Βεβαίως για να λάβει μια κυβέρνησις τέτοια μέτρα, θα πρέπει να ενστερνίζεται την βασική αρχή της δεξιάς πολιτικής δράσεως, ότι δηλαδή η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών, όχι με βάση την λογική του «πόσα λείπουν» από το Κράτος. Ας φρόντιζε το Κράτος να μην έχει δημιουργήσει υδροκέφαλες και δυσλειτουργικές δομές, ώστε να του φθάνουν τα χρήματα που μπορούν να καταβάλλουν οι πολίτες για να αντεπεξέρχεται στις βασικές υποχρεώσεις του (υγεία, άμυνα κ.λπ.) χωρίς να γίνεται «μπακάλης» ή βιομήχανος, ρόλοι στους οποίους παταγωδώς αποτυγχάνει και μάλιστα διαχρονικώς. Για να ακολουθήσει όμως μία κυβέρνησις τέτοιες κατευθύνσεις, πρέπει να έχει δεξιά πολιτική σκέψη, και τούτο ελλείπει από την Ελλάδα. Κυβερνήσεις που αυτοχαρακτηρίζονται δεξιές ή κεντροδεξιές (μηδέ της σημερινής εξαιρουμένης) εφαρμόζουν αριστερής εμπνεύσεως πολιτικές. Για παράδειγμα, επιμένει ακόμη η Κυβέρνησις των Αθηνών στην πολιτική των επιδομάτων. Η Τζώρτζια Μελόνι απ’ εναντίας σκοπεύει να τα καταργήσει ή τουλάχιστον να τα περιορίσει δραστικά, αφού διεπιστώθη ότι τέτοια μέτρα οδηγούν σε σπατάλες. Είναι επίσης σημαντικό και ξεκάθαρα δεξιάς πολιτικής κατευθύνσεως το μέτρο του ενιαίου φορολογικού συντελεστού 15% για τους ελεύθερους επαγγελματίες με εισόδημα έως 85.000 ευρώ. Είναι ένα μέτρο δικαιοσύνης και αναγνωρίσεως προς αυτούς που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Παραλλήλως είναι ένα μέτρο αναπτυξιακό καθώς συνιστά έμπρακτη στήριξη του Κράτους προς αυτούς που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την πρόοδο χωρίς να τα περιμένουν όλα έτοιμα όπως οι συνήθεις «πελατείες» των αριστερών κομμάτων.