Ωστόσο, ακόμη κι αυτή η εικόνα αδυνατεί να αποτυπώσει το μέγεθος της πετροχημικής μονοπώλησης που παρουσιάζει η διεθνής οικονομία, αν ληφθεί υπόψη η εντυπωσιακή ποικιλία των παραπροϊόντων του πετρελαίου. Η άγνοια αυτής της πραγματικότητας καθιστά τουλάχιστον επικίνδυνη την όποια απόπειρα της βίαιης θεσμικής ενεργειακής μετάβασης, θέτοντας σε κίνδυνο την εφοδιαστική αλυσίδα κρίσιμων αγαθών και την επιβίωση μεγάλου μέρους του διεθνούς πληθυσμού.
Το πετρέλαιο αποτελείται από την μάζα νεκρών οργανισμών εκατομμυρίων ετών, η οποία διείσδυσε βαθμιαία στους γεωλογικούς σχηματισμούς. Υπό συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και πίεσης και απέκτησε χημική δομή υδρογονάνθρακα, ικανή να αποδώσει υψηλή θερμογόνο δύναμη κατά την διάσπαση των χημικών δεσμών του. Σήμερα, αναφλέγουμε στην κυριολεξία απολιθωμένους αρχαίους οργανισμούς.
Παρόλο που το πετρέλαιο ως φυσικό υλικό είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια, η χρήση του περιοριζόταν για πολεμικές (φλεγόμενα βλήματα για πολιορκίες, υγρό πυρ) ή ιατρικές χρήσεις (οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής). Ωστόσο, με την επινόηση των μηχανών εσωτερικής καύσης το πετρέλαιο βρήκε το ιδανικό συμπληρωματικό αγαθό. Χάρη στο συνδυασμό τους, τα τελευταία 200 έτη δαπανήθηκε περισσότερη ενέργεια, απ’ όση δαπανήθηκε σε όλη την υπόλοιπη καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία, υποστηρίζοντας παράλληλα την αύξηση του πληθυσμού του πλανήτη από ένα δισεκατομμύριο το 1800, σε οκτώ δισ. ανθρώπους σήμερα.
(η συνέχεια στο slpress.gr)