Τελικά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά στην Τρίπολη της Λιβύης, όπου εδρεύει η προσωρινή κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης. Ένοπλες ομάδες που ανήκουν σε διαφορετικές φατρίες της ίδιας κυβερνήσεως μάχονται καθημερινά από συνοικία σε συνοικία, στην χειρότερη κλιμάκωση ένοπλων συγκρούσεων των τελευταίων ετών. Και τούτο ενώ υπάρχει πάντα το αντίπαλο δέος στην Βεγγάζη όπου εδρεύει ο «στρατάρχης» Χαλίφα Χαφτάρ που ως γνωστό (με την στήριξη της Ρωσικής Wagner) αποβλέπει στην απόλυτη επικυριαρχία της χώρας ως νέος Καντάφι.
Κατά τα λοιπά η Ελληνική κυβέρνηση ξύπνησε τώρα και θέλει να αποστείλει πρέσβη στην Τρίπολη. Είναι δυστυχώς χαρακτηριστικό της πολιτικής μας, (και της φυλής μας) να ερχόμαστε πάντοτε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι. Με …διαφορά φάσεως ως προς την πραγματικότητα. Και να σκεφτεί κανείς πως είμαστε η χώρα που κάποτε είχε προνομιακές σχέσεις με την Λιβύη, την ύπαρξη της οποίας ξεχάσαμε μετά την πτώση του συνταγματάρχη Καντάφι και την τραγική τύχη του ιδίου. Και απορούμε τώρα, γιατί μας έχουν- με την σειρά τους- ξεχάσει και αυτοί.