Η Γερμανία δεν φρόντισε, όσο συζούσε με την Ρωσία, να χειραφετηθεί και αφέθηκε, αφελώς, να εξαρτάται απόλυτα από αυτή για την ενέργεια που χρειάζεται η οικονομία και οι καταναλωτές της. Τώρα τρέχει και δεν φτάνει να αναζητά, με απλωμένα χέρια, φυσικό αέριο από το Κατάρ και LΝG από τις ΗΠΑ, λησμονώντας ότι είναι η μοναδική χώρα της Ένωσης χωρίς τερματικούς σταθμούς επανεριοποίησης και με το μικρότερο στόλο μεταφοράς υγροποιημένου αερίου –τους Έλληνες πλοιοκτήτες τους βλέπει με τα κυάλια!
Το σημερινό αδιέξοδο με την Γερμανία να ζητά από τη μια, αυστηρές κυρώσεις, αλλά να μη δέχεται κουβέντα για άρση των εισαγωγών ρωσικής ενέργειας, αποτελεί την επιτομή της τευτονικής αβελτηρίας για να μην πούμε της πλήρους αδιαφορίας για οτιδήποτε σχετίζεται με την ενσυναίσθηση της αποστολής της ως υποτιθέμενος θεματοφύλακας της συμπορείας των ευρωπαϊκών εθνών προς το μέλλον -εκτός από ατμομηχανή της Ευρώπης. Είναι προφανές ότι η Γερμανία έχει σοκαριστεί από τον εφησυχασμό και την αλαζονεία του παρελθόντος. Το αποδεικνύουν οι σπασμωδικές ενέργειες στις οποίες καταφεύγει, διπλωματικά, οικονομικά και στρατιωτικά (διότι για όσους δεν το πήραν ακόμη είδηση, η Γερμανία επανεξοπλίζεται για πρώτη φορά μετά τον ΒΠΠ, ό,τι κι αυτό σημαίνει για την υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμη και αν το Βερολίνο έχει αποστεί οριστικά από τις φαντασιώσεις των προπατόρων του έθνους περί παγκόσμιας ηγεμονίας, ακόμη και αν το γερμανικό έθνος χαρακτηρίζεται ανέκαθεν από έλλειψη πολιτικού κριτηρίου)
Οι συνθήκες είναι, σήμερα, ευνοϊκές για να αφυπνιστεί η άρχουσα πολιτική τάξη της χώρας και να ξεπεράσει τα αρχέγονα σύνδρομα και ένστικτα που πρώτος είχε περιγράψει στα Περί Γαλατικού Πολέμου, ο Γάιος Ιούλιος Καίραρ, ως ανθύπατος, το 58 π.Χ. Το πιο ενδιαφέρον όμως ψυχογράφημα της Γερμανίας το έχει κάνει ο Νίτσε, όταν έγραψε ότι την θεωρεί ως την πιο αβαθή χώρα της Ευρώπης, της οποίας το ξόδεμα για εξουσία, πολιτικές ισχύος, στρατιωτικά, οικονομικά και εμπορικά συμφέροντα έδρασε σε βάρος του πολιτισμού. Αυτή η πολιτισμική στενότητα, τονίζει ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος, απετέλεσε τροχοπέδη σε κάθε μορφή συνεννόησης με τον πολιτισμένο κόσμο, τουλάχιστον μέχρι την ενηλικίωση των γερμανικών φυλών. "Οι ατελείς έννοιες των σύγχρονων διοικητικών συστημάτων που προέκυψαν προοδευτικά μέσα από τις αλχημείες και την ανολοκλήρωτη ζύμωση της πολιτικής παράδοσης των αρχαίων, στο μυαλό των αυτοαποκαλούμενων κληρονόμων της, όχι μόνο δεν θα οικοδομήσει την «Αναγέννηση», αλλά θα υψώσει ένα αδιαπέραστο φράγμα αντίληψης ανάμεσα σε μια Ευρώπη «καρπού των εισβολών», κατά την έκφραση του Marc Block, και τους Ορθόδοξους κληρονόμους του ρωμαϊκού κράτους, δηλαδή τους Έλληνες…” συνόψισε.
Κατά τον Νίτσε, στην ταραγμένη γερμανική συνείδηση, η αίσθηση του δημόσιου συμφέροντος, όπως και η αντίληψη περί ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης υπό την έννοια της κοινωνικής ισότητας, θα παραμείνει εν υπνώσει. Πρόκειται, καταλήγει ο Γερμανός φιλόσοφος, για μια παθογένεια που δεν θα εκλείψει ποτέ από τον κοινωνικοπολιτικό ορίζοντα, κληροδοτώντας στο σημερινό κόσμο τους νόμους ενός ανελέητου ανταγωνισμού, ενσαρκωμένους σε απολυταρχικές δομές κοινωνικής συγκρότησης και ανελέητες οικονομοκρατίες.
Κάτω από το ισοπεδωτικό αυτό ψυχογράφημα, ο περίφημος γερμανικός κυνισμός αποδεικνύεται έωλος και οι ευρωπαϊκές αρχές που τον συγκαλύπτουν, ρηχές και εν τέλει, αποτυχημένες.