Μια ηθική της οποίας υπέρτατη επιδίωξη είναι ο αυτοσκοπός του κέρδους με όλες τις παραφυάδες του, τουτέστιν, η διαιώνιση της απομύζησης και της τελευταίας ρανίδας πλούτου πάνω στον πλανήτη. Και επειδή αυτός ο κόσμος είναι κατά βάση βαθιά υποκριτικός, εφηύρε ως απενεχοποίηση των επιδιώξεών του τη δημιουργία ενός «αντικινήματος», τάχα υπέρμαχοι του περιβάλλοντος, που λειτουργεί ως βαλβίδα εκτόνωσης της πίεσης που ασκεί στην κοινωνία των πολιτών η άνευ ορίων επιδίωξη του κέρδους με κάθε κόστος.
Περιβαλλοντικές οργανώσεις με ισχυρή παρουσία σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη των οποίων τα “θολά” μηνύματα που εκπέμπουν και οι εκβιαστικές πιέσεις προς τις κυβερνήσεις πολλών χωρών, μόνο ερωτηματικά δημιουργούν στον απλό πολίτη. Είναι ενδεικτική η περίπτωση της πασιονάριας για το Κλίμα, Σουηδής, Γκρέτα Τούνμπεργκ η οποία αποδείχτηκε “μπροστινή” συμφερόντων που δεν σχετίζονται με τις ευγενείς επιδιώξεις υπέρ του Περιβάλλοντος.
Με περισσότερες εταιρείες να δεσμεύονται ότι θα απεξαρτηθούν από τον άνθρακα, και με πολλές κυβερνήσεις να ενισχύουν την υποστήριξή τους προς τις καθαρές ενεργειακές λύσεις, οι τεχνολογίες δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS) αποτελούν, θεωρητικά, ένα σημαντικό όπλο στα χέρια της παγκόσμιας κοινότητας.
Τα λόγια από τις πράξεις απέχουν όμως παρασσάγγας. Τα θεσμικά και χρηματοδοτικά εμπόδια καθυστερούν την μεγαλύτερη διείσδυση της πολλά υποσχόμενης τεχνολογίας που θα συνέτεινε στη μείωση της ρύπανσης και στη βελτίωση του ατμοσφαιρικού αέρα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι 61 νέα έργα CCS ανακοινώθηκαν παγκοσμίως από τον Ιανουάριο έως και τον Σεπτέμβριο του 2022. Η παγκόσμια εμπορική δυναμικότητα CCS που είναι σε λειτουργία ή υπό ανάπτυξη, πρόκειται να αυξηθεί κατά 44% φέτος σε 244 εκατομμύρια τόνους ετησίως (Mtpa).
Στον παρακάτω πίνακα βλέπετε τις προβέψεις για την παγκόσμια δυναμικότητα CCS σε Mtpa, με βάση τις υφιστάμενες ανακοινώσεις.
Παρά ταύτα, και προς επίρρωσιν των ισχυρισμών της Στήλης, από τα υπό ανάπτυξη έργα, μόλις τρία, εκ των οποίων δύο στην Κίνα και ένα στην Αυστραλία, αναμένεται να λειτουργούν το 2023, με τις προβλέψεις να θέλουν τον τριπλασιασμό τους κατά το 2025.
Μόνη μας ελπίδα είναι η αναγεννητική και επουλωτική δύναμη της φύσης που προνοεί για τη διατήρηση της ζωής και “εκθέτει” την υποκρισία των επαγγελματιών υπέρμαχων για το Κλίμα. Το φυτό Ποσειδωνία που απαντάται σε τεράστιες εκτάσεις στο βυθό των ισπανικών ακτών της Μεσογείου αποτελεί μια φυσική πηγή δέσμευσης και αποθήκευσηςς CO2 και ένα αχανές εργοστάσιο απελευθέρωσης οξυγόνου στην ατμόσφαιρα! Τα λιβάδια Ποσειδωνίας, όπως λέγονται, θεωρούνται σημαντικό παράκτιο οικοσύστημα που συμβάλλει στην αποθήκευση τεράστιων ποσοστήτων του λεγόμενου «μπλε άνθρακα».
Ο κίνδυνος για την ύπαρξή τους είναι μεγάλος, καθώς στην περιοχή βρίσκουν “καταφύγιο”, εκατοντάδες “σκαφάτοι” που συνηθίζουν να ρίχνουν τις άγκυρες των κότερων και των ταχυπλόων τους ακριβώς μέσα σε αυτά τα λιβάδια.
Όσον αφορά στο έτερο μεγάλο αφήγημα της εποχής μας, την ανακύκλωση πλαστικού, εκεί και αν συμβαίνουν σημεία και τέρατα. Πρόκειται για ένα τεράστιο πανηγύρι ανεύθυνης κερδοσκοπίας, με τους ισχυρούς να μεταφέρουν εκατομμύρια τόνους πλαστικών αποβλήτων σε χωματερές του τρίτου κόσμου. Τα περισσότερα από αυτά τα, “υπό ανακύκλωση” πλαστικά, καίγονται σε υπαίθριους χώρους, επιβαρύνοντας το κλίμα και την υγεία των κατοίκων.
Όσο συνεχίζουμε να πιέζουμε να ανακαλύψουμε μέχρι πού φθάνουν τα όρια του πλανήτη μας, τόσο περισσότερο θα κινδυνεύουμε να ξεμείνουμε από φυσικούς πόρους και λύσεις.
Ο άνθρωπος έχει αποφασίσει να ξεπατώσει την φύση. Δεν είναι τυχαίο που εδώ και δεκαετίες πασχίζει η παγκόσμια κοινότητα να ομονοήσει στα θέματα του Περιβάλλοντος και στέκεται αδύνατο, αφού οι ισχυροί έχουν επιδιώξεις που αντιβαίνουν τις φυσικές προτεραιότητες. Έτσι, οι προσπάθειές μας να αποτρέψουμε την καταστροφή είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Υπ΄αυτή την έννοια, η Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος δεν θα έπρεπε να είναι «γιορτή»!