Για τον κ. Σταϊκούρα η απάντηση στο πρόβλημα είναι μονοσήμαντη. Οφείλει το κράτος να εισπράττει όσα περισσότερα φορολογικά έσοδα μπορεί από τον αυξημένο ΦΠΑ για να μπορεί να διαθέσει πόρους για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Βέβαια, ο υπουργός Οικονομικών ξεχνά πως η αρχή περί συλλογικής κατανομής των φορολογικών βαρών στην τιμή των υγρών καυσίμων υφίσταται από πολλών ετών, και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες που έχουν καταβληθεί από επαγγελματικούς φορείς και ενώσεις, δεν έχει σταθεί δυνατό να αρθεί ένα μέτρο που επιβαρύνει σήμερα την τιμή των καυσίμων στην αντλία με 0,70 σεντς του ευρώ. Προσθέστε τώρα, κατά το δοκούν, την αδυναμία του ελεγκτικού μηχανισμού να συλλάβει τους παραβάτες που εγκληματούν κατά των δημοσίων οικονομικών και ασφαλώς της τσέπης του απλού καταναλωτή, καθώς και τη Λερναία Ύδρα του λαθρεμπορίου καυσίμων που αποστερεί από το Δημόσιο, πολύτιμους πόρους για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και έχετε μπροστά σας μια χαοτική εξίσωση.
Αν λάβει κανείς υπόψη του, όλα τα προηγούμενα, νομίζουμε πως ο ισχυρισμός του κ. Σταϊκούρα ότι τυχόν μείωση του ΕΦΚ συνιστά …αδικία κατά της κοινωνίας, προκαλεί, όσο να είναι, μια κάποια θυμηδία. Ενδεχομένως, ο κ. Άκης Σκέρτσος, υπουργός Επικρατείας, να είναι πιο “ειλικρινής”, από τον συνάδελφό του των Οικονομικών όταν υποστηρίζει ότι η μείωση των φόρων στα καύσιμα θα δημιουργούσε τεράστια τρύπα στα δημόσια έσοδα και, επομένως, θα αύξανε το χρέος.
Αυτό που προκαλεί, όμως, εντύπωση όταν προσεγγίζει κανείς τα πράγματα με όρους αγοράς είναι το ότι η λογική της κυβέρνησης αντιβαίνει τους ίδιους τους κανόνες της αγοράς των οποίων είναι ο θεματοφύλακας. Και τούτο επειδή αν μιλήσεις με οποιοδήποτε στέλεχος εταιρείας πετρελαιοειδών θα σου πει το χιλιοειπωμένο, ότι η λύση για μια ισορροπημένη αγορά που θα αποδίδει αυξημένα έσοδα είναι οι μειωμένοι φόροι κατανάλωσης που ενθαρρύνουν τη ζήτηση. Άρα, χαμηλότερος ΕΦΚ, περισσότερες αγορές υγρών καυσίμων και περισσότερα έσοδα για το κράτος.
Το κράτος όμως είναι εκ φύσεως ένας (υπερ) συντηρητικός οργανισμός. Αυτά τα προοδευτικά που διακονεί η αγορά τα βλέπει με δυσπιστία, καθότι το μότο είναι «κάλλιο πέντε και στο χέρι…» Αλλά γιατί να φοβάται μια κυβέρνηση αυτή τη λύση; Μήπως ο Έλληνας οδηγός έχει δείξει ποτέ ότι θα εγκατέλειπε το…πραγματικό σπίτι του, το ΙΧ του, για να χρησιμοποιήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς; Άλλωστε έχει φροντίσει - αν όχι προνοήσει- από δεκαετιών, το ίδιο το κράτος να ενταφιάσει τις αστικές συγκοινωνίες και να διαπαιδαγωγήσει τον πολίτη με τις αρχές της ατομικής μετακίνησης!
Αλλά μη μας λένε για κοινωνική δικαιοσύνη...