Ότι δηλαδή, αν θέλεις να τελειώσεις έναν πόλεμο, πρέπει να δίνεις στον αντίπαλο μιάν οδό αξιοπρεπούς διαφυγής. Και γνωρίζουμε από την ιστορία ότι αν ένας Ρώσσος ηγέτης ηττηθεί στο πεδίο, πολύ σύντομα θα χάσει την θέση αν όχι και το κεφάλι του. Όχι βεβαίως ότι η Ρωσία ηττάται. Δεν επιτυγχάνει όμως μέχρι στιγμής την αποφασιστική νίκη που θα ήθελε για να τελειώσει τον πόλεμο με τους όρους της.
Αν θέλουμε λοιπόν να τελειώσει ο πόλεμος ενωρίτερα πρέπει αφενός να διαμορφωθεί η «οδός διαφυγής» κατά Σουν Τζού και αφ’ ετέρου να πιεσθούν οι Ουκρανοί να ακολουθήσουν τον δρόμο του συμβιβασμού επί των εδαφικών ζητημάτων, όπως επίσης επεσήμανε ο Κισσιγκερ. Είναι απολύτως κατανοητό ότι το 82% των Ουκρανών θέλει την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητος της χώρας τους. Όμως η διαιώνησις του πολέμου μπορεί να σημάνει μεγαλύτερες εδαφικές υποχωρήσεις, πέρα από τις δεδομένες απώλειες ζώων.
Ας σταθμίσουν λοιπόν, τόσο οι Ουκρανοί όσο και δυτικοί εν γένει, τι θέλουν. Διότι οι Ρώσσοι έχουν προσδιορίσει τους στόχους τους, έστω και αν το κάνουν με υπερβολές και συναισθηματικές μεγαλοστομίες. Και αυτές όμως εσχάτως τις εγκαταλείπουν βλέποντας ότι δεν έχουν απήχηση. Όπως εγκαταλείπουν και τις ατυχείς τακτικές των πρώτων ημερών του πολέμου, βλέποντας πόσο αναποτελεσματικές απεδείχθησαν. Δεν περιμένουμε λοιπόν από αυτούς να υποχωρήσουν. Εκτός εάν τους προταθεί μια αποδεκτή συμβιβαστική λύσις. Όπως περίπου την περιέγραψε ο Κίσσιγκερ.