αναμένονται απτά αποτελέσματα πριν από τις εορτές. Πράσινοι και Φιλελεύθεροι έχουν άλλωστε πολλές διαφορές στις προγραμματικές τους θέσεις, με τους πρώτους να επιθυμούν μια σύμπραξη με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους δεύτερους με τους Χριστιανοδημοκράτες. Ναι, ορθώς καταλάβατε το άλλοτε πανίσχυρο κόμμα της Μέρκελ δεν έχει βγει ακόμα εντελώς από τη μάχη για την διεκδίκηση της καγκελαρίας.
Και ενώ όλα τα βλέμματα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης είναι στραμμένα στις μετεκλογικές ζυμώσεις στην Γερμανία, η Ευρώπη ήταν η μεγάλη απούσα από την προεκλογική εκστρατεία. Και αυτό παρ ότι το επόμενο διάστημα, ο νέος Καγκελάριος θα κληθεί να διαχειριστεί σημαίνοντα ευρωπαϊκά ζητήματα, όπως την διαχείριση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, τα νέα προσφυγικά ρεύματα μετά το φιάσκο στο Αφγανιστάν, την πράσινη συμφωνία, την αμυντική συνεργασία, αλλά και την πολυαναμενόμενη όσο και μείζονα αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που έχει πραγματικά προκαλέσει ασφυξία σε πολλές ευρωπαϊκές οικονομίες και ειδικά στις χώρες του Νότου. Εν ολίγοις, ο νέος επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης θα αποφασίσει αν θα συνεχίσει την πολιτική Μέρκελ -Σόιμπλε (αυτός ήταν άλλωστε ο πρωτεργάτης) υπέρ της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας ή θα ταχθεί υπέρ της περισσότερης δημοσιονομικής ευελιξίας.
Όπως θα ανέμενε κανείς, ο εκλεκτός της Μέρκελ, Άρμιν Λάσετ έχει ταχθεί υπέρ της συνεχίσεως της ίδιας οικονομικής πολιτικής, αποκηρύσσοντας οποιοδήποτε σχέδιο αμοιβαιοποιήσεως του χρέους της ευρωζώνης. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι και ο υποψήφιος Καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών Όλαφ Σόλτς δεν είναι πολύ μακριά από αυτή την θέση. Άλλωστε παραμένει ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Μέρκελ και ένας από τους βασικούς λόγους που οι Γερμανοί τον ψήφισαν είναι ακριβώς επειδή αποτελεί την συνέχεια παρά την μεγάλη αλλαγή. Εν προκειμένω, ο Σολτς δεν συμφωνεί επ ουδενί με την σχεδόν απόλυτη δημοσιονομική ελευθερία που απόλαυσαν τα κράτη-μέλη της ΕΕ στα χρόνια του κορωνοϊού. Μάλιστα σύμφωνα με τον ίδιο, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν χρειάζεται απαραιτήτως αναθεώρηση, καθώς, όπως έδειξε η κρίση της πανδημίας, είναι εξαιρετικά ευέλικτο. Κατά τον Σολτς η εμπειρία της δημοσιονομικής κρίσης μας δείχνει ότι «ήταν σημαντικό να έχουμε συγκεκριμένα κριτήρια σταθερότητας, τα οποία μας δίνουν μεγάλα περιθώρια ευελιξίας», ενώ είχε αποφύγει να σχολιάσει αν θα υπάρχει μόνιμη δυνατότητα κοινού δανεισμού της ΕΕ. Όσον αφορά το μεταναστευτικό, επίσης δεν διαφαίνεται κάποια μετατόπιση στις γερμανικές θέσεις. Οι πιο ανοικτοί στα θέματα δικαιότερης κατανομής των προσφύγων στα κράτη μέλη είναι οι Πράσινοι, εν αντιθέσει με τους Φιλελεύθερους που είναι πιο αυστηροί και από τους Χριστιανοδημοκράτες.
Εκεί που ίσως διαφανεί κάποια αλλαγή είναι στο θέμα της αντιμετώπισης της Τουρκίας. Ο υποψήφιος των Χριστιανοδημοκρατών Άρμιν Λάσετ γνωστός και ως Αρμιν Πασάς έχει πολύ καλές σχέσεις του με τους Τούρκους μετανάστες που διαμένουν στην Γερμανία. Χαρακτηριστικές είναι οι πρόσφατες δηλώσεις του στο τουρκικό πρακτορείο Ανατολή: «Ως ένας φιλότουρκος εύχομαι κατά την καγκελαρία μου οι σχέσεις να είναι καλύτερες εκ νέου. Πρέπει να δουλέψουμε για αυτό». Σημείωσε δε πως παρατηρεί ότι οι μετανάστες και ειδικά οι Τούρκοι έχουν μεγάλες δυνατότητες και πρέπει να εκμεταλλευτούν αυτό το δυναμικό, να μειώσουν τις διακρίσεις και να κρατήσουν ζωντανή την ποικιλομορφία! Οπότε σε περίπτωση που ο Λάσετ αναδεικνυόταν Καγκελάριος -κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί-, η προκλητικά φιλική στάση της Μέρκελ απέναντι στην Άγκυρα, θα φαίνεται ως χάδι.
Αντιθέτως, οι Πράσινοι στήριξαν στη Βουλή την πρόταση να παγώσει η προμήθεια υποβρυχίων στην Τουρκία, λόγω της στάσης της απέναντι στην Ελλάδα. Αν οι Πράσινοι αναλάβουν το υπουργείο Εξωτερικών αυτό ενδεχομένως να αποβεί προς όφελος της Ελλάδος, καθώς θα τηρήσουν ενδεχομένως πιο αυστηρό ύφος. Σε λεκτικό όμως και όχι σε πρακτικό επίπεδο. Διότι οι σχέσεις Τουρκίας-Γερμανίας θα συνεχίσουν να έχουν σημαντικές οικονομικές πτυχές, που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να παραβλέψει. Πέρα από το διμερές εμπόριο, πολλές γερμανικές εταιρείες επενδύουν στην Τουρκία και έχουν και σημαντικό βαθμό έκθεσης στην τουρκική οικονομία.
Με βάσει όλα τα ανωτέρω, το συμπέρασμα που μπορεί να εξάγει κανείς είναι ότι η νέα γερμανική κυβέρνηση δεν θα προβεί σε μεγάλες τομές στα εσωτερικά, πόσο μάλλον στα εξωτερικά. Η γαλλική προεδρία στην ΕΕ στις αρχές του 2022 θα ήταν μια ευτυχής συγκυρία για την επανεκκίνηση του γαλλογερμανικού άξονα. Ωστόσο ο Μακρόν θα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο εν όψει των προεδρικών εκλογών της προσεχούς Άνοιξης και αυτό δεν προϊδεάζει για μεγάλες αλλαγές στα ευρωπαϊκά. Αν και ο Γάλλος Πρόεδρος έχει δείξει ότι του αρέσουν τα ρίσκα.