της Ευρώπης από τα ορυκτά καύσιμα. Κόστισε πάνω από 1 τρισ. ευρώ και υποχρέωσε την Ευρώπη να βάλει... χειρόφρενο στους κλιματικούς στόχους και να επιστρέψει στον άνθρακα για να μη μείνει από ρεύμα τον προηγούμενο χειμώνα, αλλά και να «κλείσει το μάτι» στο φυσικό αέριο και την πυρηνική ενέργεια ως αναγκαία καύσιμα για την ενεργειακή μετάβαση, έπειτα από πολλά χρόνια εχθρικής αντιμετώπισης.
Τα συμπεράσματα από την ενεργειακή κρίση θέτουν εκ των πραγμάτων τη συζήτηση για την ενεργειακή μετάβαση σε μια πιο ρεαλιστική βάση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εντός της χώρας. Το αίτημα για έναν συνολικό επανασχεδιασμό της ενεργειακής αγοράς που θα λαμβάνει υπόψη του τα νέα δεδομένα και τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, είναι κοινό τόσο από την πλευρά των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο όσο και από τους φορείς διαχείρισης.
Στη συζήτηση που έγινε στο Φόρουμ των Δελφών οι συμμετέχοντες στην ενεργειακή αγορά περιέγραψαν έναν ανηφορικό δρόμο για την ενεργειακή μετάβαση και επικίνδυνο χωρίς επανασχεδιασμό, που συνοψίζεται στα εξής:
Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) από μόνες τους, χωρίς μπαταρίες αποθήκευσης, δεν μπορούν να προσφέρουν ασφάλεια εφοδιασμού. Η στροφή στις ΑΠΕ χωρίς να έχουν προηγηθεί επενδύσεις σε δίκτυα και διεθνείς διασυνδέσεις, έχει οδηγήσει σε μια υπερπαραγωγή πράσινης ενέργειας, η οποία περικόπτεται για να μην κινδυνέψει το ηλεκτρικό σύστημα από μπλακ άουτ, περιορίζοντας την αποδοτικότητα επενδύσεων πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ.
Τις ημέρες του Πάσχα μάλιστα ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) πέταξε στον κάδο των αχρήστων το 50% της παραγωγής των ΑΠΕ για να κρατήσει το σύστημα όρθιο. Οι ΑΠΕ όταν φυσάει και έχει ήλιο παράγουν τόση ενέργεια που πετάνε εκτός τις μονάδες φυσικού αερίου, οι οποίες όμως είναι απαραίτητες όταν οι καιρικές συνθήκες περιορίζουν την παραγωγή των ΑΠΕ, με αποτέλεσμα η βιωσιμότητά τους να συναρτάται με λειτουργικές ενισχύσεις και να οδηγούμαστε τελικά σε ένα ακριβό ηλεκτρικό σύστημα. Η στοχαστικότητα, στην πλευρά της παραγωγής λόγω των ΑΠΕ, μεταφέρεται σιγά σιγά και στην πλευρά της ζήτησης με τον εξηλεκτρισμό των μεταφορών και την ιδιοκατανάλωση από τη διάσπαρτη και αυξανόμενη παραγωγή των μικρών φωτοβολταϊκών.
Η μαζική διείσδυση των ΑΠΕ δεν μπορεί να εξακολουθεί να αποτελεί από μόνη της πυλώνα της ενεργειακής μας πολιτικής. ΑΠΕ χωρίς δίκτυα και διασυνδέσεις είναι μισή λύση και η ασφάλεια εφοδιασμού πρέπει να επανέλθει ως προτεραιότητα μαζί με την οικονομικότητα του νέου ενεργειακού μοντέλου. Για μια ομαλή ενεργειακή μετάβαση δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Χρειαζόμαστε ένα ενεργειακό hub που θα περιλαμβάνει όλα τα καύσιμα, και φυσικό αέριο και υδρογόνο και ΑΠΕ και συστήματα δέσμευσης άνθρακα. Χωρίς επανασχεδιασμό της αγοράς ενέργειας δεν μπορούμε να πάμε με ασφάλεια στην επόμενη ημέρα...
*Από την Καθημερινή