Αν και οι τιμές για βασικά υλικά όπως ο χαλκός, το αλουμίνιο, το νικέλιο και ο χάλυβας -που χρησιμοποιούνται για να κατασκευάσουμε τα πάντα- έχουν ήδη διογκωθεί, δεν έχουν ακόμη κλιμακωθεί τόσο πολύ όσο τα καύσιμα και τα εμπορεύματα που βασίζονται στην ενέργεια, όπως τα τρόφιμα. Αλλά θα το κάνουν εάν οι ευρωπαίοι και οι αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν προσέξουν.
Ακριβώς όπως οι διογκωμένες τιμές για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο διαπερνούν την οικονομία, το ίδιο συμβαίνει και με το κόστος των βασικών ορυκτών, που απαιτούνται για την κατασκευή κάθε κατηγορίας προϊόντων, από συσκευές και σπίτια μέχρι υπολογιστές και αυτοκίνητα. Και ενώ τα υλικά μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν ένα μικρό μερίδιο του τελικού κόστους των προϊόντων, αυτό το μερίδιο θα γίνει σημαντικό εάν οι τιμές των ορυκτών αυξηθούν.
Η παραγωγή ενέργειας από αιολικές και ηλιακές μηχανές, και ιδιαίτερα από μπαταρίες, απαιτεί τεράστια αύξηση των αποθεμάτων χαλκού, νικελίου, αλουμινίου, γραφίτη, λιθίου και άλλων ορυκτών. Κάθε ηλεκτρικό όχημα περιέχει περίπου 400 λίβρες περισσότερο αλουμίνιο και περίπου 150 λίβρες περισσότερο χαλκό από ένα συμβατικό αυτοκίνητο. Αυτό θα αθροιστεί πραγματικά στα προτεινόμενα επίπεδα παραγωγής. Το ίδιο ισχύει για τη σουίτα ορυκτών που είναι απαραίτητα για την κατασκευή των δεκάδων χιλιάδων ανεμογεννητριών και εκατομμυρίων ηλιακών μονάδων που απαιτούνται για τα πράσινα σχέδια. Δυστυχώς, όπως έχουν επισημάνει ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας και άλλοι, η προσφορά κρίσιμων ορυκτών δεν επεκτείνεται με ταχύτητα. Δεν είναι καν κοντά. Αυτή είναι μια πραγαμτικά εμπρηστική φόρμουλα για εκτίναξη του πληθωρισμού.
Στο Παρίσι στις 24 Μαρτίου, ο ΔΟΕ συγκάλεσε μια σύνοδο κορυφής των κρατών μελών για τη στρατηγική για την αντικατάσταση των ρωσικών προμηθειών πετρελαίου και φυσικού αερίου, επιβεβαιώνοντας παράλληλα τους στόχους «απανθρακοποίησης». Οι παρευρισκόμενοι εξέδωσαν μια δήλωση για την «επιτάχυνση» ως «ύψιστης προτεραιότητας» της μετάβασης στην πράσινη ενέργεια για την αντικατάσταση των υδρογονανθράκων. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενίσχυσαν και οι δύο το θέμα του «διπλασιασμού» της πράσινης ενέργειας.
Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται λογικό. Οι τεράστιες αυξήσεις στη χρήση της ηλιακής και αιολικής ενέργειας, καθώς και των ηλεκτρικών οχημάτων, θα μπορούσαν να εκτοπίσουν αρκετή χρήση ορυκτών καυσίμων για να μειώσουν τις τιμές του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Ή θα μπορούσε να απομονώσει τις αγορές από τον πληθωρισμό που προκαλείται από την απώλεια ή τις κυρώσεις σε βάρος των ρωσικών προμηθειών.
Είτε ρεαλιστική είτε όχι, η απλή επιδίωξη μιας τέτοιας στρατηγικής είναι πληθωριστική. Και θα διαρκούσε περισσότερο από τον πληθωρισμό των τροφίμων ή των καυσίμων. Οι οικονομολόγοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εξέτασαν πέρυσι τα στοιχεία για τα ορυκτά βασικά προϊόντα που χρονολογούνται από το 1879. Υπολόγισαν τον πληθωριστικό αντίκτυπο από την προσπάθεια κάλυψης των απαιτήσεων ορυκτών για την κατασκευή αρκετών μηχανημάτων για μια πράσινη διπλή πτώση. Οι τιμές των μετάλλων θα έφταναν σε ιστορικές κορυφές, έγραψαν, «για μια άνευ προηγουμένου, διαρκή περίοδο περίπου μιας δεκαετίας». Το ΔΝΤ επεσήμανε επίσης ότι τα «μοντέλα ολοκληρωμένης αξιολόγησης» για την ενεργειακή μετάβαση «δεν περιλαμβάνουν την ...πιθανή αύξηση του κόστους».
Η επική κλιμάκωση του κόστους των ορυκτών θα δημιουργούσε ισχυρούς αντίθετους ανέμους στις προσπάθειες της Federal Reserve να τιθασεύσει τον πληθωρισμό. Τα στοιχεία που υποστηρίζουν την προειδοποίηση του ΔΝΤ είναι ήδη διαθέσιμα.
Το λίθιο - πλέον γνωστό λόγω των μπαταριών αυτοκινήτων και δικτύου - έχει δει τις τιμές να αυξάνονται σχεδόν 1.000% τα τελευταία δύο χρόνια. Οι τιμές του χαλκού και του νικελίου, που χρησιμοποιούνται ευρέως, αυξήθηκαν κατά 200% και 300% αντίστοιχα την ίδια περίοδο. Το αλουμίνιο, το δεύτερο πιο χρησιμοποιούμενο μέταλλο στη γη μετά το σιδηρομετάλλευμα, σημειώνει άνοδο 200% και διαπραγματεύεται σε υψηλό 30 ετών.
Ενώ τα μέταλλα αποτελούν ιστορικά ένα μικρό μερίδιο του κόστους κατασκευής των περισσότερων προϊόντων, η εικόνα αλλάζει με τις τιμές των στρατοσφαιρικών εισροών. Ένας διπλασιασμός των τιμών του αλουμινίου θα προσθέσει κόστος εισροών που εξαλείφει σχεδόν ολόκληρο το περιθώριο κέρδους για τους κατασκευαστές βαρέων οχημάτων των ΗΠΑ, σύμφωνα με έγγραφο του 2020 του Γεωλογικού Ινστιτούτου των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι υψηλότερες τιμές για αυτοκίνητα και φορτηγά είναι αναπόφευκτες.
Ο πληθωρισμός των βασικών υλικών έχει ήδη τερματίσει τη μακροπρόθεσμη μείωση του κόστους των μπαταριών, των ηλιακών μονάδων και των ανεμογεννητριών. Αυτό συμβαίνει επειδή τα ορυκτά από μόνα τους αποτελούν πάνω από το ήμισυ του κόστους κατασκευής μπαταριών και ηλιακών μονάδων και περίπου το 20% για τις ανεμογεννήτριες. Πολύ πριν από τις τελευταίες κλιμακώσεις ορυκτών, οι μετεωρολόγοι είδαν αύξηση του κόστους το 2022 κατά 5% για μπαταρίες, 10% για αιολικές μηχανές και 25% για ηλιακές μονάδες. Οι μεγαλύτερες κινεζικές και αμερικανικές εταιρείες κατασκευής ηλεκτρικών οχημάτων, η BYD και η Tesla, ανακοίνωσαν πρόσφατα αυξήσεις τιμών.
Η πιθανότητα για μεγαλύτερη πληθωριστική πίεση πρέπει να είναι προφανής. Παρά τη γρήγορη ανάπτυξη, ο κόσμος εξακολουθεί να λαμβάνει μόνο το 3% της ενέργειάς του από τον άνεμο και τον ήλιο. Λιγότερο από το 1% όλων των αυτοκινήτων στους παγκόσμιους δρόμους είναι ηλεκτρικά με μπαταρία. Η ING καθόρισε στα τέλη του 2021 ότι μια διπλή μείωση των στόχων για τα ηλεκτρικά οχήματα θα απορροφούσε μόνο το ήμισυ της τρέχουσας παραγωγής αλουμινίου και χαλκού και περίπου το 80% της παγκόσμιας παραγωγής νικελίου.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι καταναλωτές πιστεύουν ότι η αύξηση της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου μειώνει τον πληθωρισμό. Έχουμε δει ανατροπές αυτής της πραγματικότητας και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού: Ευρωπαίοι ζητούν περισσότερα καύσιμα από την Αλγερία και το Κατάρ και η κυβέρνηση Μπάιντεν απελευθερώνει πετρέλαιο από το Στρατηγικό Αποθεματικό Πετρελαίου. Αλλά κανείς στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ δεν μιλά για αύξηση της ικανότητας εξόρυξης, ούτε είναι καν εφικτό ένα Στρατηγικό Απόθεμα Ορυκτών Ενέργειας.
Η εξόρυξη είναι σαν οτιδήποτε άλλο. Τελικά οι υψηλές τιμές τονώνουν περισσότερη παραγωγή. Αλλά οι αργές δυνατότητες επέκτασης της εξόρυξης στον πραγματικό κόσμο εξηγούν την πρόβλεψη του ΔΝΤ ότι ο πληθωρισμός των ορυκτών θα διαρκέσει «περίπου μια δεκαετία» μέχρι να φτάσει η προσφορά.