένου έτους και έχει στόχο την υπερβολική ισχύ των κινεζικών τεχνολογικών κολοσσών, έχει προκαλέσει κραδασμούς στον κλάδο πολύ πέραν της Κίνας. Οι κινεζικοί τεχνολογικοί κολοσσοί έχουν μεν χάσει συνολικά 87 δισ. δολάρια από την αξία τους, αλλά επανειλημμένως τους τελευταίους μήνες σημείωσαν σημαντική υποχώρηση και οι μετοχές των τεχνολογικών κολοσσών της Δύσης καθώς ο κλάδος συμπαρασυρόταν σε πτώση.
Με δεδομένο όμως, ότι η κινεζική οικονομία είναι εξαιρετικά ενεργοβόρα –είναι δεύτερη σε κατανάλωση πετρελαίου μετά τις ΗΠΑ–, ως εκ τούτου και από τις πλέον ρυπογόνες, αν όχι η πλέον ρυπογόνα, η νέα ανησυχία που εκφράζεται προσφάτως αφορά τις επιπτώσεις που μπορεί να συνεπάγεται για την παγκόσμια οικονομία η στροφή της Κίνας στην πράσινη ενέργεια. Μέσα στην εβδομάδα, σχετικό δημοσίευμα του Bloomberg προέβλεπε πως η Κίνα θα αλλάξει τον ενεργειακό χάρτη καθώς σχεδιάζει να καλύπτει το 90% των ενεργειακών αναγκών της με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως το 2060. Το σχετικό δημοσίευμα έφτανε μάλιστα στο συμπέρασμα πως σε συνδυασμό με την ευρύτερη στροφή της παγκόσμιας οικονομίας στην πράσινη ενέργεια, πολλές οικονομίες κινδυνεύουν να βρεθούν εξαρτημένες από την Κίνα, δεδομένου ότι η δεύτερη οικονομία στον κόσμο έχει την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην παραγωγή όσων πρώτων υλών είναι αναγκαίες για τις μπαταρίες των ηλεκτροκίνητων: σπάνιες γαίες, κοβάλτιο και λίθιο.