Η οικονομία εζημιώθη μεγάλως εκ της διαχρονικώς ετερόδοξης οικονομικής πολιτικής, μ’ αποτέλεσμα ο μέσος Τούρκος να μην μπορεί να ζήσει πια άνετα και να βρει δουλειά σήμερα αν είναι νέος. Μαζική είναι εντεύθεν η φυγή των Τούρκων στο εξωτερικό.
Τα χειρότερα είναι μπροστά -δεν τ’ άφησε πίσω η παρατεταμένη εκλογική διαμάχη: Η Τουρκική λίρα υπετιμήθη κι άλλο στις 20,4 ΤΛ ανά δολλάριο, τον υψηλό πληθωρισμός (43% επί ετησίας βάσεως) διαδέχονται κάποιες ελλείψεις στην αγορά κι η ανεργία χτυπάει την πόρτα ως αποτέλεσμα της επερχομένης οικονομικής υφέσεως.Η προσφυγή στο ΔΝΤ – άλλοτε κατάρρα για τους Τούρκους – θεωρείται πάλι αναπόφευκτη μετά την εξάντληση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της Τουρκίας.
Στο εξωτερικό, η πολιτική κυριαρχία του Ερντογάν ανησυχεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, προβληματίζει το ΝΑΤΟ για την εισδοχή της Σουηδίας και αντιμετωπίζει την αντιπαλότητα του Αλ Άσαντ προέδρου της Συρίας που έγινε πάλι δεκτός στον Αραβικό Σύνδεσμο. Η Αίγυπτος, η Ιταλία και η Ινδία δεν είναι φιλικές και μόνον ο Ρώσσος πρόεδρος Βλαδημίρ Πούτιν συνεχάρη τον Ερντογάν για την επανεκλογή του.
Αλλά και η γεωπολιτική αξία της Τουρκίας υπέστη εκπτώσεις. Τα Στενά του Ελλησπόντου αντικατεστάθησαν από τον λιμένα της Αλεξανδρουπόλεως – κυρίας οδού ανεφοδιασμού του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι στο πόλεμο μετά της Ρωσσίας, η διαμεσολάβηση του Ερντογάν για την ειρήνευση της συγκρούσεως καρκινοβατεί, αν δεν απέτυχε πλήρως, και η ευνοϊκή μέχρι τούδε στάση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως έχει αναθεωρηθή λόγω της καταφόρου παραβιάσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αυτόθι.
Μόνος παραδοσιακός φίλος της Τουρκίας απομένει η Γερμανία, αν κι εκεί η πολυάριθμος Τουρκική κοινότης προκαλεί προβλήματα και αντιμετωπίζεται υπό της Γερμανικής κοινής γνώμης με αισθήματα δυσπιστίας.
Πού τοποθετείται η επίσημος Ελλάς έναντι όλων των διαπιστώσεων της Τουρκικής κρίσεως; Η Ελληνική «υπηρεσιακή κυβέρνηση» μένει αμήχανος μπροστά στην επανεκλογή του Ερντογάν, που μπορεί να προκαλέσει σοβαρή δοκιμασία της. Ευτυχώς ο νέος υπουργός Εθνικής Αμύνης, Αλκιβιάδης Στεφανής έχει πείραν της Τουρκικής δολιότητος από το 2019, μπορεί να αντιμετωπίσει τους εισβολείς φτωχοδιαβόλους και στη θέση του δεν επελέγη ένας άλλος, ενδοτικός που προξένευαν τα ΜΜΕ των Τουρκολάγνων και το γνωστό «φερέφωνο άνευ σκέψεως».
Δεν είναι πάντως άξιος συγχαρητηρίων ο Ερντογάν για την εκλογή του, διότι το 48% του Τουρκικού λαού τον απεδοκίμασε δύο φορές κι ο ίδιος καλείται σήμερα ν’ αναλάβει μία διχασμένη χώρα με πολύ ολιγότερες δυνάμεις.