Όπως προβέπει το άρθρο 163 του υπό συζήτηση ενεργειακού νομοσχεδίου, στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, ο ιδιοκτήτης φωτοβολταϊκού πάρκου έχει τη δυνατότητα να προβεί σε αναγκαστική απαλλοτρίωση του γηπέδου εγκατάστασης, εφόσον έχει εξαντλήσει κάθε άλλο μέσο απόκτησης της νόμιμης χρήσης αυτού, καθώς η επένδυση χαρακτηρίζεται ως δημόσιας ωφέλειας που εξυπηρετεί, μεταξύ άλλων, τη δημόσια ασφάλεια και υγεία.
Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας επεσήμανε στον βουλευτή Λάρισας ότι η νομοθεσία που υφίστατο έως την ανάληψη της εξουσίας από την παρούσα Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η δυνατότητα απαλλοτρίωσης ανερχόταν σε ποσοστό 100%. Όμως, με τον νόμο 4951/2022 (παρ. 7 του άρθρου 4) μείωσε, όπως τόνισε, το ποσοστό της απαλλοτρίωσης στο 20%. Εν τούτοις, οι ανησυχίες των παραγωγών, τον υποχρεώνουν να δεσμευτεί ότι θα φέρει νομοθετική ρύθμιση που θα βελτιώνει την κατάσταση, έτσι ώστε η δυνατότητα απαλλοτρίωσης για την εγκατάσταση ΑΠΕ να μηδενιστεί, πρακτικά και από το 20% να μειωθεί σε 2%.
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος δήλωσε αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον κ. Σκρέκα πως "σε στενή συνεργασία με τον αρμόδιο υπουργό, που διαθέτει ευήκοα ώτα, και τους παραγωγούς της Θεσσαλίας δρομολογούμε λύσεις και αντιμετωπίζουμε προβλήματα με στόχο να συνεχίσουν να παράγουν τα ποιοτικά αγροτικά προϊόντα του θεσσαλικού κάμπου."
Σημειώνουμε πως μόλις προχθές, Δευτέρα 6 Μαρτίου, σε σχετική ανακοίνωση της Πανελλαδικής Επιτροπής Μπλόκων (ΠΕΜ) για το νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ καταγγελλόταν η κυβέρνηση επειδή με το άρθρο 163 του νομοσχεδίου επιμένει και συνεχίζει να δίνει τη δυνατότητα αναγκαστικών απαλλοτριώσεων χωραφιών, στο όνομα του «δημόσιου συμφέροντος», όπως αναφέρει δεικτικά. Αυτό σημαίνει, τονίζει η ΠΕΜ, ότι ένας μεγάλος επιχειρηματικός Όμιλος που σχεδιάζει να εγκαταστήσει φωτοβολταϊκό πάρκο σε αγροτική έκταση, θα μπορεί να προβαίνει σε αναγκαστική απαλλοτρίωση δεκάδων, εκατοντάδων ακόμα και χιλιάδων στρεμμάτων γης.
Τί αναφέρει όμως επακριβώς το επίμαχο άρθρο;
"Σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. ή και σταθμοί αποθήκευσης, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται τα έργα δικτύων μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, κατασκευής υποσταθμών, οδοποιίας, και εν γένει κάθε κατασκευής που αφορά στην υποδομή, εγκατάσταση και λειτουργία σταθμών ηλεκτροπαραγωγής από Α.Π.Ε. ή/και σταθμών αποθήκευσης, συμπεριλαμβανομένων των γηπέδων ασφαλείας του άρθρου 21, χαρακτηρίζονται ως δημόσιας ωφέλειας που εξυπηρετούν, εκτός των άλλων, τη δημόσια ασφάλεια και υγεία και έχουν θετικές επιδράσεις πρωταρχικής σημασίας για το περιβάλλον, ανεξάρτητα από τον φορέα υλοποίησής τους. Η αναγκαστική απαλλοτρίωση ακινήτων ή η εις βάρος αυτών σύσταση εμπραγμάτων δικαιωμάτων λαμβάνει χώρα σύμφωνα με τον ν. 2882/2001 (Α΄ 17). Ο βαρυνόμενος με τη δαπάνη της απαλλοτρίωσης υποχρεούται στην αποκατάσταση και κάθε βλάβης ή φθοράς ή στέρησης της χρήσης που προέρχεται από την εκτέλεση των ανωτέρω τεχνικών εργασιών. Η δαπάνη για τη συντέλεση των κατά τα ανωτέρω αναγκαίων αναγκαστικών απαλλοτριώσεων βαρύνει το φυσικό ή νομικό πρόσωπο υπέρ του οποίου εκδίδεται η άδεια εγκατάστασης ή η Οριστική Προσφορά Συνδεσης στις περιπτώσεις που δεν εκδίδεται Άδεια Εγκατάστασης. Ο κάτοχος του σταθμού παραγωγής προβαίνει σε αναγκαστική απαλλοτρίωση του γηπέδου εγκατάστασης, εφόσον έχει εξαντλήσει κάθε άλλο μέσο απόκτησης της νόμιμης χρήσης αυτού. Ειδικά για φωτοβολταϊκούς σταθμούς η απαλλοτριωμένη έκταση δεν μπορεί να καταλαμβάνει ποσοστό μεγαλύτερο του είκοσι τοις εκατό (20%) επί του συνολικού γηπέδου εγκατάστασης. Ο ως άνω περιορισμός δεν ισχύει για δάση, δασικές ή άλλες εκτάσεις, εφόσον επιτρέπεται επί αυτών η εκτέλεση έργων, σύμφωνα με τα άρθρα 45 και 53 του ν. 998/1979. Για την τεκμηρίωση του δικαιώματος χρήσης του γηπέδου ασφαλείας της παρ. 2 του άρθρου 18 για την έκδοση της Αδείας Εγκατάστασης του αιολικού σταθμου αρκεί η απόφαση κήρυξης της απαλλοτρίωσης.