Σύμφωνα με δημοσίευμα του sciencefocus.com, οι επιστήμονες, από το Helmholtz-Zentrum Dresden-Rossendorf (HZDR), το Πανεπιστήμιο του Rostock και την École Polytechnique, ήθελαν να προσομοιώσουν τις ακραίες συνθήκες που βρέθηκαν μέσα στους γίγαντες του πάγου. Βαθιά μέσα σε αυτούς τους μακρινούς κόσμους, η εσωτερική θερμότητα αυξάνει τις θερμοκρασίες σε χιλιάδες βαθμούς Κελσίου και η ατμοσφαιρική πίεση είναι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από ό,τι στη Γη.
Όταν η ομάδα κατεύθυνε τις ισχυρές λάμψεις λέιζερ σε ένα δείγμα φιλμ, δημιούργησε ένα ωστικό κύμα που συμπίεσε το υλικό για μερικά νανοδευτερόλεπτα έως ένα εκατομμύριο φορές την ατμοσφαιρική πίεση στη Γη.
«Ανακαλύψαμε ότι αυτή η ακραία πίεση παρήγαγε μικροσκοπικά διαμάντια», δήλωσε ο Dominik Kraus, φυσικός HZDR και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Rostock.
Σύμφωνα με τον Kraus, οι επιστήμονες επέλεξαν την καθημερινή ουσία PET (τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο), καθώς έχει καλή ισορροπία μεταξύ άνθρακα, υδρογόνου και οξυγόνου για την προσομοίωση του εσωτερικού των γιγάντων πλανητών πάγου.
Το πείραμα διεξήχθη στο Εθνικό Εργαστήριο Επιταχυντή SLAC της Καλιφόρνια, χρησιμοποιώντας τη Συνεκτική Πηγή Φωτός Linac (LCLS), ένα ισχυρό λέιζερ ακτίνων Χ που βασίζεται σε επιταχυντές.
Χρησιμοποιήθηκαν δύο μέθοδοι μέτρησης για την ανάλυση του τι συνέβη όταν οι έντονες λάμψεις λέιζερ έπληξαν το φιλμ. Αυτές ήταν η περίθλαση ακτίνων Χ, η οποία καθόριζε εάν παράγονταν νανοδιαμάντια, παράλληλα με μια τεχνική σκέδασης μικρής γωνίας (SAS), για να δούμε πόσο γρήγορα και πόσο μεγάλα μεγάλωσαν τα νανοδιαμάντια.
Αυτή η έρευνα υποστηρίζει περαιτέρω τη θεωρία ότι σε γίγαντες πάγου όπως ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός, θα μπορούσε κυριολεκτικά να βρέχει διαμάντια. Παρόμοιοι πλανήτες εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος θα μπορούσαν επίσης να βιώσουν αυτού του είδους τη δραστηριότητα.