Στη Δύση, οι στόχοι πολλών χωρών θα εξαρτηθούν από την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων σε έναν τομέα με αμαυρωμένο ιστορικό. Πρόσφατα μεγάλα έργα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη έχουν υπερβεί τον προϋπολογισμό και έχουν καθυστερήσει.
Οι νέοι, μικροί αντιδραστήρες που μπορούν να κατασκευαστούν σε εργοστάσια από εταιρείες όπως η NuScale και η Rolls-Royce για τη μείωση των κινδύνων αποτελούν μια συναρπαστική προοπτική. Ειδικά για τα μεγαλύτερα έργα, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να προσφέρουν κίνητρα και εγγυήσεις που δεν θα είναι πάντα βολικές για τους φορολογούμενους.
Σήμερα περισσότεροι από 400 πυρηνικοί αντιδραστήρες παρέχουν περίπου το 10% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας. Η Κίνα κατασκευάζει ήδη 24 νέους αντιδραστήρες, λέει η Παγκόσμια Πυρηνική Ένωση. Άλλες χώρες όπως η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν φιλόδοξους στόχους.
Το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί δοκιμαστική περίπτωση για τη διάθεση των επενδυτών να χρηματοδοτήσουν νέες μονάδες. Θέλει να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για το έργο Sizewell C, ισχύος 3,2GW, χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο χρηματοδότησης ρυθμιζόμενης βάσης περιουσιακών στοιχείων.
Η RAB είναι μια λογική επιλογή. Χρησιμοποιείται ήδη για υποδομές όπως τα δίκτυα φυσικού αερίου και προσφέρει στους επενδυτές αποδόσεις κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Έτσι αποφεύγεται η συσσώρευση τόκων για χρέος που κανονικά θα αποπληρωνόταν με την έναρξη των έργων. Τα νοικοκυριά συνεισφέρουν στη χρηματοδότηση μέσω μιας προσαύξησης στους λογαριασμούς ενέργειας.
Για το λόγο αυτό, δεν είναι δημοφιλής στις ομάδες καταναλωτών. Οι αντιδράσεις θα αυξηθούν, ιδίως καθώς οι επενδυτές θα θέλουν να μοιραστούν τον κίνδυνο τυχόν εκρήξεων του προϋπολογισμού με τους πληρωτές των λογαριασμών, τουλάχιστον 50-50. Οι κυβερνήσεις πρέπει να λάβουν αντιδημοφιλείς αποφάσεις για να επιτύχουν τους πυρηνικούς τους στόχους.