ήταν σφαίρες, αίμα και πόνος. Δεκάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας, εκατοντάδες άλλοι έχουν τραυματιστεί και χιλιάδες συνελήφθησαν.
Όλα ξεκίνησαν στις 4 Ιανουαρίου όταν η κυβέρνηση του Καζακστάν ανακοίνωσε ότι επιβάλει ανώτατα όρια τιμών για το υγραέριο κίνησης, μετά την απότομη αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου στην αρχή του έτους. Αυτό εξόργισε τους πολίτες που για λόγους οικονομίας μετέτραψαν τα αυτοκίνητά τους ώστε να καίνε υγραέριο.
Οι αυξήσεις έστειλαν τους πολίτες στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της χώρας και το καθεστώς έστειλε τις δυνάμεις ασφαλείας για να τους αντιμετωπίσει. Η βία που ακολούθησε ανάγκασε τον Πρόεδρο Τοκάγεφ να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να ζητήσει βοήθεια από την Μόσχα για την καταστολή των διαδηλώσεων.
Η κατάσταση μοιάζει να έχει «ομαλοποιηθεί» με τον Κάσιμ-Γιομάρτ Τοκάγεφ να δηλώνει ότι η συνταγματική τάξη αποκαταστάθηκε… Αυτό μέλλει να αποδειχτεί, όμως, ιδίως, καθώς οι Καζάκοι ζητούν πλέον ριζικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο εκλέγονται οι περιφερειακοί κυβερνήτες, οι οποίοι διορίζονται από τον Πρόεδρο, αλλά στην ουσία απαιτούν την απομάκρυνση των πολιτικών δυνάμεων που κυβερνούν τη χώρα, χωρίς αντιπολίτευση, από το 1991, όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση και το Καζακστάν απέκτησε την ανεξαρτησία του.
Το Καζακστάν δεν είναι τυχαίο κράτος. Στριμωγμένο μεταξύ Ρωσίας και Κίνας, είναι η μεγαλύτερη περίκλειστη χώρα στον κόσμο, πιο μεγάλη από ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη, ακόμη και αν ο συνολικός πληθυσμός δεν ξεπερνά τα 19 εκατ. ανθρώπους. Επίσης, δεν είναι τυχαία χώρα, καθώς έως πρότινος και τουλάχιστον πριν ξεσπάσουν οι αιματηρές ταραχές, το Καζακστάν θεωρούταν πυλώνας πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας σε μια ασταθή περιοχή, έστω και αν η αυτή η σταθερότηταπροκύπτει μέσα από αυταρχικούς τρόπους διακυβέρνησης.
Το Καζακστάν είναι, επίσης, πολύ σημαντικό για την Ρωσία, κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το Κρεμλίνο έσπευσε να στείλει χιλιάδες αλεξιπτωτιστές για να συνεισφέρουν στην αποκατάσταση της τάξης. Η χώρα είναι όμως σημαντική και για το έτερο αντίπαλο δέος, τις ΗΠΑ και τις αμερικανικές ενεργειακές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή (Exxon Mobil και Chevron), έχοντας επενδύσει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο δυτικό τμήμα της χώρας απ΄’ όπου ξεκίνησαν και οι ταραχές.
Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος ο οποίος διαδέχτηκε τον Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ στα ηνία της χώρας και ο οποίος καλείται να την οδηγήσει, πλέον, σε μια άλλη άγνωστη για τον ίδιο, ρότα;
Ο Κασίμ-Τζομάρτ Κεμέλιεβιτς Τοκάγιεφ ανέλαβε την Προεδρία του Καζακστάν στις 20 Μαρτίου 2019, όντας διάδοχος του Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ, ο οποίος παραιτήθηκε στις 19 Μαρτίου του ιδίου έτους, ύστερα από 29 χρόνια στο αξίωμα. Ο Τοκάγιεφ εξελέγη πρόεδρος στις πρόωρες προεδρικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν, με ποσοστό 71% της λαϊκής ψήφου.
Υπήρξε, πρόεδρος της Γερουσίας του Καζακστάν από τις 16 Οκτωβρίου 2013 έως τις 19 Μαρτίου 2019 και από τις 11 Ιανουαρίου 2007 έως τις 15 Απριλίου 2011 και πρωθυπουργός της χώρας από την 1η Οκτωβρίου 1999 έως την 28η Ιανουαρίου 2002.
Το 1970, ο Τοκάγιεφ άρχισε να φοιτά στο Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας. Στο πέμπτο έτος, είχε σταλεί για μαθήματα κατάρτισης στη Σοβιετική πρεσβεία στην Κίνα για έξι μήνες. Μετά την αποφοίτησή του από το Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας το 1975, ο Τοκάγιεφ εντάχθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών της ΕΣΣΔ και εστάλη στην πρεσβεία της ΕΣΣΔ στη Σιγκαπούρη. Το 1979, επέστρεψε στο Υπουργείο Εξωτερικών της ΕΣΣΔ. Το 1983, πήγε στην Κίνα για μαθήματα κατάρτισης στο Γλωσσικό Ινστιτούτο του Πεκίνου. Την περίοδο 1984-1985, υπηρέτησε στο Υπουργείο Εξωτερικών και εργάστηκε στην σοβιετική πρεσβεία στο Πεκίνο, έως το 1991, ως Δεύτερος Γραμματέας, Πρώτος Γραμματέας και Σύμβουλος.
Το 1992, ο Τοκάγιεφ διορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Δημοκρατίας του Καζακστάν. Το 1993, έγινε πρώτος αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών και το 1994 διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών. Τον Μάρτιο του 1999, προήχθη στη θέση του αναπληρωτή πρωθυπουργού. Τον Οκτώβριο του 1999, με την έγκριση του Κοινοβουλίου, διορίστηκε πρωθυπουργός με Διάταγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας του Καζακστάν. Τον Ιανουάριο του 2002 παραιτήθηκε και στη συνέχεια διορίστηκε γραμματέας του Κράτους – υπουργός Εξωτερικών. Ο Τοκάγιεφ συνέχισε να υπηρετεί ως υπουργός Εξωτερικών έως τον Ιανουάριο του 2007, όταν εξελέγη πρόεδρος της Γερουσίας του Κοινοβουλίου της Δημοκρατίας του Καζακστάν.