Προφανώς μεταξύ αυτών δεν είναι η Τουρκία και γι’ αυτό εξηρέθη. Άλλη μία αποδοκιμασία της θεωρίας «Γαλάζια πατρίδα» που καλλιεργεί ο ΄Ερντογάν κι οι συν αυτώ.
Οι Τούρκοι είναι ευφάνταστος λαός. Η «ελίτ» τους καλλιεργεί μύθους που εξυπηρετούν την διαιώνιση της. Ο πρώην προέδρος Τουργκούτ Οζάλ ισχυρίζετο ότι «οι...Τρώες ήσαν πρόγονοι των Οθωμανών». Η πυρομανής(*) πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ ότι τα Ίμια ανήκουν στην Τουρκία, αν κι ευρίσκονται πέραν των 3 μιλίων από της Ασιατικής ακτής. Ο ναύαρχος Κέμ Γκιουρτενίζ θεωρεί ότι η Τουρκική κυριαρχία επεκείνεται σ’ όλη την Μεσόγειο, που την ονόμασε «Γαλάζια πατρίδα», κι ο αγεωγράφητος χαλίφης Ταγήπ Ερντογάν απεκάλεσε το από 4000 ετών Αιγαίον αρχιπέλαγος ως «θάλασσα των νησιών», συνεχίζων την Τουρκική παράδοση του «Μάλτα γιόκ». Τώρα τα Τουρκικά μέσα …παραπληροφορήσεως (ΜΜΠ) ενοχλήθησαν από την αποστολή Ελληνικής φρεγάτας ΥΔΡΑ στην Ερυθρά θάλασσα, για την προστασία της διεθνούς ναυσιπλοΐας εκ των επιθέσεων των «ερυθρών» Χούθι που χρηματοδοτεί το Ιράν.
Oι μύθοι χρειάζονται στοιχεία αληθοφανείας. Διαφορετικά απηχούν υποκειμενικές απόψεις. Όταν λείπουν, οι Τούρκοι επινοούν έντεχνα ψεύδη, όπως ότι η ακτογραμμή της Τουρκίας υπερβαίνει την Ελληνική (που ‘ναι ισάξια της Αμερικανικής) κι ότι η αιγιαλίτιδα ζώνη του Καστελλορίζου δήθεν «αποκλείει» τον κόλπον της Αττάλειας. ενώ είναι γνωστόν ότι από τις γραμμές βάσεως ισχύει η μέση απόσταση των χωρικών υδάτων – άρα τα Τουρκικά παράλια είναι ελεύθερα στην ναυσιπλοΐα.
Τα Τουρκικά ΜΜΠ θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η Ελληνική κι ελληνόκτητος ναυτιλία είναι η μεγαλυτέρα στον κόσμο και ότι, συνεπώς, η Ελλάς έχει συμφέρον να κρατεί τις θαλάσσιες οδούς ανοικτές και ασφαλείς – κι όχι όπως η Τουρκία, που παρεμβάλλει εμπόδιας την ελευθέρα διέλευση του Βοσπόρου. Προσέτι, η Ελλάς έχει μακρά παράδοση στην Ερυθρά Θάλασσα. Ο ναύαρχος Νέαρχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν ο πρώτος την διάπλευσε και ο Μάρκο Πόλο χρησιμοποίησε στους χάρτες των Πτολεμαίων κατά την επιστροφή του από την Κίνα στην Βενετία. Να λείψει τώρα το Πολεμικό μας Ναυτικό από την περιοχή, θα ήταν ιστορική ανακολουθία όταν, διαρκούντος του Β’ Παγκ. Πολέμου, το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ– πολύ γνωστό στους αθαλάσσιτους Οθωμανούς – περιπολούσε στον Ινδικό ωκεανό.
Οι φιλοδοξίες της Τουρκίας σκοντάφτουν πάνω στο Ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Οι Τουρκικές κυβερνήσεις έχουν επινοήσει την απειλή πολέμου (casus belli) εις περίπτωσιν επεκτάσεως των Ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, από 6 που ισχύουν της Ελλάδος, και των 3 της Τουρκίας εκ της συνθήκης της Λωζάννης (1923). Ατυχώς, η «διακήρυξη των Αθηνών» επαναλαμβάνει το λάθος του Σημίτη, κατευνασμού των Τούρκων αλλ’ η πραγματικότης δεν συμφωνεί μαζί της. Από της επομένης της υπογραφής της διακήρυξης Αθηνών, το διεθνές περιβάλλον μεταβάλλεται.
Είναι και Τουρκικό επιχείρημα ότι «από της εποχής της συνθήκης της Λωζάννης, διεθνείς οι συνθήκες έχουν μεταβληθή» κι ότι ήταν λάθος του Μουσταφά Κεμάλ, που απεδέχθη την εκχώρηση των Αιγαιακών νήσων στην Ελλάδα. Η αλήθεια, όμως, είναι άλλη. Τα και νησιά του Αιγαίου απελευθερώθησαν από τον Ελληνικό στόλο και κατακυρώθησαν στην Ελλάδα υπό της συνθήκης του Λονδίνου του 1913. Τα νησιά είναι το «λίκνο» της Ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας που ο σημαντικότερος μισθωτής είναι η Αμερική – για μεταφορές στρατιωτικού «ματεριέλ» αλλά και την εξαγωγή του σχιστολιθικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, είτε το θέλουν είτε όχι οι Τούρκοι.
Χρησιμοποιούν συστηματικώς ψεύδη, όπως ότι «πολλά νησιά δεν κατονομάζονται στην συνθήκη της Λωζάννης», αν και είναι πλησιέστερα των 6 μιλίων, ότι κατά την εκχώρηση των Δωδεκανήσων από την Ιταλία στην Ελλάδα το 1947 επεβλήθη ο αφοπλισμός τους «έναντι της Τουρκίας» (που δεν αναφέρεται καν στην συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947) και πως όλο το Αιγαίο κείται επί της ηπειρωτικής πλάκας της Μ. Ασίας κι εν πάση περιπτώσει, Ελληνικά τα νησιά αποτελούν «γεωγραφική αδικία» εις βάρος ενός «μεγάλου έθνους», των Τούρκων που «πρέπει να διορθωθή» με διαπραγματεύσεις (ως η… Διακήρυξη των Αθηνών) ή με πόλεμο «ένα βράδυ». Το casus belli διατηρείται παρά την «διακήρυξη Γεραπετρίτη».
Τον μύθο της «Γαλάζιας πατρίδας» διαψεύδει ελαχίστη ιστορική γνώση. Η Ελλάς πλήρωσε την Μικρασιατική καταστροφή το 1922 μ’ ανταλλαγή των πληθυσμών 1,5 εκατομμυρίου Ελλήνων με 500.000 μουσουλμάνων της Μακεδονίας, που τους εγκατέστησαν οι Νεότουρκοι στις Ελληνικές περιουσίες στην Μικρά Ασία. Ως δίκαιο αντάλλαγμα των παραλίων της Ιωνίας που εδόθησαν στους «νικητές», οι Τούρκοι αναγνώρισαν πλήρη Ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίον πέραν των 3 μιλίων από της Ασιατικής ακτής, πλην των Ελληνικών νήσων Ίμβρου και Τενέδου, που εκχωρήθησαν ως δεσπόζοντα νησαία εδάφη στην είσοδο των Στενών (των Δαρδανελλίων). Έτσι επετεύχθη η ειρήνη με την Τουρκία για 100 χρόνια. Τώρα αμφισβητεί τα θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα.
Πέραν του γεωπολιτικού κριτηρίου, υπενθυμίζεται ότι τα νησιά του Αιγαίου και το σύμπλεγμα του Καστελλορίζου κατοικούνται από αρχαιοτάτων χρόνων υφ’ Ελλήνων. Προ του 1821 επάνδρωναν τον Οθωμανικό στόλο. Οι Τούρκοι δεν είναι θαλασσινός λαός, ως απεδείχθη από την τύχη της Ίμβρου και Τενέδου και των μικροτέρων νησιών στα παράλια της Ιωνίας, που έμειναν τελείως αναξιοποίητα ενώ έσφυζαν από ζωή όσον ήσαν Ελληνικά.
Τώρα, η Τουρκική «ελίτ» εποφθαλμιά τον πλούτο του βυθού του Αιγαίου και της ΑΟΖ της Μεγίστης με τον μύθο της «Γαλάζιας Πατρίδας». Η ύφεση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν πρόκειται να συνεχισθή, μετά την παράταση της κρίσεως στην Γάζα, την αναμενομένη ανακωχή στην Ουκρανία και την επιθετικότητα του Ιράν στην Ερυθρά θάλασσα. Όπως σωστά εξετίμησε ο υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νίκος Δένδιας, η ΄Αγκυρα «δεν επιθυμεί στην πραγματικότητα την επίλυση των διαφορών της με την Ελλάδα». Απλώς καιροσκοπεί.
(*) Η Τσιλέρ-χανούμ παρεδέχθη ότι το 1995 έστειλε πράκτορες της ΜΙΤ στην Ελλάδα που ενέπρησαν τα δάση μας.