Ως γνωστό, βάσει της εν λόγω θεωρίας το Αιγαίο χωρίζεται στην μέση πάνω στον 25ο μεσημβρινό και όλα τα Ελληνικά νησιά ανατολικά αυτού περιέρχονται στην κατοχή της Τουρκίας καθότι, βάσει του Τουρκικού αφηγήματος, αποτελούν προέκταση της Τουρκικής ενδοχώρας.
Οι δε συνεχείς δηλώσεις και ενίοτε εκκλήσεις - με αναφορά στην συνθήκη της Λωζάννης- των Τούρκων αξιωματούχων για την ανάγκη αποστρατικοποίησης των νήσων του Αιγαίου (προκειμένου να διευκολυνθούν οι αρπαχτικές διαθέσεις της Άγκυρας) θυμίζουν άλλες εποχές. Τότε που, κατά την προπολεμική περίοδο, ο Μουσολίνι απαιτούσε τουλάχιστον την παράδοση της Ηπείρου και των νήσων του Ιονίου και προχωρούσε σε απροκάλυπτες πολεμικές ενέργειες κατά της χώρας μας ( κατάληψη Κέρκυρας 1923 , τορπιλισμός Έλλης στην Τήνο ανημέρα του Δεκαπενταύγουστου του 1940 κλπ), πριν, τελικά, μάς κηρύξει και επίσημα τον πόλεμο. Εάν, μάλιστα, συγκρίνουμε την σημερινή συμπεριφορά του νέο-Σουλτάνου Ερντογάν σε βάθος ιστορικού χρόνου, θα δούμε ότι δεν διαφέρει σε πολλά από αυτή του δικτάτορα Μουσολίνι. Βέβαια, το εάν οι απειλές της Τουρκίας θα υλοποιηθούν κάποτε μένει να αποδειχθεί,αλλά στην παρούσα φάση εκλαμβάνονται σοβαρά από την ελληνική πολιτεία που σπεύδει να ενισχύσει περαιτέρω την αμυντική ικανότητα του νησιωτικού χώρου.
Πέρα από την καθαρά στρατιωτική μέριμνα, έχουμε την λεγόμενη μαλακή ισχύ (soft power) η οποία αφορά στην ενίσχυση των τεχνολογικών και ενεργειακών υποδομών των νήσων. Υπό αυτή την έννοια, τόσο η ηλεκτρική διασύνδεση όλων των νήσων, συμπεριλαμβανομένης Κρήτης και Ρόδου, με το ηπειρωτικό ηλεκτρικό δίκτυο, αλλά και η ηλεκτρική αυτονομία των μη διασυνδεδεμένων νήσων (με την λειτουργία αυτόνομων υβριδικών συστημάτων ΑΠΕ με μπαταρίες) αποτελούν μια ισχυρή αμυντική ασπίδα κατά της Τουρκικής επιθετικής πολιτικής. Και αυτό γιατί, όσο τουλάχιστον αφορά το επίπεδο της διπλωματίας και την υποστήριξη των Ελληνικών θέσεων βάσει του διεθνούς δικαίου, ενισχύουμε τις θέσεις μας προβάλλοντας την ηλεκτρική διασύνδεση του συνολικού νησιωτικού συμπλέγματος της χώρας ως μέρους του ενιαίου εθνικού δικτύου και όχι μόνο.
Αφού το διασυνδεδεμένο Ελληνικό ηλεκτρικό σύστημα αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού ηλεκτρικού συστήματος βάσει των προβλέψεων του ENTSO-G. Το γεγονός και μόνο ότι το Ελληνικό ηλεκτρικό σύστημα με την προέκταση του στον ελληνικό νησιωτικό χώρο αποτελεί προέκταση του Ευρωπαϊκού ολοκληρωμένου συστήματος αποτελεί ένα ισχυρότατο επιχείρημα υπέρ της αδιαμφισβήτητης Ελληνικής κυριαρχίας και το οποίο μπορεί να γίνει εύκολα καταληπτό και να εκτιμηθεί από την διεθνή κοινότητα στην οποία κατά καιρούς απευθύνεται η κυβέρνηση για να προβάλλει τις ελληνικές θέσεις.
Σήμερα, μέσω των έργων που εκτελεί ο ΑΔΜΗΕ, προχωρά με γρήγορους ρυθμούς η διασύνδεση όλων των Κυκλάδων με προβλεπόμενη ολοκλήρωση μέχρι το 2025 και των νήσων του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου μέχρι το 2031. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στα επόμενα 8 χρόνια θα έχει ενοποιηθεί πλήρως το εθνικό ηλεκτρικό δίκτυο με την συμμετοχή των περισσότερων νήσων. Τα δε λίγα μη διασυνδεδεμένα νησιά (βλέπε Καστελόριζο, Ανάφη, Οθωνοί, Ερείκουσσα κα) θα έχουν αποκτήσει αυτόνομα συστήματα με μονάδες ΑΠΕ και υβριδικά συστήματα με χρήση μπαταριών.
Με το ΙΕΝΕ να έχει υποβάλει ολοκληρωμένη πρόταση για το Καστελλόριζο (εδώ) που, αν αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση, θα μπορούσε να γίνει υπόδειγμα για την εφαρμογή στα 40 και πλέον κατοικημένα αλλά απομακρυσμένα νησιά του Ελληνικού αρχιπελάγους.