που είχε απελευθερώσει το θωρηκτό Αβέρωφ το 1912, παρεχωρήθησαν στην Ελλάδα, χωρίς κανένα βάρος (δουλεία αποστρατικοποίησης).
Εις αντάλλαγμα παρεχωρήθη η Βόρειος Ήπειρος με το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (19.12.13) για την δημιουργία της Αλβανίας. Οι δυνάμεις της Αντάντ είχαν υποσχεθεί στον Ελευθέριο Βενιζέλο τις νήσους του Αιγαίου (πλην των Δωδεκανήσων) ως «αντίδωρον» .Και «η μεγάλη Αθηναϊκή εφημερίδα ΕΣΤΙΑ προέβλεπε σύναψη Ελληνοτουρκικού συμφώνου , που στόχευε στη διευκόλυνση της επίλυσης του προβλήματος των νήσων» (βλ. σχ. του Γάλλου ακαδημαϊκού Εντουάρ Ντριό « Η Ελλάδα και πρώτος παγκόσμιος πόλεμος» Εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ 1999 , σελ.141).
Με την Συνθήκη της Λωζάννης, ο Ισμέτ Ινονού «επέτρεψε στην Ελλάδα να εξοπλίσει και να μεταφέρει στρατό στα γειτονικά προς την είσοδο των Στενών νησιά αλλ’ η Ίμβρος και η Τένεδος παρεχωρήθησαν στην Τουρκία (20 Δεκεμβρίου 1923).» Όπερ και εγένετο.
- Όθεν που «η μύτη» και «η αποστρατικοποίηση» των Οινουσών που αξιώνουν οι Τούρκοι επίσημοι;
Η Τουρκία «λέγε, λέγε, το κοπέλι κάνει την κοπελιά να θέλει», αμφισβητεί την Ελληνική κυριαρχία των νήσων του Αιγαίου και η Ελλάς συνεχίζει απρόσκοπτα τις «διερευνητικές επαφές» αν και ο 63ος απέβη «άκαρπος» («Καθημερινή» 7.10.21)
Απάντηση στους Τούρκους ήταν «κοπιάστε να τα πάρετε» αν μπορείτε (*). Αυτό ήταν το επίκαιρο νόημα των Ελληνικών γυμνασίων στα νησιά.
* (Λακωνιστί «μολών λαβέ», μετοχή αορίστου του ρήματος Βλώσκω = έρχομαι. Μόνον στον ενεστώτα και αόριστον χρόνο).