Αλλά να ήταν μόνο αυτό... Η κρίση, τρίτη κατά σειρά μετά τα Μνημόνια, τον κορονοϊό και τον πόλεμο στην Ουκρανία, ανέδειξε την αδυναμία των Ευρωπαίων να συνεργάζονται αποτελεσματικά και να συντονίζουν τις πολιτικές τους. Ήταν που ήταν σαθρά τα ευρωπαϊκά θεμέλια στη λήψη αποφάσεων, ήρθε και η ρωσική εισβολή να τα κονιορτοποιήσει. Τις τελευταίες ημέρες διεφάνη αχνή ελπίδα ότι η Ε.Ε. θα ομονοούσε στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να επιταχυνθούν και να ενταθούν οι προσπάθειες για μείωση της ζήτησης ενέργειας, για ασφάλεια του εφοδιασμού και λήψη μέτρων για συγκράτηση των τιμών της ενέργειας για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Οι ελπίδες διαψεύστηκαν για άλλη μια φορά καθώς παραπέφθηκαν στις ευρωπαϊκές καλένδες οι αποφάσεις για κοινές προμήθειες και ανώτατο όριο στις τιμές του φυσικού αερίου. Υποτίθεται ότι υπήρξε μια κάποια ομοφωνία όσον αφορά στην εισαγωγή ενός “δυναμικού” πλαφόν στην τιμή του καυσίμου, που θα μπορούσε να περιορίσει την υπερβολική αστάθεια των τιμών, όμως στο τέλος της ημέρας αυτό που επικράτησε ήταν οι “διαφορετικές” απόψεις για το μηχανισμό διόρθωσης των τιμών του αερίου στον ολλανδικό κόμβο TTF.
Θεωρούμε πως εάν η Σύνοδος Κορυφής της Πέμπτης 20 Οκτωβρίου είχε πραγματοποιηθεί τον Ιούλιο και με την ίδια ατζέντα, θα είχε διαφορετική κατάληξη, καθότι οι αποφάσεις θα υπαγορεύονταν από το κλίμα της περιόδου, ήτοι τον πανικό που επικρατούσε για τις ελλείψεις ενόψει του χειμώνα. Σήμερα, σε μια ακόμη απόδειξη της ελαφρότητας (;) με την οποία προσεγγίζονται τα καίρια θέματα της Ένωσης, ιδίως από τις χώρες αναφοράς (Γερμανία), η αναβλητικότητα απορρέει και καθορίζεται, σε μεγάλο βαθμό, από τη μεγάλη (πρόσκαιρη, πιστεύουμε) υποχώρηση των χονδρεμπορικών τιμών στο TTF και το άλμα των εισροών του καυσίμου από εναλλακτικούς προμηθευτές.
Και σαν μην έφταναν όλα τούτα, για να βάλει τη σφραγίδα στο πώς εννοεί η Γερμανία την ευρωπαϊκή ενότητα, ο Όλαφ Σολτς θα επισκεφθεί μόνος του, τον Νοέμβριο, την Κίνα, για συζητήσεις με την ηγεσία του Πεκίνου για όλο το φάσμα των θεμάτων που απασχολούν τις δύο πλευρές, παρά τις αντιδράσεις των εταίρων του, κυρίως του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν.