της ενεργειακής κρίσης σε όλο το φάσμα της οικονομίας, ώστε να γίνει δυνατή η «ομαλοποίηση» των τιμών στην ηλεκτρική ενέργεια και το φυσικό αέριο αλλά και η δημιουργία συνθηκών που θα εδραιώνουν την ενεργειακή ασφάλεια της ηπείρου.
Η εξάρτηση της Ευρώπης από τις εισαγωγές ενεργειακών αγαθών δεν της επιτρέπει να χαράσσει μακροπρόθεσμες στρατηγικές και η εμμονή στην ανελαστική πολιτική της απανθρακοποίησης μέσω της μαζικής διείσδυσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο μείγμα παραγωγής και με τα ήξεις-αφίξεις των Βρυξελλών στο ζήτημα της συμπερίληψης των νέων επενδύσεων στο αέριο στο περιβόητο Taxonomy, δεν εξασφαλίζει, επί του παρόντος, τα αναγκαία φορτία βάσης που θα καλύψουν τις ανάγκες σε ρεύμα.
Υπ΄αυτή την έννοια δεν είναι έκπληξη που οι τιμές επηρεάζονται από την εκάστοτε συγκυρία. Για παράδειγμα, στις αμέσως προσεχείς ημέρες δεν αποκλείεται να υπάρξει μια έντονη πτωτική διόρθωση, καθώς σύμφωνα με την VesselsValue, αναμένεται να κατακλυστεί η Ευρώπη από νέα φορτία υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) made in USA.
Πιο συγκεκριμένα, τουλάχιστον 53 φορτία αμερικανικού LNG κατευθύνονται σε τερματικούς σταθμούς επαναεριοποίησης στην Ευρώπη, ήτοι σημαντικά αυξημένα από τα 30 που κατέφθασαν το προηγούμενο επταήμερο.
Σε κάθε περίπτωση, η απροβλεπτότητα της ενίσχυσης των αποθηκών φυσικού αερίου της Ευρώπης παρατείνει την αβεβαιότητα για την εξέλιξη της υφιστάμενης κρίσης για την οποία κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με σιγουριά το πότε θα τερματιστεί.
Ιδίως στη χώρα μας, όπου η αγορά της ενέργειας, σε θεσμικό επίπεδο, έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει, έως ότου ολοκληρωθούν οι σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις και τεθούν σε εφαρμογή όλοι οι μηχανισμοί που προβλέπει το target model. Ιδίως σε ό,τι αφορά στο μηχανισμό επάρκειας ισχύος - καίριας σημασίας για την ομαλή λειτουργία και βιωσιμότητα των μονάδων φυσικού αερίου - αλλά και το μηχανισμό στρατηγικής εφεδρείας που θα διευκολύνει την απόσυρση των μονάδων λιγνίτη και θα επιτρέψει τη λειτουργία τους ως εφεδρικές του συστήματος, όταν θα απαιτείται από τις εκάστοτε συνθήκες.
Για να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα της κατάστασης αρκεί να θυμίσουμε ότι πέρυσι, η μέση χονδρεμπορική τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας κατέγραψε ποσοστιαία αύξηση-μαμούθ της τάξης του 250% και εκτοξεύτηκε στα 116,44 ευρώ ανά μεγαβατώρα, από 45,09 ευρώ ανά μεγαβατώρα το 2020!
Εάν δεν αλλάξουν έγκαιρα και με στρατηγικό προσανατολισμό οι πολιτικές της Ευρώπης στο θέμα, οι συνθήκες αυτής της κρίσης δεν πρόκειται να μεταβληθούν σημαντικά, όχι τουλάχιστον πριν από τον ερχόμενο Απρίλιο, όταν θα υπάρξει η αναμενόμενη κάμψη της ζήτησης αερίου, για καθαρά εποχικούς λόγους.
Μόνο που κάτι τέτοιο, δεν μπορεί να αποτελεί βασική γραμμή άσκησης πολιτικής από τις Βρυξέλλες…