Η Vestas, το Πανεπιστήμιο Aarhus, το Δανικό Τεχνολογικό Ινστιτούτο και ο κατασκευαστής εποξειδικών ουσιών Olin έχουν αναπτύξει μια νέα διαδικασία που μπορεί να διασπάσει χημικά την εποξική ρητίνη σε παρθένα υλικά. Οι τέσσερις κλάδοι και οι ακαδημαϊκοί εταίροι σχημάτισαν έναν συνασπισμό που ονομάζεται έργο CETEC – Κυκλική Οικονομία για Θερμοσκληρυντικά Εποξειδικά Σύνθετα – τον Μάιο του 2021.
Η Lisa Ekstrand, αντιπρόεδρος και επικεφαλής του τμήματος βιωσιμότητας της Vestas, δήλωσε:
Μέχρι τώρα, η αιολική βιομηχανία πίστευε ότι το υλικό των πτερυγίων του στροβίλου απαιτεί μια νέα προσέγγιση στο σχεδιασμό και την κατασκευή που θα είναι είτε ανακυκλώσιμη, είτε πέρα από αυτό, κυκλική, στο τέλος της ζωής τους. Στο μέλλον, μπορούμε τώρα να δούμε τις παλιές λεπίδες με βάση την εποξειδική ουσία ως πηγή πρώτης ύλης.
Μόλις αυτή η νέα τεχνολογία εφαρμοστεί σε κλίμακα, το παλαιού τύπου υλικό λεπίδων που βρίσκεται επί του παρόντος σε χώρους υγειονομικής ταφής, καθώς και το υλικό λεπίδων σε ενεργά αιολικά πάρκα, μπορεί να αποσυναρμολογηθεί και να επαναχρησιμοποιηθεί. Αυτό σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την αιολική βιομηχανία και επιταχύνει το ταξίδι μας προς την επίτευξη κυκλικότητας.
Η Vestas τονίζει ότι θα κλιμακώσει τώρα τη διαδικασία χημικής αποσυναρμολόγησης σε μια εμπορική λύση μέσω μιας νέας αλυσίδας αξίας, που υποστηρίζεται από τη σκανδιναβική εταιρεία ανακύκλωσης Stena Recycling και Olin. Μόλις ωριμάσει η διαδικασία, λέει η Vestas, «η λύση θα σηματοδοτήσει την αρχή μιας κυκλικής οικονομίας για όλα τα υπάρχοντα και μελλοντικά πτερύγια τουρμπίνας με βάση την εποξική ύλη».
Μέχρι τώρα, τα πτερύγια των στροβίλων ήταν δύσκολο να ανακυκλωθούν λόγω των χημικών ιδιοτήτων της εποξειδικής ρητίνης, μιας ελαστικής ουσίας που πιστευόταν ότι ήταν αδύνατο να διασπαστεί σε επαναχρησιμοποιήσιμα συστατικά.