κι η δευτέρα, με την λογική συσπείρωση όλων των μικροκομμάτων, εξαιρέσει του ΚΚΕ, στα αριστερά.
Εν τούτοις, αναλίσκονται οι εκλογο-προφήτες σε άστοχες εκτιμήσεις των προσεχών εκλογικών αναμετρήσεων. Τους διαφεύγει ότι η Ελληνική μεταπολιτευτική δημοκρατία είναι πρωθυπουργική κι όχι κοινοβουλευτική , προεδρευόμενη ή προεδρική.
Στις εκλογές της Ελλάδος -όχι μόνο τώρα αλλ’ ανέκαθεν – αναμετρώνται δύο πρόσωπα: ο κατάλληλος για την εξουσία και ο διεκδικητής της. Ο Ελ. Βενιζέλος κι ο Παναγής Τσαλδάρης στις εκλογές του 1928, ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος κι ο Νικόλαος Πλαστήρας το 1953, ο Κων/νος Καραμανλής κι ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1961.
Ποίος κέρδισε το γνωρίζομε και δεν χρειάζεται να ανατρέξομε στο παρελθόν: Οι πολιτικοί που αναμόρφωσαν την σύγχρονη Ελλάδα.
Έτσι και τώρα. Παρά τις αμφιταλαντεύσεις , συγγενικές προτιμήσεις και δυσφορίες , για λάθη κατά την κυβερνητική θητεία , κανείς πρωθυπουργός δεν έχασε εκλογή αναμέτρηση, πλην εκείνων που κατεδικάσθησαν στην εθνική συνείδηση ότι παρέδωσαν την χώρα σε ξένους επικυρίαρχους (πχ. την πρωθυπουργό της Τουρκίας Τσιλέρ ή την Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ).
Σήμερα , η χώρα δεν αντιμετωπίζει τέτοια περίπτωση. Η παρούσα διακυβέρνηση εντάσσεται στην «σωστή πλευρά της ιστορίας» τουλάχιστον στο εξωτερικό όπου απολαμβάνει εκτιμήσεως, για τις αταλάντευτες επιλογές της. Επί πλέον, ο πρωθυπουργός έχει ένα βλέμμα που δείχνει βαθύ ενδιαφέρον για τον Ελληνικό λαό.
Την κρίσιμη στιγμή, ο ενσυνείδητος ψηφοφόρος - αυτός που «ξέρει» και δεν έχει «ψευδαισθήσεις» όπως οι μερικοί επιχειρηματίες - θα ρίξει την ψήφο του εκεί που πρέπει και δεν θα την σπαταλήσει σε επικίνδυνες ανοησίες ή λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος.
Οι αναποφάσιστοι - χρήσιμοι μετεκλογικώς - θα επαναπατρισθούν από εκεί που προήλθαν και θα υπενθυμίσουν στον πρωθυπουργό ότι δεν υπάρχει ατιμωρητί περίπτωση «δεύτερης Πρέσπας» που κυκλοφορούν οι εγχώριοι Κουίσλινγκ (*)
(*) Βίτκαουν Κουίσλινγκ (Quisling) ,1887-1945, Νορβηγός πρωθυπουργός , μετά την εισβολή και κατοχή της χώρας του από τους Γερμανούς , το 1940, που έμεινε στην ιστορία ως συνεργάτης των Ναζί , συνώνυμος του Εφιάλτη , τυφεκισθείς γι’ αυτό το 1945 απ’ τη νόμιμη κυβέρνηση της Νορβηγίας μετά την απελευθέρωση της χώρας.