κόμμα «Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές» (ECFR), εκτοπίζοντας τους Φιλελεύθερους του Μακρόν και τους Πράσινους της Αναλένα Μπέρμποκ.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Μπήκε άραγε κανείς στον κόπο να σκεφθεί γιατί φθάσαμε σε αυτό το σημείο; Γιατί τα αντισυστημικά κόμματα ξαφνικά κερδίζουν τις εκλογές στα κράτη μέλη ή πλασάρονται στην δεύτερη ή την τρίτη θέση. Αλήθεια μπήκε κανείς στον κόπο να το εξηγήσει; Διότι η εξήγηση είναι πολύ απλή. Οι πολίτες έχουν πλέον απογοητευθεί από τις επιλογές των κυβερνήσεών τους αλλά του ιερατείου των Βρυξελλών, που δείχνει αποκομμένο από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Καμία απάντηση και καμία λύση δεν έχει δοθεί στα θέματα που τους απασχολούν: την ακρίβεια, την αβεβαιότητα για το μέλλον, την μετανάστευση.
Δεν είναι δυνατόν ο Ευρωπαίος πολίτης να σκέφτεται πώς θα βγάλει τον χειμώνα χωρίς επαρκή θέρμανση ή να κοιτά αποσβολωμένος τις τιμές των προϊόντων πρώτης ανάγκης στα ράφια των σούπερ μάρκετ και η κα φον ντερ Λάιεν να του λέει για την σημασία της πράσινης μετάβασης. Δεν γίνεται να βγαίνουν στους δρόμους οι αγρότες στην Γερμανία γιατί καταργούνται σταδιακά οι επιδοτήσεις και ο υπουργός Οικονομικών της χώρας Κρίστιαν Λιντνερ να χαρακτηρίζει τις διαδηλώσεις «δυσανάλογες». Δεν είναι λογικό οι Ευρωπαίοι να διατείνονται για την ανάγκη συνεχίσεως της οικονομικής βοήθειας προς την Ουκρανία και να μην κάνουν τίποτα για να μπει τέλος σε ένα πόλεμο που διαρκεί πλέον δύο χρόνια και έχει πραγματικά ρημάξει την χώρα. Είναι απλώς παράλογο να μειώνεται το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και οι κυβερνήσεις να αναμένουν ότι θα τους ξαναψηφίσουν! Οπότε οι Ευρωπαίοι δημοκράτες ας σταματήσουν να χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους για την άνοδο της ακροδεξιάς και να φωνάζουν για συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων στο παρά πέντε και ας ενσκήψουν στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών τους μήπως σώσουν κάτι στο και πέντε.