Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Γαλλία, στην Γερμανία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία και στις περισσότερες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, γίνεται πολύς λόγος για μεταρρυθμίσεις και προσαρμογές σε ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον. Στην χώρα μας, ο πρωθυπουργός αναφέρεται σε μεταρρυθμίσεις οι οποίες, είτε δεν έρχονται, είτε είναι επιφανειακές και εξόχως βραχυπρόθεσμες όταν υιοθετούνται.
Στο πλαίσιο αυτό, εντύπωση προκαλεί η μη αξιοποίηση από την κυβέρνηση της Επιτροπής Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων (ΕΔΙΜΕΤ), η οποία –με μέλη τους κ.κ. Γιάννη Μαρίνο, Θανάση Διαμαντόπουλο, Λάζαρο Εφραίμογλου, Πάνο Καζάκο και Πλάτωνα Τήνιο– πολλά θα μπορούσε να προσφέρει σε μεταρρυθμιστικά έργα. Έτσι, μία χρήσιμη πρωτοβουλία του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Γιώργου Αλογοσκούφη, αντί να γίνει πραγματικό εργαλείο για την κυβέρνηση, κατέληξε στην συγγραφή ενός πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου.
Αποτέλεσμα, όπως επισημαίνει ο κ. Γιάννης Μαρίνος, να χαθεί –εν μέρει, τουλάχιστον– η ευκαιρία εκσυγχρονισμού του Συντάγματός μας, κυρίως σε ό,τι αφορά στην διασφάλιση των θεσμικών προϋποθέσεων για την δυναμική απογείωση της ελληνικής οικονομίας, την προσαρμογή της στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και τις σχετικές κοινοτικές δεσμεύσεις μας, καθώς και στην πρόκληση της παγκοσμιοποιήσεως. Θα συνέβαλλε, επίσης, στην χαλάρωση, τουλάχιστον, των δεσμών που έχουν επιβάλει το κομματικοποιημένο κράτος, ο λαϊκισμός και η ασφυκτική πίεση των συντεχνιών οργανωμένων συμφερόντων.
Διότι, εν αντιθέσει προς την έμφαση που δόθηκε στον πρόωρο σχολιασμό των υπό διαμόρφωση προτάσεων της ΕΔΙΜΕΤ για την αποτελεσματικότερη λειτουργία του πολιτικού και πολιτειακού συστήματος, ο βασικός της στόχος ήταν αυτό που καθορίζει και ο τίτλος της εισηγήσεως των μελών της προς τον υπουργό Οικονομίας και διατηρήθηκε ως τίτλος και στο ελεύθερης πλέον περαιτέρω επεξεργασίας βιβλίο: «Συνταγματική Αναθεώρηση για Ανταγωνιστική Οικονομία σε ένα Κοινωνικό Κράτος Δικαίου».
Η έρευνα και η επεξεργασία των προτάσεων της ΕΔΙΜΕΤ απέβλεπε, και φυσικά παραμένει αποβλέπουσα, στην νομοθετημένη αποστολή της, η οποία συνίσταται στην διατύπωση και υπόδειξη προς τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών προτάσεων για: α) την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, β) την άρση των υφισταμένων αντικινήτρων στις επενδύσεις και γ) την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Ατυχώς, σχεδόν κανένα από τα προς αναθεώρηση άρθρα του ισχύοντος Συντάγματος δεν περιελήφθη τελικώς στα αναθεωρητέα. Όμως, και πάλι, η ΕΔΙΜΕΤ φρονεί ότι παρέχεται η δυνατότητα, στην σημερινή Βουλή που είναι αναθεωρητική, να ληφθούν υπ’ όψιν πολλές από τις προτάσεις της και να ενταχθούν στα άρθρα τα οποία η προηγούμενη Βουλή ενέκρινε να αναθεωρηθούν, αρκεί να υπάρξει η αναγκαία ισχυρή πολιτική βούληση που θα αγνοήσει επιτέλους την τηλεοπτική τρομοκρατία και τις βίαιες αντιδράσεις κάποιων οργανωμένων ισχυρών μειοψηφιών.
Εξάλλου, αυτές οι ολέθριες για την χώρα μειοψηφίες αντιδρούν στην αναθεώρηση του άρθρου 106 του Συντάγματος, το οποίο, στην παράγραφο 3 περιέχει την ακόλουθη –αθώα, εκ πρώτης όψεως– διάταξη: «Με την επιφύλαξη της προστασίας που παρέχεται από το άρθρο 107 ως προς την επανεξαγωγή κεφαλαίων εξωτερικού, μπορεί να ρυθμίζονται με νόμο τα σχετικά με την εξαγορά επιχειρήσεων ή την αναγκαστική συμμετοχή σε αυτές του Κράτους ή άλλων δημοσίων φορέων, εφόσον οι επιχειρήσεις αυτές έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, ή έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο». Με βάση το άρθρο αυτό, οποιαδήποτε κυβέρνηση στην χώρα μας, εκλεγμένη από τον λαό ή μη –π.χ. με κατάληψη της εξουσίας δια βίας– μπορεί με έναν απλό νόμο να κρατικοποιήσει οποιαδήποτε επιχείρηση, μεγάλη ή μικρή, ακόμα και μία ταβέρνα ή ένα περίπτερο, αφού κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι, ακόμα και αυτές οι μικρές επιχειρήσεις «έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο», όπως πολύ πονηρά σημειώνει η τελική φράση της διάταξης αυτής του ισχύοντος Συντάγματος.
«Ας σημειωθεί», επισημαίνει ο κ. Γιάννης Μαρίνος, «ότι η επικίνδυνη αυτή διάταξη, σε μία ελεύθερη οικονομία όπως η ελληνική, όπου η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δραστηριοποιείται ανεμπόδιστα και ποικιλότροπα, στηρίζεται από το κράτος, έχει προσεχθεί από τους ξένους επενδυτές και είναι ένας από τους σοβαρότερους λόγους για τους οποίους οι άμεσα παραγωγικές επενδύσεις είναι τόσο περιορισμένες στην χώρα μας».
Η μη κυβερνητική οργάνωση European League of Geneva είχε από καιρό επισημάνει προς την ελληνική κυβέρνηση την ανάγκη αλλαγής αυτής της επικίνδυνης για τις ιδιωτικές επενδύσεις διάταξης και, εν τω μεταξύ, συνιστά την αποφυγή άμεσων επενδύσεων στην χώρα μας. Ας σημειωθεί ότι και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είχε αποφανθεί εγγράφως ότι «το άρθρο 106, χωρίς αμφιβολία αποθαρρύνει κάθε προσπάθεια επενδύσεων».
Η ΕΔΙΜΕΤ, στην εισήγησή της προς τον υπουργό Οικονομίας συνιστά την διαγραφή της διατάξεως αυτής, διότι, όπως τονίζει, «αποτελεί πηγή σοβαρής αβεβαιότητας και αντικίνητρο για μακροχρόνιες παραγωγικές επενδύσεις στην χώρα» και προσθέτει ότι «όπου το κράτος θεωρεί ότι πρέπει να συμμετέχει αναγκαστικά σε μία επιχείρηση, αυτό μπορεί και πρέπει να γίνεται κατά την διαπραγμάτευση των αρχικών όρων της σύμβασης (…) Αν θεωρηθεί ότι οι ειδικοί όροι επιβάλλουν τις εξαγορές αυτές, θα πρέπει να γίνονται με τις συνήθεις στις αγορές διαδικασίες, χωρίς διακρίσεις». Ποιος ασχολείται, όμως, με παρόμοιες ενοχλητικές λεπτομέρειες;…
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 19/05/2008)