Πολέμου. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Ναρίσκιν, ένας περιποιημένος 67χρονος που προτιμά καλοραμμένα κοστούμια και συντηρητικές γραβάτες, έχει ξανά στο μυαλό του τους Ναζί - τουλάχιστον ως γραμμή προπαγάνδας του Κρεμλίνου. Τον Ιανουάριο, συνέκρινε την κυβέρνηση της Ουκρανίας με τους Ναζί που εισέβαλαν και κατέλαβαν μεγάλο μέρος της Ρωσίας κατά την περίοδο 1941-1945.
Η Ουκρανία βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο του Ναρίσκιν, αλλά, όπως αποδείχθηκε, και του αφεντικού του, του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, πρώην αξιωματικού της KGB. Σε ένα περιστατικό, που έκανε τον γύρο του κόσμου, και πολλοί αναρωτήθηκαν εάν ήταν αυθόρμητο ή σκηνοθετημένο, ο Πούτιν φάνηκε ενοχλημένος να κάνει έντονη παρατήρηση στον σαστισμένο επικεφαλής της ρωσικής κατασκοπείας. Στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας - η οποία μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση - λίγο πριν από την ανακοίνωση ότι η Μόσχα αναγνωρίζει την ανεξαρτησία των αποσχισθεισών δημοκρατιών της Ανατολικής Ουκρανίας, Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ, ο Πούτιν έκανε ότι ακούει τις προτάσεις των συνεργατών του, οι οποίοι κάθονταν νευρικοί σε καρέκλες απέναντί του. Οταν έφθασε η σειρά του έμπειρου Ναρίσκιν, είπε ότι ίσως «να περιμένουμε μια-δυο ημέρες» και τότε ο ρώσος πρόεδρος δεν έκρυψε τον εκνευρισμό του: «Δηλαδή θέλεις συνομιλίες;» του είπε έντονα. Και τότε ο Ναρίσκιν άρχισε να τα χάνει, να ψελλίζει, να μην μπορεί να δώσει τη «σωστή» απάντηση, εκνευρίζοντας ακόμα περισσότερο τον Πούτιν που του ζητούσε να μιλήσει ξεκάθαρα. Τελικά ο Ναρίσκιν κατάφερε να πει ότι στηρίζει την πρόταση του προέδρου. Το βίντεο έκανε τον γύρο του κόσμου, φέρνοντας και πάλι τον αξιωματούχο της ρωσικής κατασκοπείας στο προσκήνιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πιο καθοριστική στιγμή στη ζωή του Σεργκέι Ναρίσκιν ήταν πριν από 40 χρόνια, όταν συνάντησε τον Βλαντίμιρ Πούτιν στους σκοτεινούς διαδρόμους των γραφείων της KGB στο τότε Λένινγκραντ, γνωστών ως το «Μεγάλο Σπίτι». Ηταν μια εποχή, υπό τον πρόεδρο Λεονίντ Μπρέζνιεφ, όταν η Σοβιετική Ενωση βυθιζόταν σε ένα τέλμα ελλιπούς ανάπτυξης και στρατιωτικής παρακμής. Ο Ναρίσκιν είχε μόλις αποφοιτήσει από ένα από τα πιο διάσημα ιδρύματα της Μόσχας, την Ανώτατη Σχολή Φέλιξ Ντζερζίνσκι της KGB. Ο Πούτιν εργαζόταν ήδη στο τμήμα εξωτερικών πληροφοριών της KGB του Λένινγκραντ όταν ο Ναρίσκιν έπεσε πάνω του.
«Ετσι γνωριστήκαμε», αφηγήθηκε ο αρχικατάσκοπος σε ρωσική τηλεοπτική εκπομπή το 2018. «Δούλευε ήδη εκεί. Και έτσι έγινε η γνωριμία». Ο Ναρίσκιν άφησε επίσης να εννοηθεί ότι είχε πέσει με αλεξίπτωτο μαζί με τον μελλοντικό πρόεδρο όταν στάλθηκαν στην Ακαδημία της Υπηρεσίας Ξένων Πληροφοριών. Τα κωδικά τους ονόματα ήταν για τον Πούτιν, Πλάτοφ, και για τον Ναρίσκιν, Ναούμοφ.
Είχαν πολλά κοινά, ειδικά τα τραύματα της απώλειας στενών μελών της οικογένειας κατά τη διάρκεια του ναζιστικού αποκλεισμού της πόλης. Επίσης και οι δύο είχαν γονείς που δεν ανήκαν στην κομμουνιστική ελίτ. Μεγάλωσαν εκτός κομματικών κύκλων εξουσίας και έπρεπε να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τις προκλήσεις της ενηλικίωσης. Καθοδηγούμενοι από την προσωπική τους φιλοδοξία, αποφάσισαν ότι μια δουλειά στην KGB θα τους επέτρεπε να αφήσουν το στίγμα τους στον κόσμο.
Θα ακολουθούσαν όμως διαφορετικούς δρόμους για να αναδειχθούν. Ο Πούτιν, για παράδειγμα, απέκτησε πτυχίο νομικής. Ο Ναρίσκιν, δύο χρόνια νεότερος, αποφοίτησε από το Μηχανολογικό Ινστιτούτο. Εκεί γνώρισε τη μελλοντική του σύζυγο Τατιάνα, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αντρέι και τη Βερόνικα. Ξεκινά τα πρωινά του με κολύμπι και τα τελευταία χρόνια έχει γοητευθεί από το γκολφ. Οταν ο Πούτιν εστάλη από την KGB στη Δρέσδη της Ανατολικής Γερμανίας ως τάχα μου μεταφραστής, ο Ναρίσκιν στάλθηκε ως διπλωμάτης στις Βρυξέλλες - κάτι που δείχνει ότι τον είχαν εκτιμήσει περισσότερο οι ανώτεροι στην υπηρεσία. Ομως ένας ρώσος κατάσκοπος που αυτομόλησε αποκάλυψε την πραγματική ταυτότητα του Ναρίσκιν και εκείνος αναγκάστηκε να επιστρέψει άρον άρον στη Μόσχα.
Οπως και ο Πούτιν, παραιτήθηκε από την KGB μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 και ξεκίνησε να εργάζεται στον Δήμο της Αγίας Πετρούπολης, σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης - καταλαμβάνοντας ταυτόχρονα μια θέση στο ΔΣ μεγάλης καπνοβιομηχανίας. Το 2009 ανέλαβε πρόεδρος της Επιτροπής Ιστορικής Αλήθειας, που είχε ως κύριο μέλημα να αποκρούει τις επικρίσεις από την Ουκρανία και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες για τη σοβιετική εποχή.
Η άνοδός του στο Κρεμλίνο ξεκίνησε το 2004 όταν άρχιζε η δεύτερη θητεία του Πούτιν ως προέδρου. Το 2007 έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κατόπιν επιτελάρχης του τότε προέδρου Μεντβέντεφ. Η πραγματική του δουλειά ήταν να κατασκοπεύει τον Μεντβέντεφ για λογαριασμό του Πούτιν, είχαν γράψει τότε οι «Financial Times». Τα πήγε καλά, έγινε βουλευτής και γρήγορα πρόεδρος της Βουλής. Ο Πούτιν τον προωθούσε και το 2016 τον έκανε επικεφαλής της SVR. Πέρυσι μάλιστα κυκλοφόρησαν φήμες ότι θα αντικαθιστούσε στο τιμόνι του υπουργείου Εξωτερικών τον Σεργκέι Λαβρόφ - κάτι που τελικά δεν έγινε. Ούτως ή άλλως θα γίνει αυτό που θέλει ο Βλαντίμιρ Πούτιν.
*(Από tanea.gr)