Και εν τω μεταξύ αναμασούμε ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι παράνομο, χωρίς να λαμβάνουμε μέτρα για την αποτροπή της εφαρμογής του. Όμως τα πράγματα εξελίσσονται. Στην Κωνσταντινούπολη ευρίσκονται ο Λίβυος Πρωθυπουργός Αμπντελχαμίντ Ντμπεϊμπά, αυτός της Τριπόλεως, καθώς και αυτός της Βεγγάζης Φατχί Μπασάγκα. Επίσης, ο Πρόεδρος του ανώτατου συμβουλίου της επικρατείας, Χαλέντ αλ Μίσρι. Δεν πήγαν εκεί για αναψυχή. Και εμείς περιμένουμε ακόμη να εγκριθεί το σχέδιο πτήσεως για να μεταβεί ο υπουργός των Εξωτερικών στην Βεγγάζη.
Χωρίς να έχουμε ανακηρύξει ΑΟΖ και χωρίς επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 ν. μ. σε όλη μας την επικράτεια αλλά ούτε καν στην ηπειρωτική Ελλάδα και πέριξ της Κρήτης, Ρόδου, Καρπάθου κλπ., (κι όχι μόνο στη Δυτική Ελλάδα, όπως έχουμε κάνει μέχρι τώρα, κι αυτό μονάχα "στα χαρτιά"), πώς έχουμε την απαίτηση να μάς πάρουν στα σοβαρά; Στην πραγματικότητα, ουδείς στον διεθνή χώρο – και πολύ φοβούμεθα ούτε και στην Ελλάδα – δεν γνωρίζει τι ακριβώς διεκδικούμε στο Αιγαίο και στο Λιβυκό, αφού αποφεύγουμε τη δημοσίευση χαρτών. Μήπως, λέμε μήπως… (όπως έγραφε παλιά το «Ποντίκι»), θα έπρεπε να αλλάξουν κάποια πρόσωπα στο ΥΠΕΞ και στην κυβέρνηση γενικότερα;