μετάβαση στις οδικές μεταφορές, καθώς η ηλεκτρική ενέργεια πιθανότατα θα ξεπεράσει τα ηλεκτρονικά καύσιμα και τα βιοκαύσιμα στα επιβατικά οχήματα.
Ακόμη και στις μεταφορές με φορτηγά μεγάλων αποστάσεων πιθανότατα θα αυξηθεί το μερίδιο της ηλεκτροκίνησης τα επόμενα τριάντα χρόνια, σύμφωνα με τον CEO της DNV, Remi Eriksen.
Χάρη στην εξαιρετικά υψηλή απόδοση της τεχνολογίας ηλεκτρικών μπαταριών, η κατακόρυφη πτώση της ζήτησης για καύσιμα με βάση τον άνθρακα στις οδικές μεταφορές θα οδηγήσει σε πτώση κατά 50% στη χρήση πετρελαίου στον τομέα έως το 2050, όπως προβλέπει η DNV.
«Η άμεση ηλεκτροδότηση είναι μακράν η πιο αποδοτική χρήση της ενέργειας. Ό,τι ηλεκτροδοτείται θα είναι φθηνότερο», είπε ο Έρικσεν. «Και αυτός είναι ο λόγος που οι οδικές μεταφορές θα μεταμορφωθούν σχεδόν ολοκληρωτικά σε διάστημα μιας και μόνο γενιάς». Η αεροπορία και η ναυτιλία, από την άλλη πλευρά, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξηλεκτριστούν σε μεγάλη κλίμακα.
Η κατά κεφαλή ζήτηση πετρελαίου στις οδικές μεταφορές ως το 2050 (πηγή: DNV)
Η ηλεκτρική ενέργεια από μπαταρίες πιθανότατα θα αντιπροσωπεύει ένα μικρό τμήμα των συνολικών ενεργειακών απαιτήσεων για αυτούς τους τομείς μέχρι τα μέσα του αιώνα. Σε αυτούς τους τομείς τα βιοκαύσιμα θα έχουν πλεονέκτημα. Τα προηγμένα βιοκαύσιμα θα μπορούσαν να κατέχουν έως και το ένα πέμπτο της αγοράς ενέργειας στον ναυτιλιακό τομέα έως το 2050 - με την προϋπόθεση ότι μπορεί να βρεθεί επαρκής προμήθεια πρώτης ύλης. Η βιώσιμη βιομάζα θα είναι περιορισμένη και θα έχει κόστος. Ο ανταγωνισμός για πρώτη ύλη είναι ήδη «έντονος», σύμφωνα με την DNV. Οι επόμενοι κορυφαίοι υποψήφιοι για εναλλακτικά καύσιμα στη ναυτιλία είναι τα καύσιμα που παράγονται από καθαρό ηλεκτρισμό και νερό - δηλαδή, «πράσινα» ηλεκτροκαύσιμα (e-fuels) με βάση το υδρογόνο, όπως η πράσινη αμμωνία και η πράσινη μεθανόλη.
Αυτά είναι ελκυστικές επιλογές και το θα μπορούσαν να αποτελέσουν έως και τα μισά καύσιμα για τη ναυτιλία μέχρι τα μέσα του αιώνα, σύμφωνα με το νορβηγικό νηογνώμονα. Ωστόσο, η απορρόφηση θα είναι πιθανότατα περιορισμένη για την επόμενη δεκαετία, εκτός ίσως από τη Βόρεια Ευρώπη, όπου υπάρχει ισχυρή ώθηση από τους υπεύθυνους για τη χάραξη πολιτικής. «Ό,τι είναι εφικτό να ηλεκτροδοτηθεί θα πρέπει να ηλεκτροδοτηθεί. Στις μεταφορές που δεν μπορούν να ηλεκτροδοτηθούν θα πρέπει να δοθούν κίνητρα για να στραφούν σε βιώσιμα βιοκαύσιμα μεσοπρόθεσμα πριν γίνει εφικτό ένα οικοσύστημα καυσίμου με βάση το υδρογόνο να φτάσει από το εθνικό στο περιφερειακό και στη συνέχεια στο παγκόσμιο επίπεδο», κατέληξε ο Έρικσεν.