"Για το Ζήτημα του Αιγαίου"
Πεπονής Αναστάσης Ι.
Εκδόσεις Λιβάνη, 2008 (
Αριθμός σελίδων: 182)
Το νέο βιβλίο του τέως υπουργού και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Αναστάση Πεπονή αναφέρεται στο θέμα του Αιγαίου. Ένα θέμα που παραμένει ανοικτό κυρίως λόγω των Τουρκικών διεκδικήσεων μέρους των ελληνικών θαλασσών, του γνωστού casus belli για την επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. και την επακόλουθη αδυναμία διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας.
Ο συγγραφέας συνδέει το ζήτημα του Αιγαίου με την υποψηφιότητα της Τουρκίας ως κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) και με την καλούμενη «ευρωπαϊκή πορεία» αυτής της χώρας.
Κατά την κρίση του συγγραφέα, το ζήτημα του Αιγαίου επηρεάζεται και από εξελίξεις που αφορούν στον ενεργειακό εφοδιασμό και την καλούμενη «ενεργειακή ασφάλεια» των κρατών της Ε.Ε.
Σε σελίδες αυτού του βιβλίου τίθεται ακόμα και επιχειρείται απάντηση στο ερώτημα εάν το ζήτημα του Αιγαίου έχει πράγματι ως μόνη αιτία και κύριο αντικείμενο υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου.
Ο αναγνώστης θα παρακολουθήσει επίσης πώς ένα ζήτημα εθνικής κυρίως σημασίας έγινε αντικείμενο οξείας αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων.
Το βιβλίο περιέχει πληθώρα στοιχείων τόσο από το προσωπικό αρχείο του συγγραφέα όσο και από άλλες πηγές με παράθεση χαρτών, διαγραμμάτων και σημαντικών εγγράφων. Το θέμα των πετρελαίων του Αιγαίου καλύπτει ένα μεγάλο τμήμα του βιβλίου καθώς εξηγείται με λεπτομέρειες πως αυτά αποτέλεσαν, και αποτελούν, σημείο τριβής με την Τουρκία αλλά και μεγάλου ενδιαφέροντος από πετρελαϊκές εταιρείες.
«Το Ζήτημα του Αιγαίου», παρατηρεί ο συγγραφέας, «όπως και γενικότερα των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας, εξελίσσεται επί δεκαετίες, και το λογικά πιθανότερο είναι ότι θα εξελίσσεται και στο προσεχές μέλλον, στο πολιτικό διπλωματικό επίπεδο. Η πρόκληση σύγκρουσης από την πλευρά της Τουρκίας μπορεί να επιχειρηθεί μόνο με ενθαρρυντική στάση των Η.Π.Α και του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως συνέβη και με την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Η ενθάρρυνση όμως της Τουρκίας να συγκρουστεί με την Ελλάδα δεν θα απέβλεπε σε ένα εντοπισμένο αποτέλεσμα, θα ήταν μέρος σχεδιασμών πολύ ευρύτερων».
«Στο πολιτικό – διπλωματικό πεδίο η θέση της Ελλάδας» τονίζει ο συγγραφέας, «ήταν και μπορεί να είναι ισχυρή. Στηρίζεται στις αρχές και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Στηρίζεται στο ανεπίδεκτο αμφισβήτησης δεδομένο ότι δεν γέννησε το ζήτημα η Ελλάδα με δικές της πράξεις ή συμπεριφορά, ότι δεν έχει, ούτε προβάλλει, αξιώσεις που να θέτουν σε αμφισβήτηση ή να θίγουν τα νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας. Γενικότερα, η Ελλάδα ακολουθεί με συνέχεια και συνέπεια πολιτική σταθερότητας και ειρήνης στην περιβάλλουσα περιοχή».
Σύμφωνα με τον συγγραφέα «Η Ελλάδα μπορεί, με σωστή εκτίμηση των δεδομένων, να προπαρασκευάσει και να προχωρήσει σε διαφοροποιημένες κατά περιοχή επεκτάσεις της χωρικής της θάλασσας στο Αιγαίο, ασκώντας ευχέρεια που αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο».