να πείθεται για την ορθότητα των κυβερνητικών αποφάσεων στο θέμα της φορολόγησης «υπερκερδών» στον χώρο της ενέργειας, αλλά οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι στις ενεργειακές εταιρείες είναι ανάστατοι γιατί βλέπουν τις επισφάλειες τους να αυξάνονται ανησυχητικά ημέρα με την ημέρα.
Με την κυβέρνηση να επιλέγει να υπέρφορολογήσει ένα στρατηγικό για την οικονομία κλάδο, επιτείνοντας ένα έτσι και αλλιώς δύσκολο και απρόβλεπτο επιχειρηματικά περιβάλλον, και επιδεικνύοντας μια ασυγχώρητη άγνοια για το τρόπο που δουλεύει ο ενεργειακός τομέας. Όπου μπορεί οι τιμές την μια ημέρα να είναι στα ύψη αλλά την επόμενη να οδηγούνται στο απόλυτα ναδίρ. Για αυτό οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον ενεργειακό τομέα είναι υποχρεωμένες να διατηρούν υψηλά αποθέματα (που έχουν κόστος) όπως είναι στην περίπτωση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, αλλά και να κάνουν προβλέψεις για δυσμενείς συνθήκες λειτουργίας (όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα στις εταιρείες ηλεκτρισμού) όντας υποχρεωμένες να διατηρούν μεγάλα χρηματικά διαθέσιμα.
Σε ότι δε αφορά τα προς είσπραξη υπερκέρδη, για τα οποία γίνεται τόση φασαρία, αυτά είναι μάλλον περιορισμένα με € 380 εκατ. να προέρχονται από τις εταιρείες ηλεκτρισμού (από τα οποία €250 εκ. από την ΔΕΗ) για την περίοδο Ιανουάριος -Ιούνιος 2022, και άλλα περίπου € 400 εκ. σύμφωνα με εκτιμήσεις πρόκειται να « επιδικαστούν» για την ίδια περίοδο στους δύο δυιλιστηριακούς ομίλους. Με το βασικό ερώτημα που θέτουν οι εταιρείες, αλλά και ο πλέον μικρός επιχειρηματίας, να παραμένει το ίδιο ενοχλητικό, διαχρονικό και απόλυτα ειλικρινές. Δηλαδή ποιο είναι το επίπεδο κέρδους που η κυβέρνηση θεωρεί κανονικό ή θεμιτό πάνω από το οποίο μια επιχείρηση καλείται να πληρώσει καπέλο; Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό το ουσιώδες θέμα πέρα από την ανάγκη να ικανοποιήσει τρέχουσες εισπρακτικές ανάγκες της και ταυτόχρονα να αναδείξει ένα φιλολαϊκό προφίλ.
Και έρχονται σήμερα συλλήβδην οι επιχειρήσεις του ενεργειακού τομέα - φυσικό αέριο, ηλεκτρισμός, πετρέλαιο, διύλιση - που είναι οι κατ εξοχήν στυλοβάτες της οικονομίας με δισεκατομμύρια επενδύσεων κάθε χρόνο και την δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων απασχόλησης σε σταθερή βάση- να τιμωρηθούν επιλεκτικά μέσα από τις φορολογικές αυθαιρεσίες μιας κυβέρνησης που στην ουσία παίζει το παιχνίδι της αντιπολίτευσης. Και λέμε επιλεκτικά γιατί ενώ είναι απόλυτα εξακριβωμένο ότι τα σκήπτρα στο παιχνίδι της αισχροκέρδειας τα κατέχουν άλλοι κλάδοι (λχ τρόφιμα, σούπερ μάρκετ, εστίαση κ.α.) ο πέλεκυς πέφτει βαρύς στον χώρο της ενέργειας. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση, μέσω του μηχανισμού ανάκτησης κόστους και επιδοτήσεων μέσω του Ταμείου Πράσινης Μετάβασης, έχει καταφέρει να κρατήσει τα τιμολόγια ηλεκτρισμού και φ.αερίου σε λογικά επίπεδα.
Και σαν να μη έφτανε η υπερφορολόγηση των ηλεκτρικών επιχειρήσεων έρχεται τώρα η κυβέρνηση να βάλει αλάτι στις πληγές τους με το να καθυστερεί συστηματικά τους τελευταίους μήνες την πίστωση στους προμηθευτές ενέργειας των κονδυλίων των κρατικών επιδοτήσεων ηλεκτρικής ενέργειας, βάσει των στοιχείων που υποβάλλονται από αυτούς προς τον ΔΑΠΕΕΠ. Με το βάρος της καταβολής των επιδοτήσεων να πέφτει στις πλάτες των επιχειρήσεων ηλεκτρικού οι οποίες είναι υποχρεωμένες να καλύψουν εξ ολοκλήρου μέσω ίδιων κεφαλαίων εξαιρετικά υψηλές χρηματοοικονομικές απαιτήσεις, όπως καταγγέλλει σε επιστολή του προς το ΥΠΕΝ ο Ελληνικός Σύνδεσμος Προμηθευτών Ενέργειας (ΕΣΠΕΝ). Και ας μην μιλήσουμε καλύτερα για τις επίσης απαράδεκτες καθυστερήσεις στην πληρωμή του ΦΠΑ τον οποίο οι εταιρείες υποχρεούνται να αποδώσουν στις φορολογικές αρχές δίχως όμως να τον έχουν εισπράξει από τον ΔΑΠΕΕΠ.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ενδιαφερθεί για την ομαλή λειτουργία της ενεργειακής αγοράς εξασφαλίζοντας στοιχειώδεις συνθήκες σταθερότητας, ιδίως αυτή την περίοδο που έχει αποφασίσει να παρέχει υψηλές επιδοτήσεις στους καταναλωτές, σπεύδει αδικαιολόγητα να υπέρ φορολογήσει τις επιχειρήσεις σε μια περίοδο που έχουν, όπως φαίνεται ξεκάθαρα από την παρέμβαση του ΕΣΠΕΝ, αυξηθεί υπέρμετρα οι επισφάλειες στην λειτουργία τους. Ας μην εκπλαγεί λοιπόν η κυβέρνηση εάν αύριο παρατηρηθούν πραγματικές ελλείψεις στην ενεργειακή τροφοδοσία της χώρας με τις εταιρείες να αδυνατούν να προσφέρουν επ´ άπειρον χρηματοοικονομική κάλυψη για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.