Σενάρια που δείχνουν «απογείωση» των ναύλων στη spot αγορά των LNG carriers, εφόσον η Ευρώπη σταματήσει να προμηθεύεται φυσικό αέριο από τη Ρωσία, λόγω των κυρώσεων που επιβάλλονται μετά την εισβολή στην Ουκρανία, επεξεργάζονται οι μεγάλοι ναυλομεσιτικοί οίκοι

Εξέλιξη που θα ευνοήσει τους Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι τα τελευταία 10 χρόνια έχουν προβεί σε μεγάλες επενδύσεις σε LNG carriers, με αποτέλεσμα σήμερα να διαχειρίζονται έναν από τους μεγαλύτερους στόλους στον κόσμο. Αυτή την περίοδο η Maran Gas της Μαρίας Αγγελικούση έχει στο νερό 45 LNG carriers, η Gaslog του ομίλου Πήτερ Λιβανού 36, η Dynagas του ομίλου Γιώργου Προκοπίου 19, η TMS του ομίλου Γιώργου Οικονόμου 16, η Thenamaris του Νικόλα Μαρτίνου πέντε, όσα και η Alpha Gas της Άννας Αγγελικούση, αλλά και η Minerva Gas του Αντρέα Μαρτίνου, ενώ η ΤΕΝ του Νίκου Τσάκου έχει στη διαχείρισή της τρία.

Σύμφωνα με την ανάλυση του ναυλομεσιτικού οίκου Gibson, εφόσον η Ρωσία εκτρέψει μεγάλο μέρος του φυσικού της αερίου στην Κίνα μέσω αγωγού ή πλοίου μεταφοράς LNG, τότε μεγάλοι όγκοι υγροποιημένου φυσικού αερίου από χώρες όπως το Κατάρ και η Αυστραλία θα μπορούσαν να εισαχθούν από την Ευρώπη, γεγονός που θα ενίσχυε τη ζήτηση τονομιλίων για τα πλοία. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο οίκος Gibson, μόνο το 30% των όγκων LNG που μεταφέρονται διά θαλάσσης είναι φορτία spot, οπότε το κατά πόσο θα μπορούσε ρεαλιστικά να αναδρομολογηθεί η ροή των φορτίων είναι συζητήσιμο.

Επιπλέον, αναφέρουν οι αναλυτές, οι όγκοι αυτοί δεν θα είναι αρκετοί για να αντικατασταθεί άμεσα το ρωσικό αέριο. Συνολικά, πάντως, ο ναυλομεσιτικός οίκος Gibson σημειώνει πως φαίνεται ότι η ζήτηση για LNG carriers πρόκειται να αυξηθεί, ενώ η ανάπτυξη του στόλου θα παραμείνει σε περιορισμένα επίπεδα λόγω έλλειψης χωρητικότητας και χρονοδιαγραμμάτων παραδόσεων των ναυπηγείων.

«Αρκετά αισιόδοξες»

Αναφορικά με τη συμφωνία προμήθειας LNG από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη, οι αναλυτές σημειώνουν ότι οι ΗΠΑ συμφώνησαν να προμηθεύουν στην Ε.Ε. επιπλέον 15 δισ. κ.μ. αερίου το 2022 και έως και 50 δισ. κ.μ. ετησίως έως το 2030. Σύμφωνα πάντως με τους Gibsons οι πρόσθετες ποσότητες που προτείνονται στο πλαίσιο της συμφωνίας χαρακτηρίζονται «αρκετά αισιόδοξες». Μεγαλύτερα περιθώρια για εξαγωγές οι ΗΠΑ αναμένεται να έχουν τα επόμενα χρόνια. Τα στοιχεία του Reuters δείχνουν ότι έξι σημαντικά έργα LNG των ΗΠΑ είχαν ποσοστά χρήσης 83%. Το Cheniere’s Sabine Pass εξήγαγε το πρώτο του φορτίο LNG τον Δεκέμβριο του 2021 και το Calcasieu αναμένεται να φτάσει σε πλήρη εξαγωγική ικανότητα έως το 2ο τρίμηνο του 2022. Η ολοκλήρωση του τερματικού σταθμού Golden Pass θα φέρει την εξαγωγική ικανότητα των ΗΠΑ σε πάνω από 100 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2024.

Το ζήτημα των υποδομών

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ευρώπη είναι η έλλειψη υποδομών επαναεριοποίησης LNG. Απαιτούνται πρόσθετες εγκαταστάσεις εισαγωγής στη Βορειοδυτική Ευρώπη, ειδικά στη Γερμανία, η οποία επί του παρόντος δεν διαθέτει τερματικούς σταθμούς. Τρεις νέοι τερματικοί σταθμοί σχεδιάζονται, απαιτούνται όμως περισσότεροι χώροι, κάτι που προσφέρει ευκαιρίες για χρήση FSRU και FRU, που παρέχουν ταχύτερη λύση σε σύγκριση με την κατασκευή terminal που χρειάζονται τουλάχιστον τρία χρόνια για να λειτουργήσουν. Έχει γίνει γνωστό ότι η Γερμανία έχει ναυλώσει τρία FSRU (εκ των οποίων τα δύο είναι του ομίλου Προκοπίου), μέχρι στιγμής. Ωστόσο, θα απαιτηθούν επίσης υποδομές δικτύου, αποθήκευσης αερίου και συνδέσεις με σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής. Όλα αυτά όμως θα χρειαστούν χρόνο και θα απαιτηθεί κεφαλαιακή και πολιτική δέσμευση, καθώς η Ευρώπη μεταβαίνει στους στόχους της για το 2050 για καθολική απεξάρτηση από τον άνθρακα.

Οι εισαγωγές της Ευρώπης

Σήμερα η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας φυσικού αερίου στην Ευρώπη με 155 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα το 2021 (45% των εισαγωγών), μέσω αγωγών. Το «Nord Stream 2» θα είχε αυξήσει αυτόν τον όγκο. Μετά τη Ρωσία, η Νορβηγία, η Αλγερία, το Κατάρ και όλο και περισσότερο τελευταία οι ΗΠΑ προμηθεύουν με φυσικό αέριο την Ευρώπη. Ζητήματα που προέκυψαν με την παραγωγή LNG στην Αλγερία έχουν μειώσει τις ροές από τη Βόρεια Αφρική προς την Ευρώπη, γεγονός που όπως σχολιάζουν οι Gibsons «άνοιξε την πόρτα» σε αυξημένες εμπορικές ροές από τους παραγωγούς των ΗΠΑ προς την Ευρώπη.

Εάν η Ευρώπη θέλει να μειώσει το φυσικό της αέριο από τη Ρωσία, θα χρειαστεί να ενισχύσει τις εισαγωγές από μια σειρά προμηθευτών, κυρίως διά θαλάσσης, για να καλύψει τις απαιτούμενες ποσότητες.

(από την εφημερίδα "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ")