όπως άλλοτε, τις εθνικές κυβερνήσεις. Τους τελευταίους μήνες, διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων Πορτογαλία, Ισπανία, Ουγγαρία, Κύπρος, ακόμη και η «πειθήνια» Ελλάδα, αντιδρούν στις αποφάσεις των Βρυξελλών και στις πιέσεις του Βερολίνου, εξασφάλισαν εξαιρέσεις από τους μηχανισμούς ρεύματος, ή και εφαρμόζουν δικούς τους μηχανισμούς. Σήμερα, ορθώνουν τείχος αντίδρασης στο drive της φον ντερ Λάιεν να βάλει πλαφόν μόνο στο ρωσικό αέριο, στο απόλυτο ξεμπρόστιασμα της απόπειρας της γερμανικής ηγεσίας να στεγανοποιήσει τις τρύπες που προκάλεσαν οι κυρώσεις κατά της Μόσχας, προς ίδιον όφελος -και πάλι.
Τα ίδια έκανε το Βερολίνο και στην περίπτωση του άνθρακα, όπου ενώ ξιφουλκούσε σε βάρος της χρήσης του πανευρωπαϊκά και προωθούσε την την πανάκριβη πράσινη ατζέντα του, διατηρούσε για τον εαυτό του το δικαίωμα να καίει άνθρακα για μερικές ακόμη δεκαετίες. Όταν όμως για τις κυβερνήσεις μιλούν τα γεγονότα και τα νούμερα, και για τον απλό κοσμάκη η τσέπη του, αυτά τα αφηγήματα βρίσκουν απότομο τέλος. Σήμερα, η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια οικονομικά φονική καταιγίδα, με αιχμή του δόρατος την ενέργεια.
*Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη Σχόλιο εδώ