Εύλογα εγείρεται το ερώτημα: γιατί η Άνγκελα Μέρκελ δεν προχώρησε η ίδια στη χορήγηση των σχετικών εγκρίσεων για την ενεργοποίηση του αγωγού πριν αποχωρήσει από την εξουσία; Γιατί δηλαδή άφησε σε εκκρεμότητα την ολοκλήρωση μιας ακόμα ενεργειακής διασύνδεσης, που ενίσχυε την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας της, ενδυναμώνοντας όμως παράλληλα τους δεσμούς ενεργειακής εξάρτησης της Γερμανίας από τη Ρωσία;
Μια πρώτη προσέγγιση είναι η υπόθεση ότι η Μέρκελ, έχοντας προαποφασίσει από καιρό την αποχώρησή της από την εξουσία, δεν θέλησε –από συνήθεις λόγους πολιτικής αβροφροσύνης– να δεσμεύσει τη διάδοχη κυβέρνηση σε μια τόσο σοβαρή απόφαση, ή τουλάχιστον να της στερήσει την ευκαιρία μιας σημαντικής εθνικής υπογραφής. Ελάχιστοι θα βρουν την εξήγηση αυτή αρκετά πειστική. Η απορία παραμένει: γιατί η Μέρκελ πέταξε το μπαλάκι μιας τόσο σοβαρής ενεργειακής απόφασης στο διάδοχο σχήμα μιας προεξοφλούμενης κυβέρνησης συνεργασίας, στην οποία η πιθανότητα συμμετοχής των Πρασίνων εμφανιζόταν λίαν πιθανή;
Το ανεπιθύμητο πραγματοποιήθηκε. Η νέα γερμανική κυβέρνηση συνασπισμού με τη συμμετοχή των Πρασίνων δεν προχώρησε στη χορήγηση αδειών για την ενεργοποίηση του Νοrd Stream II. Αν το ζήτημα ήθελε κάποιο χρόνο για την ενδοκυβερνητική επίλυση, η ένταση στις σχέσεις με τη Ρωσία εξ αιτίας της εισβολής στην Ουκρανία ήρθε να εντάξει την αναστολή της λειτουργίας του αγωγού στο πλέγμα των διεθνών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, απέναντι στις οποίες η γερμανική κυβέρνηση δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει τη στάση της.
Ενεργειακή συνεργασία Ρωσίας-Γερμανίας
Υπάρχει όμως και μια δεύτερη ερμηνεία για την αποφυγή της δέσμευσης από την κυβέρνηση Μέρκελ. Μια υπόθεση που μοιάζει πλησιέστερη στην πραγματικότητα. Η Μέρκελ, από την πρώτη στιγμή της ανόδου της στην καγκελαρία (2005) ανέλαβε να συνεχίσει την ενεργειακή πολιτική του προκατόχου της σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαντ Σρέντερ για στενότερη ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία.
Η ενίσχυση της γερμανορωσικής συνεργασίας στον τομέα της ενέργειας είχε επί του προκατόχου της πάρει τη μορφή του διμερούς απ’ ευθείας αγωγού Νοrd Stream I που είχε ολοκληρωθεί επί της προηγούμενης κυβέρνησης. Ο αγωγός αυτός είχε επισύρει την μήνι άλλων ευρωπαϊκών χωρών, τις ενεργειακές ανάγκες των οποίων αγνοούσε. Πρωτίστως όμως δεν είχε την συγκατάθεση των Αμερικανών που εθορυβήθησαν δεόντως με την εμβάθυνση της ενεργειακής εξάρτησης της Γερμανίας από τη Ρωσία.
(η συνέχεια στο slpress.gr)
*Ο Παναγιώτης Ν. Γεννηματάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και σπούδασε Θεολογία και Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι επίτιμος Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τραπέζης Επενδύσεων, στην οποία υπηρέτησε, ως πρώτος Έλληνας Αντιπρόεδρος, την περίοδο 1994-2000. Διετέλεσε ιδρυτής και πρώτος Πρόεδρος του Δ.Σ. της Ωμέγα Τράπεζας (2000-2006). Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος των εταιρειών "AGP Energy S.A.", και "IGP Energy S.A.", καθώς και ιδρυτής και πρόεδρος του FAOS Clean Energy Fund, πρώτου ελληνικού fund στο χώρο της ενέργειας. Είναι associate member του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ). Διετέλεσε Πρόεδρος του πρώτου ευρωπαϊκού fund στον τομέα του Shipping, Safe Ship Fund με έδρα το Λουξεμβούργο.