Διότι, ξέρετε τί είναι να κάθεσαι αμέριμνος να βλέπεις τα τρένα να περνούν και ξαφνικά να τα βλέπεις να έρχονται καταπάνω σου; Επειδή αυτό συμβαίνει σήμερα με τους Ευρωπαίους –όχι όλους βέβαια, αλλά τη συντριπτική πλειονότητά τους.
Τί μας έλεγαν όλοι τα τελευταία αρκετά χρόνια μαζί με τις γνωστές-άγνωστες ομάδες πίεσης; Ότι πάμε μπροστά με οδηγό τη φθηνή και καθαρή ενέργεια για όλους, με σαρωτικές ΑΠΕ και εξοστρακισμό του οιουδήποτε αποτολμούσε να ψελλίσει πως δεν μπορεί να πάμε τόσο γρήγορα σε πλήρη αναδόμηση του ενεργειακού τοπίου και μείγματος, δίχως να κινδυνέψουμε να ξεμείνουμε από φορτία βάσης και ενεργειακές πρώτες ύλες. Λυτοί και δεμένοι, ακόμη και οργανισμοί περιωπής, όπως ο ΙΕΑ, άλλαξαν το τροπάρι της λογικής που μετέρχονταν και έπιασαν τα έωλα και τα “προοδευτικά”. Βάλανε τους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς να ρίχνουν “πόρτα” σε όποιον επιθυμούσε να επενδύσει σε νέα έργα και υποδομές υδρογονανθράκων και να νομοθετούν για τον αποκλεισμό κάθε δραστηριότητας σε αυτό τον τομέα. Και τελικά τί; Απομείναμε με ακριβή και «βρώμικη» ενέργεια για τους λίγους, με τους πολλούς να ψάχνονται τί θα κόψουν από το ζειν για να αποπληρώσουν τους λογαριασμούς τους σε ρεύμα και αέριο. (Ακριβή επειδή δεν χρειάζονται περαιτέρω επεξηγήσεις και “βρώμικη”, επειδή ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία –άλλο κλισέ- αποφάσισαν να ξαναβάλουν στο τραπέζι της παραγωγής τους λιγνίτες και τα νέα έργα φυσικού αερίου).
Ήταν τέτοια η λαίλαπα της πράσινης προπαγάνδας που σάρωσε την Ευρώπη ώστε έφτασαν ορισμένοι –ονόματα δεν λέμε- να βάλουν λουκέτο στα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας και να πιέζουν και όλους όσοι διέθεταν τέτοια να πάψουν να τα λειτουργούν. Σήμερα, οι χώρες που έχουν λιγότερο πρόβλημα σε σύγκριση με τις άλλες, είναι ακριβώς εκείνες που βούλωσαν τα αυτιά τους σε αυτές τις πράσινες Σειρήνες, ή εκείνες που χρηματοδοτούν εδώ και χρόνια την πράσινη μετάβαση με πόρους από τη βιομηχανία υδρογονανθράκων τους. Οι πρωταγωνιστές αυτής της αβαθούς προσέγγισης στα ζητήματα της ενέργειας είναι και εκείνοι οι οποίοι απολάμβαναν για χρόνια και προνομιακά, τις φθηνότερες τιμές ρωσικού αερίου σε σχέση με όλους του άλλους εταίρους τους και εκείνοι οι οποίοι θεωρούσαν τις υποδομές υγροποιημένου αερίου σαν κάτι το εξωτικό και περιττό. Είναι αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι έβλεπαν απαθείς τους Έλληνες εφοπλιστές να έχουν πάρει σαφές κεφάλι στον ανταγωνισμό, μεταφέροντας LNG σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης και δεν έκαναν τίποτα για αυτό.
Τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Αλλά το κακό έχει γίνει. Παρέσυραν στην αβαθή πολιτική τους προσέγγιση τις πιο “αδύναμες” χώρες-μέλη και τις υποχρέωσαν να παίξουν μονοδιάστατη μπάλα στο γήπεδο των ΑΠΕ. Ευτυχώς κάποιες εξ αυτών αντελήφθησαν τον κίνδυνο και σπεύδουν να τον αντιμετωπίσουν με σειρά επιδοματικών και εμπροσθοβαρών μέτρων –όπως η Ελλάδα και οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Το νέο κεφάλαιο της επαμφοτερίζουσας -σε βαθμό Ιανού- στάσης της Κομισιόν σε αυτή την κρίση είναι η απόπειρά της, με έναν εύσχημο αλλά ασαφή τρόπο να φανεί ότι τηρεί τις κυρώσεις κατά της Μόσχας, επιτρέπoντας συνάμα στις ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες να πληρώνουν το αέριο που εισάγουν από την Ρωσία, για να μην υπάρξει αναγκαστική διακοπή στην τροφοδοσία.
Το energia.gr δεν λαϊκίζει. Τα τελευταία χρόνια στα οποία αναφερόμαστε, επιχειρήσαμε να καταδείξουμε ότι Ενεργειακή Μετάβαση χωρίς υδρογονάνθρακες, “γιοκ”! Επισημάναμε ότι η κρίση τιμών στο αέριο και το ρεύμα δεν ήταν συγκυριακή αλλά θα αποκτούσε μόνιμα χαρακτηριστικά και προτείναμε λύσεις για το πώς θα μπορούσε η χώρα αλλά και η Ευρώπη να αποκτήσει πραγματική ενεργειακή ανεξαρτησία για το καλό των πολιτών των χωρών-μελών, την τόνωση της ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της, αλλά και προκειμένου να εκπληρωθεί κάποια στιγμή στο μέλλον το φιλόδοξο αφήγημα της Ενεργειακής Μετάβασης.
Σήμερα όλα τούτα έχουν αρχίσει να γίνονται αποδεκτά από ολοένα και μεγαλύτερο κοινό. Άλλωστε δεν είναι ντροπή να μετέρχεσαι όλων των διαθέσιμων μέσων για να πετύχεις τους καλώς εννοούμενους στόχους σου. Ντροπή είναι να είσαι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Όπως κάνει η Τουρκία του Ερντογάν με τον Πούτιν. Επειδή αυτό σημαίνει, οι εισαγωγείς ρωσικού φυσικού αερίου να μπορούν να συνεχίσουν να πληρώνουν την Gazprom, χωρίς να παραβιάζουν τις κυρώσεις!