η Σ.Αραβία συνεργάζεται στενά με την Ρωσία του προέδρου Πούτιν στην διαμόρφωση πολιτικής και ελέγχου της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου.
Δεν είναι τόσο μακρυά ο Μάρτιος του 2019 που,εν μέσω της πανδημίας του Covit 19, οι ΗΠΑ εκλιπαρούσαν κυριολεκτικά την Ρωσία και την Σ.Αραβία να απέχουν από μια διαφαινόμενη τότε κρίση στις σχέσεις τους προκειμένου να συμφωνήσουν σε μείωση της παγκόσμιας παραγωγής ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση των τιμών (αφού αίφνης είχε μειωθεί στο ελάχιστο η ζήτηση). Πράγμα που έγινε. Αρα κάθε άλλο παρά ευκαιριακή είναι η σχέση Σ.Αραβίας με την Ρωσία ενώ στο παρελθόν η συνεργασία των δύο αυτών μεγάλων πετρελαιοπαραγωγών βοήθησε αποτελεσματικά τις ΗΠΑ, και τους Αμερικανούς παραγωγούς oil & gas να ξεπεράσουν την περίοδο των πολύ χαμηλών τιμών αργού (Μάρτιος -Δεκέμβριος 2020)
Με τις πετρέλαιο εξαγωγικές χώρες να θέλουν να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους ώστε να εξακολουθήσουν να επενδύουν και να παράγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, που χρειάζεται ο κόσμος για να κινείται και να εργάζεται, και σήμερα καλύπτει το 85% της παγκόσμιας ενεργειακής ζήτησης (με τις ΑΠΕ συμπεριλαμβανομένης και της βιομάζας να συνεισφέρουν μόνο 5.0%) είναι απαραίτητη η διατήρηση των τιμών σε ένα λογικό επίπεδο. Για αυτό η πρόσφατη απόφαση μείωσης της παραγωγής από τον OPEC + ελήφθη πρωτίστως για δυο βασικούς λόγους.
Πρώτον, να σταματήσει η διολίσθηση των τιμών κάτω από τα $ 90 το βαρέλι, και δεύτερον να βάλει φρένο στα σχέδια των G7 για επιβολή πλαφόν στην τιμή του Ρωσικού πετρελαίου. Όπως υποστηρίξαμε σε πρόσφατη ανάλυση μας (εδώ) η επιβολή πλαφόν στις τιμές χρηματιστηριακά καθοριζόμενων τιμών ενεργειακών προϊόντων είναι όχι μόνο ανέφικτη αλλά και επικίνδυνη για την λειτουργία της οικονομίας και των αγορών ενέργειας εν γένει. Βέβαια λόγω της σημερινής συγκυρίας όπου μαίνεται ένας άγριος πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ (δια της αντιπροσώπου της Ουκρανίας)στις παρυφές της Ευρώπης, κάθε άλλο προσφέρεται για την διαφύλαξη των οικονομικών συμφερόντων μιας τρίτης χώρας ,συμμάχου των ΗΠΑ.
Στο κρίσιμο ερώτημα ποίου τα συμφέροντα θα πρέπει να υποστηρίξουμε, η ηγεσία της Σ. Αραβίας προφανώς επέλεξε να προστατεύσει τα δικά της χωρίς στην ουσία να υποσκάπτει αυτά των ΗΠΑ, αφού η διατήρηση υψηλών σχετικά τιμών βοηθά και τους Αμερικανούς παραγωγούς. Τώρα εάν αυτή η απόφαση επηρεάζει αρνητικά την κυβέρνηση Μπάιντεν λόγω της αύξησης της τιμής του πετρελαίου στην αντλία αυτό είναι ένα σύμπτωμα. Ας αφήσουμε κατά μέρους την πρόθεση του OPEC+ ότι ενδεχομένως να χρειαστεί και δεύτερη μείωση της παραγωγής πριν το τέλος του έτους, αφού είναι αισθητή πλέον η υποχώρηση της ζήτησης εν μέσω μιας προελαύνουσας οικονομικής ύφεσης όπως αποκαλύπτουν τα τελευταία στοιχεία του IMF βάσει των οποίων η παγκόσμια ανάπτυξη το 2022 επιβραδύνεται στα 3.2% ( έναντι προβλέψεων για 3,6%) ενώ για το 2023 εκτιμάται μείωση στο 2,7%, δηλ.από τις χαμηλότερες προβλέψεις που έχουν γίνει για το επόμενο έτος από το 2001.
Εν κατακλείδι η απόφαση της Σαουδικής Αραβίας να υποστηρίξει τα συμφέροντα της, έναντι αυτών των ΗΠΑ, στέλνει ακόμα ένα ισχυρό μήνυμα και αυτό δεν είναι άλλο από αυτό της πολιτικής της ενηλικίωσης και της άρνησης της να εξακολουθήσει να είναι ένα ακόμα client state των ΗΠΑ, την στιγμή που η οικονομική ευρωστία της της επιτρέπει να κινείται διαφορετικά.
Οι δε επαπειλούμενες κυρώσεις από πλευράς Τζο Μπάιντεν είναι μάλλον κενού περιεχομένου αφού το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να στερήσουν ένα σταθερό εισόδημα για μεγάλο μέρος της Αμερικανικής πολιτικής τάξης.