που αδιαμφισβήτητα αποτελεί την βάση της σύγχρονης τεχνολογικά προσανατολισμένης κοινωνίας αλλά και το απαραίτητο υπόστρωμα για την λειτουργία της οικονομίας. Η Ευρώπη, και τα περισσότερα κράτη μέλη της με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, είναι σήμερα εγκλωβισμένη στην μέγγενη της ενεργειακής εξάρτησης αφού είναι υποχρεωμένη να εισάγει το μεγαλύτερο όγκο ( 60% μέσος όρος) των ενεργειακών πρώτων υλών και προϊόντων που καταναλώνει. Αυτή η ενεργειακή εξάρτηση αναπόφευκτα οδηγεί και σε άλλου είδους φρικτές εξαρτήσεις ιδίως στο πολιτικό, οικονομικό και αμυντικό τομέα. Έτσι η Ευρώπη, και μικρές σχετικά χώρες όπως η Ελλάδα, φθάνουν σε σημείο να αδυνατούν να λάβουν τις πλέον απλές και αυτονόητες για το συμφέρον και την επιβίωση τους αποφάσεις.
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, δηλαδή μέσα στην καρδιά της Ευρώπης, σύντομα να εισέρχεται στο δεύτερο χρόνο, την κατάσταση στον Ειρηνικό να χειροτερεύει καθώς η Κίνα προσπαθώντας να βρει λύση στα εσωτερικά της προβλήματα ( βλέπε Covid, οικονομική ύφεση) ανακαλύπτει χαμένα εδάφη ( βλέπε Ταιβάν, Λαντάκ), το Ισλαμικό Κράτος (IS) να διεκδικεί εδάφη στην Αφρική, το Ιράν έτοιμο να εκραγεί και την Τουρκία να ετοιμάζεται για νέες στρατιωτικές επεμβάσεις στην περιοχή, η παγκόσμια κατάσταση κάθε άλλο παρά εμπνέει εφησυχασμό από γεωπολιτικής άποψης. Προσπαθώντας να πλοηγηθούμε μέσα από τους στενωπούς της παγκόσμιας οικονομίας και εμπορίου η αίσθηση ότι πορευόμαστε πάνω σε κινούμενη άμμο γίνεται ολοένα και ποιό έντονη.
Σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο και ολοένα πλέον ασταθές διεθνές περιβάλλον η επίτευξη ενεργειακής ασφάλειας, στην προμήθεια και μεταφορά ενεργειακών καυσίμων, θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα πρέπει να σταματήσουμε τις εισαγωγές ενέργειας, ιδιαίτερα εάν η απόκτηση της γίνεται σε οικονομικά ανταγωνιστικούς όρους. Όμως την παρούσα ενεργειακή κρίση θα πρέπει επιτέλους να τη δούμε ως ευκαιρία για να μελετήσουμε και να αναδιοργανώσουμε το ενεργειακό μας σύστημα κατά τρόπο που να μειώσουμε αισθητά την εξάρτηση μας από εισαγωγές. Η Ελλάδα είναι μια ενεργειακά ευλογημένη χώρα αφού διαθέτει ένα μεγάλο πλούτο από ενεργειακές πηγές κάθε μορφής.
Όλο το φάσμα από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ηλιακή, αιολική, υδροηλεκτρική, βιομάζα, γεωθερμία, κυματική ενέργεια) αλλά και πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Μεταξύ τους όλες οι ανωτέρω μορφές ενέργειας, σε συνδυασμό με τη βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας, μπορούν να αξιοποιηθούν στο έπακρο καθιστώντας την Ελλάδα ενεργειακά αυτάρκη. Πέρα από το γεωπολιτικό όφελος η μείωση της ενεργειακής μας εξάρτησης θα έχει και σημαντικά οφέλη σε οικονομικό επίπεδο αφού θα έχει θετικό αντίκτυπο στο χρόνια ελλειμματικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών το οποίο ως γνωστό υπονομεύει κάθε προσπάθεια οικονομικής ανάκαμψης.
Μπορεί οι τιμές πολλών ενεργειακών προϊόντων να έχουν υποχωρήσει αισθητά το τελευταίο διάστημα καθώς ομαλοποιούνται οι συνθήκες στην αγορά, όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν ευρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας και ίσως σφοδρότερης ενεργειακής κρίσης. Εδώ και καιρό παρατηρείται μια ανισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης σε παγκόσμιο επίπεδο, κάτι που αναμένεται να οξυνθεί κατά τους επόμενους μήνες. Για αυτό όσο είναι καιρός η κυβέρνηση, και τα πολιτικά κόμματα γενικότερα, οφείλουν να βιώσουν την ώρα της δίκης τους αλήθειας- όπως ο Απόστολος Παύλος στον δρόμο προς την Δαμασκό- να εξετάσουν σφαιρικά το εγχώριο και διεθνές ενεργειακό τοπίο και να θέσουν ως προτεραιότητα την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας. Ασχέτως εάν μπορέσει η Ελλάδα κάποτε να καλύψει το σύνολο των ενεργειακών της αναγκών από τοπική παραγωγή- όχι μόνο από τις ΑΠΕ αλλά και από την αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων- μόνο η ανάληψη προσπάθειας προς αυτή την κατεύθυνση είναι απολύτως βέβαιο ότι θα επιφέρει πολύ θετικά αποτελέσματα σε γεωπολιτικό και οικονομικό επίπεδο.