με κεντρικό άξονα τη μείωση ως και τερματισμό των ρωσικών εισαγωγών ενέργειας. Μηδενισμό των εισαγωγών άνθρακα μέχρι το τέλος Αυγούστου, μηδενισμός των δια θαλάσσης πετρελαϊκών εισαγωγών μέχρι το τέλος του έτους και σταδιακή μείωση των εισαγωγών φυσικού αερίου μέχρι τερματισμού τους το 2027.
Εντύπωση προκαλεί η γεωπολιτική ανωριμότητα της ΕΕ, και της Γερμανίας ιδιαίτερα, που ελαφρά τη καρδία αποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα τις αμερικανικές προτροπές για σαρωτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αγνοώντας το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή οικονομία εξαρτάται 60% και άνω από ενεργειακές εισαγωγές. Άρα, η ΕΕ είναι εξαιρετικά ευάλωτη στην οποιαδήποτε διακοπή προμήθειας απ´ όπου και εάν αυτή προέρχεται και ασφαλώς αποτελεί κόλαφο η αδυναμία των ιθυνόντων στις Βρυξέλλες να προβλέψουν ότι η Μόσχα αργά ή γρήγορα θα χρησιμοποιούσε το αέριο ως μέσο πίεσης, ενώ οι ανάγκες των κρατών μελών σε φ. αέριο δεν μπορούν εύκολα να ικανοποιηθούν από εναλλακτικούς προμηθευτές.
Στην δε περίπτωση του LNG, η παγκόσμια παραγωγή και η εφοδιαστική αλυσίδα δεν επαρκούν ώστε μέσα σε διάστημα 6 μηνών να εξασφαλισθούν οι απαραίτητες επιπλέον ποσότητες με κατεύθυνση την Ευρώπη. Και οι λίγες που μπόρεσαν να εξευρεθούν οδήγησαν τις τιμές στα σημερινά τους απαράδεκτα υψηλά επίπεδα.
Το αποτέλεσμα της πολιτικής των κυρώσεων ήταν να αυξηθούν κατακόρυφα όλες ανεξαιρέτως οι τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών και προϊόντων, με κορυφαίο παράδειγμα το φυσικό αέριο, όπου η τιμή του στο TTF, το ολλανδικό χρηματιστήριο εμπορευμάτων, τον τελευταίο μήνα διαπραγματεύεται σταθερά στο επίπεδο των €200/MWh, δηλαδή δέκα (10) φορές επάνω απ’ ότι ήταν τον Ιούνιο του 2021! Άμεσο αποτέλεσμα η επίσης κατακόρυφη άνοδος των τιμών του ηλεκτρισμού με τις τιμές χονδρεμπορικής να κινούνται στο επίπεδο των €350/MWh-€450/MWh και αυτές ανατιμημένες κατά 400% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι.
Διακύμανση τιμών spot φυσικού αερίου στο ολλανδικό TTF
Πηγή: Powernext
Με το φυσικό αέριο να αποτελεί το στρατηγικό καύσιμο στην ευρύτερη ενεργειακή σχέση Ρωσίας-ΕΕ, η Μόσχα δεν δίστασε να το εργαλειοποιήσει όταν αντιλήφθηκε την πέρα από κάθε λογική πολιτική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας από την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Με μια προοδευτική μείωση των ροών αερίου, κυρίως προς την Γερμανία, και την πλήρη διακοπή ορισμένων κρατών (πχ. Πολωνία, Βουλγαρία, Φινλανδία, Λετονία, κλπ.), χωρίς ουσιαστικά υψηλό οικονομικό κόστος για την Ρωσία, η κίνηση αυτή έχει δράσει ως γεωοικονομικός μοχλός, εκτοξεύοντας τις τιμές σε δυσθεώρητα ύψη και απειλώντας την Ευρώπη με οικονομική ύφεση και πολιτική αποσταθεροποίηση.
Σήμερα, ΕΕ και κράτη μέλη τρέχουν κυριολεκτικά πίσω από τις εξελίξεις, προσπαθώντας μέσω επιδομάτων και με απαράδεκτη διεύρυνση των δημοσιοοικονομικών ελλειμμάτων να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, η οποία χειροτερεύει ημέρα με την ημέρα. Παράλληλα, υποχωρούν επικίνδυνα οι δείκτες για το κλίμα επιχειρηματικής δραστηριότητας και εμπιστοσύνης στην ευρωζώνη, όπως έδειξαν οι πρόσφατες έρευνες αγοράς τον Ιούλιο για τους δείκτες PMI και Ifo αντίστοιχα, ενώ το Δ.Ν.Τ και ο Ο.Ο.Σ.Α προβλέπουν οικονομική ύφεση στη ευρωζώνη, ήδη από το 4ο τρίμηνο του έτους. Και όλα αυτά είναι αναμφίβολα το αποτέλεσμα της τελείως λάθος ενεργειακής πολιτικής που ακολουθεί απαρέγκλιτα όλα τα τελευταία χρόνια η ηγεσία της ΕΕ, η οποία ακόμα και εν μέσω της σημερινής κρίσης επιμένει στο υψηλού κόστους και άνευ γεωπολιτικού οφέλους Green Deal, που απειροελάχιστες επιπτώσεις είχε έως τώρα στην μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου, για τις οποίες τόσο πολύ ανησυχεί η θεοσεβούμενη (ελέω Taxonomy Index) ευρωπαϊκή ηγεσία.
Η απόλυτη παραδοχή της ακολουθούμενης λαθεμένης ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ, και της Γερμανίας ειδικά, ήρθε δια στόματος του Γερμανού καγκελάριου Όλαφ Σόλτς, ο οποίος δήλωσε προχθές κατά την επίσκεψή του σε συγκρότημα πυρηνικών μονάδων ότι «η παράταση στη λειτουργία των (πυρηνικών) σταθμών μπορεί να έχει κάποιο νόημα γιατί η ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι πιο αργή από το προβλεπόμενο»
Προς μεγάλη της έκπληξη η «πράσινη» κατά τα άλλα τρικομματική γερμανική κυβέρνηση ανακαλύπτει ότι χωρίς άνθρακα και πυρηνικά η ενεργειακή εξίσωση δεν βγαίνει, αφού οι ΑΠΕ δεν είναι σε θέση να σηκώσουν το σύνολο των ηλεκτρικών φορτίων της χώρας. Ευτυχώς που η ελληνική κυβέρνηση αυτό το αντιλήφθηκε πιο σύντομα, για αυτό και έσπευσε να επαναλειτουργήσει όσες λιγνιτικές μονάδες δεν είχαν κλείσει από το τελείως παράλογο και οικονομικά καταστροφικό πρόγραμμα βίαιης απολιγνιτοποίησης που είχε θέσει σε εφαρμογή.