Η άποψη, μάλιστα, του Αμερικανού πρέσβη, που μέχρι πρότινος ήτο η πάγια θέση της Αμερικανικής κυβέρνησης (αλλά όχι πλέον), είναι ότι ο Nord Stream αποτελεί σοβαρή απειλή για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης διότι, κατά την άποψη του, βοηθά στην αύξηση των εισαγωγών Ρωσικού αερίου στην Ευρώπη, και κατ’ επέκταση στην ΝΑ Ευρώπη, πράγμα που είναι δυνητικά επικίνδυνο γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορεί να μας εκβιάζει η Ρωσία!
Ας σημειωθεί ότι η κατασκευή του τεράστιου αυτού αγωγού που πρόκειται να ενισχύσει την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης με ακόμα 55 δισεκ. κυβ. μέτρα αέριο τον χρόνο, ολοκληρώθηκε την περασμένη Παρασκευή δηλαδή την ίδια ημέρα που ο Αμερικανός πρέσβυς έκανε τα φαρμακερά του σχόλια. Ως γνωστόν, το κατεστημένο του State Department (μέρος του οποίου αποτελεί ο κ Πάιατ) είχε από την αρχή εναντιωθεί στην κατασκευή του Nord Stream, προωθώντας το αφήγημα της απειλής της ενεργειακής ασφάλειας, και μάλιστα πέτυχε μέσω της επιβολής κυρώσεων, πρώτα επί προεδρίας Τραμπ αλλά και στην αρχή της θητείας Μπάιντεν, να καθυστερήσει την κατασκευή του αγωγού κατά δυο ολόκληρα χρόνια.
Όμως, παρά τις ανησυχίες του πρέσβη Πάιατ και αναγνωρίζοντας την τεράστια σημασία του Nord Stream, που μαζί με τον Nord Stream 1 αποτελούν μια από τις βασικότερες ενεργειακές αρτηρίες της Ευρώπης και στο πλαίσιο μιας ευρύτερης συνεννόησης της με την Γερμανία, τελικά η κυβέρνηση Μπάιντεν τον περασμένο Ιούνιο ήρε όλες της τις επιφυλάξεις (εδώ) και έτσι ο αγωγός πρόκειται να τεθεί σε λειτουργία μέχρι το τέλος του έτους. Ως γνωστόν, Nord Stream 1 & 2 θα μεταφέρουν 110 δισεκ. κυβ. μέτρα αερίου από την Ρωσία απευθείας στην Ευρώπη μέσω Γερμανίας (ποσότητα που αντιστοιχεί στο 60% των συνολικών Ρωσικών εξαγωγών αερίου προς την γηραιά ήπειρο). Σημειωτέον ότι οι ποσότητες αυτές δεν αποτελούν επιπλέον αέριο αλλά αντικαθιστούν ροές που μέχρι πρότινος διερχόντουσαν μέσω Ουκρανίας. Η παράκαμψη της μέσω του Nord Stream έχει προκαλέσει την μήνιν της Ουάσινγκτον λόγω της οικονομικής ζημιάς που θα υποστεί το κράτος-πελάτης της.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Αμερικανό πρέσβη «ο Nord Stream καθιστά ακόμα πιο σημαντική τη στενή συνεργασία των ΗΠΑ με τους ευρωπαίους εταίρους μας για την οικοδόμηση της ενεργειακής ασφάλειας και της διαφοροποίησης των πηγών», εννοώντας εμμέσως πλην σαφώς την προώθηση του Αμερικανικού LNG προς την περιοχή (μέσω εξαγωγών προς Ελλάδα, Κροατία-Ελλάδα και Τουρκία που ως γνωστό διαθέτει 4 LNG τέρμιναλ). Μάλιστα, ο κ.Πάιατ δεν παρέλειψε να παρατηρήσει ότι, με επίκεντρο την Ελλάδα, θα πρέπει να «αναζητηθεί ο μέγιστος αριθμός εναλλακτικών λύσεων για ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας της περιοχής» χωρίς, ασφαλώς, να ρισκάρει να εξειδικεύσει τις καινοφανείς απόψεις του και αγνοώντας επιδεικτικά να σχολιάσει τον ενεργειακό εγκλωβισμό της Ελλάδας από την Τουρκία, μέσω της οποίας σήμερα διέρχεται το 70% των εισαγωγών αερίου της χώρας.
Προκαλεί δε αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι, ενώ ο καλός μας πρέσβυς σπεύδει να σχολιάσει αρνητικά τον αγωγό Nord Stream, και το πόσο κακό κάνει στην ενεργειακή μας υγεία, δεν λέει απολύτως τίποτα για τον έτερο μεγάλο Ρωσικό αγωγό τον Turk Stream που λειτουργεί εδώ και 18 μήνες μεταφέροντας αέριο από την Ρωσία απευθείας προς την Τουρκία μέσω της Μαύρης Θάλασσας(επίσης παρακάμπτοντας την Ουκρανία) και μέσω αυτής σε Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία κλπ. Αλήθεια, αυτός ο αγωγός δεν υποσκάπτει την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, και, μάλιστα, της Νοτιοανατολικής, και δεν συνιστά πραγματική απειλή για την Ελλάδα που ευρίσκεται πλέον κυριολεκτικά στο έλεος της Άγκυρας;
Άραγε, γιατί όλο αυτό το διάστημα, και ενώ ο αγωγός ευρίσκετο υπό κατασκευή, η Ουάσινγκτον δεν διατύπωσε την παραμικρή επιφύλαξη η αντίρρηση; H απάντηση δεν είναι άλλη από την διγλωσσία των ΗΠΑ σε ό, τι αφορά την Τουρκία, την οποία εξακολουθούν να θεωρούν σημαντικό και πιστό σύμμαχο και, άρα, είναι διατιθέμενοι να κάνουν τα στραβά μάτια και να ικανοποιήσουν κάθε της ανάγκη. Όμως, εάν εξετάσουμε σφαιρικά την ενεργειακή κατάσταση της ευρύτερης περιοχής ΝΑ Ευρώπης θα δούμε ότι η Τουρκία, και όχι η Ρωσία, συνιστά την πραγματική απειλή για την ενεργειακή μας ασφάλεια και, ασφαλώς, ούτε ο κ.Πάιατ και ούτε η κυβέρνηση του δείχνουν έτοιμες να συζητήσουν, πολύ περισσότερο να μας προσφέρουν, την παραμικρή συνδρομή ή εγγύηση, καθ’ ότι η πολιτική της Ουάσινγκτον των «ίσων αποστάσεων» (παρά τα όσα μύρια έχει πράξει η Τουρκία εις βάρος των ΗΠΑ) ισχύει εις το ακέραιο.